Meer over alle manieren waarop ons vaderlandse beton in de vernieling wordt gereden vind je in de VICE-reeks ‘SKATEN IN BELGIË‘.
In de Belgische gemeente Flémalle, dat vlak bij Luik ligt, vind je een woonwijk die in het licht van de zomerzon iets wegheeft van Los Angeles. Dat gevoel wordt versterkt door de roze bowl waarin geskatet wordt – je kunt de wieltjes van de skateboards al van ver op het beton horen rollen.
Videos by VICE
We zijn hier bij het skatepark Bowl des Trixhes, om de 36-jarige Roxana Černický te ontmoeten. Zij is oprichter van Elles Roulent, een initiatief waarmee ze jonge vrouwen de gelegenheid biedt om veilig te kunnen skateboarden. Op deze late zaterdagochtend loopt Roxana, ook wel bekend als Roxy, langs de rand van de bowl terwijl ze haar pasgeboren baby Dino in slaap probeert te brengen. Ondertussen kijkt ze trots toe naar de tricks van Medina en Chloé, twee meisjes die hier graag komen, en haar vriend Joràn.n.
Roxy en Joràn hebben elkaar ontmoet in het skatepark, waar Joràn 2009 als dorpsjongen de bowl bouwde. “Ik woonde toen in Brussel en kende het skatepark helemaal niet,” vertelt Roxy. “Mijn skatevrienden nodigden me uit om de eerste verjaardag van de bowl te komen vieren en daar ontmoette ik Joràn. Zes jaar later hielp hij bij de bouw van de rest van het park, en deze keer hielp ik ook mee.” Misschien denk je nu meteen aan het cliché van het meisje dat valt voor de skateboarder (waarvoor bedankt, Avril Lavigne!) en hem daarna al snel weer beu wordt, maar het liep anders.
Ondertussen neemt Joràn Dino over van Roxy, zodat zij ook op het skateboard kan stappen. Roxy bleef skaten tot de achtste maand van haar zwangerschap en beviel een paar weken geleden, maar dat is niet te zien aan haar tricks. Al drinkt ze, nu ze borstvoeding moet geven, niet meer haar oude vertrouwde Hoegaarden bij de skatebaan, maar een alcoholvrije versie. “Ik heb niets veranderd aan mijn gewoontes en skate nog altijd met een biertje, maar nu zonder alcohol.”
Ze vertelt dat ze in haar jeugd hiphop danste met haar vriendinnen, en een van hen een keer een skateboard meenam bij een repetitie. “Ik mocht het ook even proberen, en heb het board de rest van de avond niet meer teruggegeven,” zegt ze. “Ik wilde er gelijk ook een en heb een maand lang goed gespaard. Daarvan kocht ik een heel simpel skateboard, met een skelet erop. Ik leerde hier de eerste tricks mee, zoals de ollie en de shove-it. Sindsdien nam ik nooit de bus of de fiets meer, maar ging ik overal heen op mijn skateboard. Ik ontmoette veel andere skaters in mijn buurt, die ik nooit eerder had gesproken. Skateboarden brak het ijs.”
“Als ik met mannen skate, merk ik altijd dat er een wat verleidelijke sfeer hangt. Maar als ik alleen met meisjes ben, zijn we gewoon aan het skaten – meer niet.”
Het is ook weer niet zo dat haar intrede in de skatescene op rolletjes verliep. Ze leerde veel van haar medeskaters, maar kwam er ook achter dat er seksisme heerste. “De meeste skaters die ik ontmoette waren hartstikke aardig, maar ik hoorde ook weleens vervelende opmerkingen zoals: ‘Ik kan me niet concentreren op mijn tricks, want ik raak steeds afgeleid door de kont van dat skatende meisje.’” En hoewel ze overwegend positief is over hoe iedereen haar hielp, merkt ze dat nog steeds weleens. “Als ik met mannen skate, merk ik altijd dat er een wat verleidelijke sfeer hangt. Maar als ik alleen met meisjes skate, zijn we gewoon aan het skaten – meer niet.”
Roxy en Joràn zijn intussen gesetteld in Luik, waar Roxy een baan heeft als cultureel bemiddelaar bij Point Culture. Daar onstond ook het idee om Elles Roulent op te richten, tijdens een feministisch evenement. Samen met skatepark Local Bastard begon ze skatelessen te organiseren die speciaal voor jonge vrouwen bedoeld waren. “Het werkte meteen goed, er bleek echt vraag naar te zijn. Zelf had ik nooit een skateles met alleen meisjes gezien, dus dat leek me een goed idee.”
Tegenwoordig organiseren ze één les per maand voor ongeveer twintig meisjes. Een van hen is de veertienjarige Chloé. Roxy noemt haar een wonderkind – wat ze niet hoort, omdat ze geconcentreerd bezig is om van de helling af te gaan. “Dat doe ik het liefst bij het skaten, het is alsof ik in de leegte spring,” zegt ze. Chloé vertelt dat ze een jaar geleden een les bij Elles Roulent kreeg voor haar verjaardag. “Het is fijn om tussen de meisjes te zijn, ik voel me minder bekeken.”
Medina (26) werkt als toneelknecht bij het Luikse operahuis en skatet al sinds haar tiende. “Het is bevrijdend,” zegt ze. “Als er nieuwe meisjes bij komen, zijn ze eerst vaak erg verlegen en schamen ze zich een beetje. Maar omdat ze zich tussen andere meisjes bevinden, voelen ze zich al snel op hun gemak. Dat is ook meteen terug te zien in hoe ze skaten en de tricks die ze uitvoeren.”
Sommige skaters vinden Elles Roulent echter ook zélf wat seksistisch, vertelt Roxy. “Omdat we een scheiding zouden creëren, terwijl de skatecultuur voor iedereen open zou moeten staan. Maar de skatescene bestaat voor een groot deel uit jonge witte mannen uit de middenklasse. Die scheiding bestond al, wij hebben ‘m niet gemaakt.”
“Sommige mensen vinden ze dat we een scheiding creëren, terwijl de skatecultuur voor iedereen open zou moeten staan. Maar de skatescene bestaat voor een groot deel uit jonge witte mannen uit de middenklasse. Die scheiding bestond al, wij hebben ‘m niet gemaakt.”
Roxy benadrukt ook dat Elles Roulent een veilige omgeving is waarin meisjes aan hun zelfvertrouwen kunnen werken. “We verplichten meisjes niet om zich af te scheiden van de jongens, maar geven ze wel de mogelijkheid om zelf te kiezen. En als ze hiervoor gaan, hebben ze daar waarschijnlijk ook wel een goede reden voor. Waarom zouden we ze gemengde lessen moeten opleggen als ze dat zelf niet willen?”
Als we zien hoe fanatiek Medina en Chloé op de baan staan te skaten, is die vraag eigenlijk al beantwoord.
Volg VICE België ook op Instagram.
