Jonge ouders vertellen hoe vreselijk het kan zijn om kinderen te hebben

De afgelopen jaren hebben een hoop vrienden van me kinderen gekregen. Carl, een gast die ooit een scheet liet en er een aansteker bij hield en toen in het ziekenhuis belandde, heeft nu een peuter. En Stacy, een ex-vriendinnetje die vroeger bongs in de vorm van trollen verkocht, is in verwachting van een tweeling.

Op mijn social media heb ik altijd vooral schreeuwerige selfies, vakantiekiekjes en songteksten met taalfouten voorbij zien komen, maar de laatste tijd zitten er steeds meer babyfoto’s tussen. Kijk, mijn kleine probeert een ballon op te eten! Hier is mijn kind op het strand! Hier is mijn kind op het strand terwijl hij iets van de grond wil pakken! 

De toon is altijd heel positief, ondanks dat de kersverse ouders in het echt altijd diepe wallen hebben en half in slaap vallen. Kinderen krijgen zal vast erg mooi zijn en zo, maar het lijkt me op z’n minst ook wel uitdagend. Om een eerlijk beeld te krijgen van hoe het is om kinderen op te voeden, vroeg ik een aantal ouders wat ze er het lastigst aan vinden. 

“Ik mis mijn privacy. Ik heb al vier jaar niet in mijn eentje kunnen kakken.” — Isaac Klein

“Het moeilijkste? Dat ik me zo ver verwijderd voel van mijn vorige leven. Ik mis mijn kinderloze vrienden zo erg en als ik ze dan weer eens zie, zit mijn hoofd vol domme anekdotes over mijn kind – waar niemand op zit te wachten, behalve ikzelf. Als ik ze er dan toch uitflap voelt dat heel stom, maar ik heb ze ook niks anders te bieden. Thuiszitten en een kind opvoeden kan enorm eenzaam zijn.” — Kaitlyn Cinovskis

“Die onophoudelijke, totaal nutteloze adviezen en oordelen die je van iedereen krijgt. Ik wist niet dat het zo zou zijn.”  — Issa Diao

“Tot nu toe vind ik het moeilijkste dat je er twee tegelijk kunt hebben. Onze kinderen werden drie maanden geleden geboren en er gaat geen dag voorbij dat ik me er extreem over verbaas dat het er twee zijn geworden. Als je niet één maar twee monden moet voeden is dat gezelliger, maar ook terror. Hebben jullie trouwens nog mensen nodig? Betaalt het een beetje goed?” — Singer/songwriter Dave Hause

“Als je een kind krijgt, voelt alles ineens als een soort crisis. Het verbaast me hoe weinig ik voor mezelf zorg, vergeleken met mijn kind. Het is alsof je je constant op glad ijs begeeft: een uitglijder ligt overal op de loer, ik ben steeds bang of ik niet een of andere notenallergie over het hoofd heb gezien en in de speeltuin ben ik bij iedere sociale interactie bang dat hij gepest wordt. Het is alsof ik al vijf jaar naar adem aan het happen ben.” — Haley Gienow-McConnell

“Met andere ouders praten.” — Mike Cinovskis

“Wat ik het lastigst vind is dat ik ze aan de ene kant wil beschermen voor alle pijn en moeilijke dingen in het leven, maar ze ook weer niet wil opvoeden als labiele personen die amper tegen een stootje kunnen. Pijn doorstaan maakt nu eenmaal deel uit van het leven, en dat haat ik. Ik vind het maar niks om mijn kind zo te zien worstelen.” — Megan Mooney

“Wanneer ik met mijn kind ben, voelt het soms alsof ik niet in het moment leef. Ik ben erg op mijn werk gefocust, maar de enige reden daarvoor is dat ik mijn kind een beter leven wil bieden. Soms denk ik dat het beter voor hem zou zijn als ik meer tijd met hem zou doorbrengen.” — Geoff G.

“Het gevoel dat je allerlei dingen moet kopen om een goede ouder te zijn, maar tegelijkertijd ook enorm veel moet betalen voor dingen waar je niet omheen kunt, zoals dagopvang, de tandarts en schoenen die binnen de kortste keren weer te klein zijn.” — Rebekka U.

“Ik vind het vooral pittig om continu verschillende prioriteiten tegen elkaar af te wegen, ook qua werk. Er is altijd wel iets waar ik me schuldig om voel.” — Kristen Campbell

“Het goede voorbeeld geven. Ik bakte er zelf nooit wat van in mijn leven, en moet nu ineens een voorbeeldfiguur zijn.” — Victoria Vamos

“Ik heb steeds het gevoel dat ik geen idee heb waar ik mee bezig ben. Het is als een soort oplichterssyndroom dat ook nog eens continu verandert, want net als je denkt dat je snapt wat het betekent om ouder te zijn, komt je kind weer in een nieuwe fase terecht en ben je terug bij af.” — Sarah Cohen

“Toen mijn kind een paar weken oud was, vroeg ik aan mijn moeder: ‘De angst die ik voel gaat wel weg, toch?’ Ze antwoordde: ‘Nee hoor, het wisselt weleens om wie van jullie twee ik het meest bezorgd ben, maar de angst gaat nooit helemaal weg.’” — Lucy Eveleigh

Sommige namen in dit artikel zijn veranderd.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE Canada

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram