Derk Boerrigter zit middenin een spierwitte echopraktijk aan tafel. Hij heeft een leren jackje aan en kijkt trots om zich heen. Hier zit geen voetballer meer. Achter Boerrigter staat een enorm echo-apparaat. “Dat kost flink wat centen, maar dan heb je ook wat,” zegt hij kundig. “De beelden zijn superscherp. Ik heb me er vooraf goed in verdiept.”
Het is alweer een tijdje geleden dat Boerrigter langs verdedigers rende voor Haarlem, PEC Zwolle, RKC Waalwijk en Ajax. Hij stond na zijn vertrek bij Ajax in 2013 nog tot 2016 onder contract bij Celtic, maar zijn tijd in Glasgow werd mede door blessureleed niks. Daarna kwam er geen club langs waar Boerrigter warm van werd, dus stopte hij met voetballen. Sindsdien is Boerrigter vader geworden en probeert hij het geld dat hij als voetballer heeft verdiend zo goed mogelijk te investeren.
Videos by VICE
Zo heeft hij onder meer geïnvesteerd in Baby Glimpse, de echopraktijk van zijn vriendin en voormalig Miss Nederland Jacqueline Steenbeek. VICE Sports ging er langs om Boerrigter te spreken over echo’s verkopen, zijn modemerk DercQues, een mislukt avontuur met bitcoins en investeren in Amsterdams vastgoed.
VICE Sports: Ha Derk, hoe lopen de zaken hier?
Derk Boerrigter: We zijn pas kort bezig, maar het draait al prima. We krijgen ook aardig wat bekende Nederlanders hier. Demy de Zeeuw is hier geweest, Joël Veltman ook met zijn Naomi. Sharon Doorson is hier geweest, net als Kim Kötter en wat grote youtubers en vloggers.
Ben je zelf ook weleens bij de echo’s?
Dat niet, dit is echt de zaak van Jacqueline. Maar ik wilde wel weten waarin ik investeerde, dus ik heb me erin verdiept en weet nu alles over echo-apparaten. Af en toe ben ik ook degene die de mails beantwoord of afspraken inplant. Ik help waar ik kan helpen, omdat het al heel druk is voor Jacqueline. Ik heb laatst ook op de Negenmaandenbeurs gestaan.
O, hoe was dat?
Zwaar. Ik stond daar met een statafeltje en een laptopje als aanspreekpunt van de praktijk, afspraken in te plannen. De eerste dagen was het vrij rustig op de beurs, dus moest ik veel flyeren en babbeltjes maken om mensen binnen te halen. Daarna werd het drukker en moest ik zelfs mensen gaan weigeren omdat de agenda overliep. Het werd zo druk dat mijn vriendin het echohokje na een tijdje niet meer uit kon. Ik moest een worstenbroodje door het gordijn duwen zodat ze ook even wat kon eten.
Voor voetballiefhebbers die op de Negenmaandenbeurs rondliepen moet het een apart gezicht zijn geweest, Derk Boerrigter die echo’s verkoopt achter een statafeltje.
Het begon al tijdens het opbouwen, toen een beveiliger me om mijn pasje vroeg en opeens besefte dat ik bij Ajax had gespeeld. Sommige vrouwen op de beurs herkenden me ook, of hun partners. Mensen vragen me altijd wat ik nu doe en waarom ik gestopt ben met voetballen. Hoe vaak ik dat verhaal wel niet verteld heb… Ik denk soms dat ik het beter kan printen op een blaadje en dat kan uitdelen als ze het vragen. Kunnen ze het doorlezen. Maar goed, dat hoort erbij.
Je hebt ook nooit een groot afscheidsinterview gegeven of zo.
Nee, ik heb een keer voor Ajax-PSV voorbeschouwd en doe nu dit interview met jou, maar voor de rest hou ik alles af. Mensen verdraaien toch wat je zegt en halen alles uit context bij al die voetbalnieuwssites die je liever de grond in boren. Die tijd heb ik gehad. Val me niet lastig door mijn tijd in beslag te nemen met een interview waarna je toch dingen op gaat schrijven die ik niet gezegd heb. Daar heb ik geen zin in.
Je klinkt niet enthousiast over de voetbaljournalistiek.
Nee, het grappige is ook dat interviews van voetballers op televisie heel saai zijn, maar media maken het daar zelf naar. Als een voetballer dan een keer een mening geeft, stampen ze die jongen de grond in. Waarom zou je als voetballer nog een eerlijke mening geven, als het alleen maar tegen je gebruikt wordt? Ik vind Nederland sowieso vrij negatief ingesteld. Mensen zien je liever op je bek gaan dan slagen. Dat geldt natuurlijk niet voor alles en iedereen. Maar dat is wel wat ik de afgelopen jaren heb meegekregen.
Waar investeer je je voetbalcenten nog meer in, naast de echo’s?
Ik heb mijn eigen schoenenmerk opgezet, DercQues. De schoenen moeten nog geperfectioneerd worden, maar ik heb al samples. Mijn vriendin en ik hebben het ook allemaal zelf ontworpen. Daar begonnen we mee toen ik in Schotland voetbalde, of naja, toen ik daar trainde. Dan zaten we samen aan de keukentafel te designen. Het heeft een paar jaar geduurd om het merk op gang te krijgen, omdat het heel erg lastig om de juiste mensen om je heen te vinden als je nog geen connecties hebt in de mode.
Waarom vond je dat moeilijk?
We hadden bijvoorbeeld in eerste instantie op een modebeurs in Parijs een Italiaan ontmoet. Na wat gesprekjes dacht ik begrepen te hebben dat die man zijn eigen fabriek had. Top, dacht ik, want die man werkte ook met grote merken samen. Ik reisde met mijn vriendin af naar Italië, naar Bologna. Daar huurden we een autootje en zijn we naar Civitanova Marche gereden. Dat is een industrieel gebiedje in Italië, waar veel schoenenfabrieken zitten. Daar spraken we de Italiaan waarvan ik dacht dat hij er een fabriek had. Maar wat bleek nou?
Hij had geen fabriek.
Precies, hij was gewoon een soort tussenpersoon die namens mij op verschillende plekken het leer, de veters en zolen in wilde slaan. Voor zijn werkzaamheden wilde hij al 60.000 euro per jaar hebben. Toen zei ik: “Nou vriend, de reis hierheen is waardeloos geweest, want dit wordt hem niet.”
Toen zijn Jacqueline en ik op eigen houtje door dat gebied gaan rijden. We belden aan bij bedrijven, stelden ons voor en zeiden we dat we op zoek waren naar een schoenenfabriek. We werden van fabriek naar fabriek gestuurd. De ene maakte alleen maar vrouwenschoenen, de ander alleen maar kinderschoenen. Ik werd er helemaal gek van, dus uiteindelijk gingen we maar terug naar Nederland. Ik was er wel klaar mee.
Maar het is goedgekomen?
Via via kwamen we uiteindelijk in contact met een dame in Portugal die nu alles voor ons doet. Ze spreekt vijf talen vloeiend, is hartstikke lief, kent de markt goed, weet precies wat we willen, en ze vraagt er maar 1700 euro voor. Nu hebben we bijna onze schoen op te markt. Ik ben de fotoshoots aan het voorbereiden. Jacqueline is natuurlijk Miss Nederland geweest in 2013 en haar vriendinnen zijn ook allemaal ex-Miss Nederland en zo, hele mooie vrouwen. Die willen ook model gaan staan voor de schoenen, riemen en accessoires.
Je zei net dat jullie al in Schotland aan de keukentafel aan het designen waren. Voelde je toen al dat het weleens snel klaar kon zijn met je voetbalcarrière?
Nee, ik ging er niet vanuit dat daarna het voetballen ook gelijk klaar was. Ik had gehoopt dat ik nog een mooie club zou vinden en even kon voetballen. Er zijn wel wat clubs geweest, maar dat was voor mij allemaal niet de moeite waard. Sportief was die uitdaging er niet, financieel ook niet. Gelukkig was ik ondertussen wel alvast aan het kijken naar waar mijn interesses buiten het voetbal lagen. Ik wilde erachter komen waar ik nog meer goed in was.
Waar ben je goed in buiten het voetbal?
Ik vind mezelf best een sociaal persoon. Ik kan redelijk goed babbelen en dat helpt als je iets moet verkopen. Ik heb alleen VWO gedaan, geen vervolgopleiding, maar met VWO kan je wel redelijk nadenken. En ik ben ook niet bang om op mijn bek te gaan of zo.
Tuurlijk denk ik van tevoren na en maak ik de kans zo klein mogelijk dat ik op mijn bek ga. Ik ga niet bij de bank aankloppen voor een lening. Ik moet het doen met het geld dat ik opzij heb gezet tijdens mijn voetbalcarrière. Lukt het daarmee, dan lukt het. Zo niet, dan heb ik in ieder geval geen schulden. Maar daar ga ik niet vanuit.
Het laatste nieuwsbericht waarin jouw naam langskwam ging over het failliet verklaarde Bitconnect, waarin jij had geïnvesteerd. Hoe zit dat precies?
Ja, dat is een beetje een zielig verhaal. Maar inderdaad, ik heb in Bitconnect geïnvesteerd. Die pipo van de Quote wekte alleen de suggestie dat ik veel geld had verloren, maar dat is helemaal niet zo. Ik werd in een keer gebeld door allemaal vrienden en kennissen die zich zorgen maakten, maar ik ben er op tijd uitgestapt.
Hoe ben je met het bedrijf in aanraking gekomen? Ik zag dat Ola John er ook in zat.
Het ging via een oud-teamgenootje van mij, Jef, die ik nog ken van de jeugdopleiding van FC Twente. Ik had hem nog als vriend op Facebook en zag hem veel dingen posten over Bitconnect. Ik was ook wel geïnteresseerd in Bitcoins en hoe het allemaal werkt op de cryptomarkt, dus ik had hem even een berichtje gestuurd hoe dat met hem zat. Toen hebben we een keer gezeten.
Het bleek uiteindelijk een piramidespel te zijn, maar jij zegt dus dat je er geen geld aan hebt verloren.
Nee, echt niet. Ik zag het aankomen, heb het erover gehad met die mensen van Bitconnect en ben er op tijd uit gegaan.
Jouw vriendin zei laatst in een filmpje van Voetbalzone dat je ook in vastgoed zit. Levert dat wel wat op?
Ik heb in de tijd bij Ajax een mooi appartementje kunnen kopen in Amsterdam, in de Valeriusstraat, net onder het Vondelpark. Dat is nu eigenlijk mijn grootste bron van inkomsten. Dat levert goed wat geld op elke maand.
Is het een Airbnb geworden?
Nee, ik verhuur het via een dame die contact heeft met expats die hier een goede baan hebben, bijvoorbeeld mensen die voor Microsoft Nederland overkomen uit Amerika en hier een appartement nodig hebben. Microsoft heeft geld zat, dus die betalen mij gewoon een goede huur. Ik heb het appartement gekocht in een goede periode, toen de huizenprijzen wat lager stonden. Ik lach mezelf nu drie keer in de rondte, dat is echt lekker. Ons eigen huis is ook hypotheekvrij, dus daarin heb ik goede investeringen gedaan.
Wat is voor jou het meest veranderd sinds je gestopt bent met voetballen?
Ik heb meer vrije tijd. En o ja, dat is ook wel lekker: ik heb geen pijntjes meer. Ik heb best wel veel blessures gehad, allemaal door trauma’s. Ik heb wel een keer een stressfractuurtje aan een rugwervel gehad, maar door een knietje in mijn rug is die wervel helemaal afgebroken. Mensen denken vaak: die Boerrigter is blessuregevoelig. Maar ik heb nooit een serieuze spierblessure gehad, nooit een hamstring die opeens afscheurde. Het zijn allemaal schoppen geweest waardoor ik geblesseerd was.
Verdedigers vonden het prettig om je te schoppen.
Als je snel bent, krijg je dat.
Voetbal je nog weleens?
Met vrienden op een veldje, maar gewoon voor de lol. Ik heb vorig jaar een keer met mijn broertje meegedaan aan een vriendschappelijk toernooitje. Toen was het 37 graden volgens mij, om te janken zo warm. Ik werd meteen herkend, maar wilde gewoon lekker voetballen. Niet laten zien hoe goed ik ben, maar gewoon met het niveau meegaan en het balletje rond laten gaan. Maar toen kreeg ik de eerste bal aangespeeld en kwam er een pannenkoek van achteren met twee benen op mijn enkels invliegen. Ik dacht: als het zo moet, stop ik ermee.
Diegene wilde zich even bewijzen.
Ja, dat zijn dan van die gasten die je herkennen en willen laten zien dat je hen niet voorbij komt. Dan gaan ze maar lopen zagen als een malle. Dus ik voetbal liever niet meer op dat niveau.
Ben je nadat je gestopt bent bewust iets buiten de voetbalwereld gaan doen?
Nee, ik heb die interesse gewoon helemaal niet. Ik sprak toevallig laatst Ruben Schaken. Die kende toevallig mensen in Eemnes, waar ik woon, en vroeg of ik daar wat wilde doen bij de plaatselijke voetbalclub. Maar daar heb ik helemaal geen zin in. Ik vind het leuk om zelf te voetballen, maar ik heb geen ambitie om zoiets te doen.
Ook niet in de jeugd van Ajax bijvoorbeeld?
Nee, helaas niet.
Als ik voetballers spreek die gestopt zijn, komt vaak naar voren dat ze moeten wennen aan het gebrek aan structuur. Heb jij dat ook?
Ik heb dat helemaal niet zo ervaren. Ik vond het wel lekker dat ik gewoon kon uitslapen, dat ik die voetbalstress niet meer heb. Maar goed, als ik straks die schoenen heb, dan moet ik wel een bepaald ritme aanhouden om mensen te ontmoeten, de schoen te promoten en noem maar op. Dan kan ik niet meer lekker uitslapen. Maar zolang het proces nog in Portugal ligt en ik weinig kan doen, geniet ik van het uitslapen.
Ik zag op je social media dat je ook regelmatig motor rijdt.
Ja, ik heb mijn motorrijbewijs gehaald toen ik nog bij Ajax speelde. Mijn vriendin heeft ook een rijbewijs, maar nog geen motor. Dus als we rijden, gaat zij achterop en wisselen we halverwege. Het lullige is dat al mijn vrienden allemaal wel een motorrijbewijs willen, maar niemand hem nog heeft. Als je een groepje hebt, kan je tourtjes maken. Maar om nou in je eentje rond te gaan rijden zonder in godsnaam te weten waar je heen gaat, daar ben ik niet zo van.
Is er een tour die je nog graag zou willen maken?
De route 66 in Amerika. Dat is de tour der touren. Een Harley Davidson huren en dan heel dat land door. Dat lijkt me wel echt super stoer. Ik heb trouwens ook een keer op een Harley Davidson gereden in Oostenrijk tijdens een trainingskamp van Ajax. De hoteleigenaar had er drie staan. Ik vertelde hem dat ik mijn motorrijbewijs had en vroeg of ik er een keer op mocht rijden. Toen we een middag vrij waren zijn de eigenaar van het hotel, zijn vrouw en ik gaan rijden. Tobias Sana reed achterop mee bij die hoteleigenaar.
Vet. Vond Ajax dat wel goed?
Ik heb geen idee. Ik ben gewoon gegaan joh. Zat ik met Ajax-trainingspak op die motor, totaal onbeveiligd. We hebben een paar uur gereden over tolweggetjes, maar ik had geen contant geld bij me, dus de vrouw van de hoteleigenaar moest steeds geld geven om te betalen bij het tolpoortje, zodat we weer door konden. Dat heb ik later wel netjes terugbetaald.
Wat doe je verder nu je niet meer fulltime werkt?
Ik zorg veel voor mijn dochter. We zijn zes maanden geleden ouders geworden van Julia, ons kleine prinsesje. Die kleine vreet energie, dat is niet normaal. Als mijn vriendin aan het werk is als verloskundige of met de echo’s, zit ik thuis met die kleine. Doen we de hele tijd leuke dingen. Het is wel een dagtaak hoor. Ik heb respect voor huisvrouwen of -mannen, zeker als je ernaast nog een baan hebt. Ik lig nu al elke avond gebroken in bed.
Kijk je anders naar de wereld sinds je vader bent?
Nou, het is heel cliché allemaal, maar de liefde die je voelt voor dat kleine dingetje is ongekend. Je doet alles voor haar. Ik maak me nog minder druk over andere dingen, al heb ik dat al langer. Mijn belangrijkste motto is: schijt. Echt gewoon schijt aan alles en iedereen. Je eigen familie en vrienden moet je goed behandelen en leuk mee omgaan. Tuurlijk, respect naar iedereen, maar als mensen geen respect hebben naar jou, schijt. Wegwezen.
Schijt, zo heette het boek van Theo Janssen ook.
Het voetbal heeft me dat ook voornamelijk geleerd. Daar krijg je ook ik weet niet hoeveel shit over je heen. Iedereen heeft een mening. De een vindt je geweldig, de ander vindt je niks. Dat is nu nog steeds zo. Mensen zullen vast wat denken als ik over straat loop, maar schijt. Boeit mij dat nou. Het is moeilijk om je overal van te kunnen afsluiten. Maar op het moment dat je besluit schijt te hebben aan alles en iedereen, leeft dat een stuk lekkerder. Ik maak me minder snel druk, heb weinig stress en slaap ontzettend goed.
Wanneer in je voetbalcarrière ben je dat gaan beseffen?
In mijn eerste periode bij Ajax. Ik ging toen vanuit de jeugd van FC Twente naar Ajax, maar na twee jaar bij Jong Ajax kon ik weer weg. Via Zwolle en RKC kwam ik later terug bij Ajax. Die eerste periode bij Ajax was op voetbalgebied niet zo succesvol, maar mentaal heeft die me wel heel sterk gemaakt. Ik ben best wel een denker en dat kan tegen je werken als je teveel gaat piekeren. Dan moet je leren dingen van je af te laten glijden, minder te denken en meer te gaan doen. Als dat de insteek is, presteer je een stuk beter.
Ben je nu gelukkiger dan toen je profvoetballer was?
Even gelukkig, denk ik. Ik heb niks te klagen, toen niet en nu nog steeds niet. Als ik trouwens een tip mag meegeven aan voetballers: je moet je geld er niet gelijk doorheen rossen. Geef uit wat je uit wil geven, maar hou wat achter de hand om te investeren in iets. Het is super zonde als je het er doorheen gaat lopen rossen als een malle. Je kunt je toekomst veilig stellen. Stop het in een huis of zo, zodat je in ieder geval gratis kunt wonen. Je kunt ook een blessure krijgen of weet ik het, waardoor het opeens allemaal voorbij is.
Dit is een interview uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie.
–
Naast onze geschreven verhalen en video’s hebben we ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify:
