De dingen die deze week ook gebeurden in de politiek

De Tweede Kamerverkiezingen komen steeds dichterbij. Omdat die verkiezingen dus best wel belangrijk zijn, nemen we zo aan het einde van de week het meest in het oog springende verkiezingsnieuws met je door. Deze week ging het onder meer over stofzuigers en nazitempels. 

Deze week bleek dat het premiersdebat van RTL tóch doorgaat. Met politici die waarschijnlijk geen premier zullen worden, maar dat mag de pret niet drukken. Verder wordt Fred Teeven voorlopig geen lid van de Raad van State en werden er een hele hoop dingen doorgerekend. Dit is wat er ook nog gebeurde:

Je zou het in deze tijden van facebookfitties en twitterbeef bijna vergeten, maar een belangrijk deel van de campagnestrijd wordt gewoon per good old poster gevoerd. Hoe je poster eruitziet is natuurlijk belangrijk, maar laten we het vooral ook even hebben over het belangrijke werk dat wordt verricht door de posterplakkers. Bij dat plakken komt namelijk meer kijken dan je denkt. Posters die te vroeg worden geplakt, posters die op de verkeerde plek worden geplakt en posters die over andere posters worden geplakt; traditiegetrouw is er een hoop gedoe over.

Ook voor gemeenten leveren de posters een boel gedonder op. Hulde daarom aan de gemeenten die heldere regels omtrent het posterplakken hebben opgesteld. Een stukje duidelijkheid naar de mensen toe. Daar heeft iedereen baat bij. De gemeente Utrecht adviseert met klem om A3-formaat posters te gebruiken. In Barneveld gaan ze nog een stapje verder. Daar schrijft de gemeente niet alleen het maximale posterformaat voor (120 bij 85 centimeter), maar heeft men ook nog een gouden tip:

Kijk, dat zijn adviezen waar je wat aan hebt. Ga je verkiezingsposters plakken? Niet vergeten om suiker door de verf te mengen! Gewone suiker, voor de duidelijkheid. De PvdA schijnt het vier jaar geleden met basterdsuiker geprobeerd te hebben en kijk waar die partij nu staat.

Kees van der Staaij is een romanticus pur sang. De lijsttrekker van de SGP – die partij waar vrouwen geen lid van mogen worden – zette met Valentijnsdag een paginagrote advertentie in de landelijke dagbladen. "Kies elkaar," stond erboven.

Het stond er helaas niet in roze letters en er waren ook geen hartjes bij getekend. Een gemiste kans, want het is haast onmogelijk om Van der Staaijs oproep te lezen zonder vol te schieten, terwijl je de zwoele tonen van I will always love you in je achterhoofd hoort rondzingen.

Nadat hij in de inleiding de voordelen van een stabiele relatie heeft bezongen, komt Kees snel ter zake. Het gaat erom iemand te vinden van wie je houdt, iemand met wie je oud wilt worden. Maar bovenal: "Dat je iemand hebt waar je kinderen mee wilt krijgen." Kees windt er geen doekjes om. We kunnen uren uitweiden over marktwerking in de zorg, maar uiteindelijk gaat het om wat er tussen de lakens gebeurt. Dus moet je je partner af en toe pleasen. Kees weet dat. Kees is een ladies man. Dit is waar de romanticus in hem naar boven komt.

"Investeer in je relatie!" schrijft hij. "Verras je geliefde. Niet alleen met een bos bloemen. Maar ook door een keer de stofzuiger te pakken terwijl je daar eigenlijk een hekel aan hebt." Dat is ware liefde. Mensen, doe als Kees. Pak gewoon een keer de stofzuiger.

Stel, je bent de eerste journalist in jaren die de kans krijgt om Geert Wilders te interviewen. Je boekt een mooi zaaltje in het sjieke Hotel des Indes in Den Haag en zet twee comfortabele fauteuils neer. Terwijl je wacht op de waterstofperoxidekoning en zijn gevolg neem je nog een laatste keer je vragen door. Je hebt het interview tot in de puntjes voorbereid. Daar is 'ie dan, Geert Wilders. Jullie geven elkaar een hand en gaan zitten. Dit is het moment. Veertig minuten met de man die de Nederlandse politiek al meer tien jaar beheerst. Eerste vraag: "Rookt u eigenlijk nog?"

De toon was gezet, het zou een ongelofelijk informatief interview worden. Na een paar minuten wisten we dat Wilders zo'n drie jaar geleden gestopt is met roken, en dat hij zelfs niet af en toe nog eens een sigaartje rookt. Nooit gedaan trouwens. Sigaretten wel, maar nu dus niet meer. "Rookt u?", vroeg Wilders tenslotte aan interviewer Rick Nieman. "Nee." Na deze briljante opening herhaalde Wilders nog maar eens dat hij alle moskeeën wil sluiten, omdat we het ook niet zouden accepteren als ons land vol zou staan met nazitempels. Verder wil Wilders drones gebruiken om onze grenzen te bewaken. Hoe hij dat precies voor zich ziet, vertelde hij niet. Dat was ook niet nodig, want het was kennelijk niet bij Rick Nieman opgekomen dat dit toch ook wel een mooie gelegenheid was om Wilders eens kritisch aan de tand te voelen. Volgens omroep WNL was het ''een pittig gesprek", maar dankzij Nieman werd het vooral een prettig gesprek, voor Geert Wilders. Hij mocht ongestoord oreren en hoefde eigenlijk niets uit te leggen, terwijl je als kijker toch met een hoop onbeantwoorde vragen bleef zitten. Wat de fuck zijn nazitempels, bijvoorbeeld.

Ken je Nieuwe Wegen? Dat is geen ANWB-gids en ook geen boek van de Dalai Lama, maar een politieke partij. Oprichter Jacques Monasch stapte een paar maanden geleden uit de PvdA omdat hij het niet een was met de koers van de partij. Jacques ging het helemaal anders doen. De politiek teruggeven aan 'de gewone man', de taal van het volk spreken en meer van dat soort dingen. Probleem is alleen dat qua 'we gaan het helemaal anders doen' en 'de politiek teruggeven aan de gewone man' zo'n beetje alles al verzonnen is de afgelopen tijd.

Forum voor Democratie wil meer referenda organiseren. GeenPeil laat haar leden direct over voorstellen stemmen met een stemkastje. En dan is er nog de Partij voor Niet-Stemmers, opgericht omdat het oneerlijk is dat mensen die niet willen stemmen nu op niemand kunnen stemmen. Je kunt het zo gek niet verzinnen of iemand heeft het bedacht. Daarom is het ook zo knap van Jacques Monasch om in dit ijzersterke deelnemersveld van derderangspolitici toch nog met iets nieuws te komen. Jacques dacht: als ik de politiek terug wil geven aan normale mensen, dan zet ik gewoon allemaal normale mensen op de lijst. Je vraagt je misschien af wie dat zijn, normale mensen, maar voor Jacques is dat kraakhelder: normale mensen zijn alle mensen die geen politicus zijn.

En dus staat de lijst van Nieuwe Wegen vol met leraren, ambtenaren en ondernemers Geen stratenmakers overigens, wat dan wel weer toepasselijk zou zijn geweest, maar dat terzijde. Als lijsttrekker koos Jacques een verzekeringsdeskundige. Tot hij deze week besloot om toch maar zelf lijsttrekker te worden. Een politieke partij leiden zonder politieke ervaring bleek een beetje onhandig. Zelfs voor normale mensen.

Wist je dat je bij online wedkantoren kunt gokken op de uitslag van de verkiezingen? Weer eens wat anders dan de Toto of een potje Blackjack. Op deze site krijg je drie keer je inleg als de VVD de grootste wordt. Wie bereid is een risicootje te nemen kan zijn geld op GroenLinks zetten. Als die de grootste worden krijg je vijftig keer je inzet. Als je echt van een gokje houdt moet je hier zijn. Het moet raar lopen als Diederik Samsom premier wordt, maar je kunt er wel rijk mee worden.