Hoe de woningmarkt stelletjes uit elkaar drijft

Het was meteen dik aan tussen Amy* en haar vriendje. Ze studeerden allebei theaterwetenschap aan de universiteit en ook al hield hij meer van techno en zij van performance art, begonnen ze vrijwel onmiddellijk met elkaar te daten.

“De eerste paar jaar gingen echt goed,” zegt Amy. “We gingen samen uit, we studeerden samen en waren onderdeel van elkaars vriendengroepen.”

Alles ging goed, totdat een beschimmelde badkamer in een goedkope studentenflat in Londen een proces in gang zette dat uiteindelijk bijdroeg aan het einde van hun relatie. “Vanaf dat punt ging het steeds slechter,” zegt ze.

Met elkaar gaan samenwonen wordt al sinds lange tijd gezien als een belangrijke romantische mijlpaal in het leven van een stelletje. Kijk maar naar letterlijk elke sitcom uit de jaren negentig en je zult zien dat er sowieso één scène is waarin iemand in een overdonderend sentimentele bui de huissleutel aan zijn of haar partner geeft. Gaan samenwonen staat voor stabiliteit, toewijding en de intentie om met elkaar een leven op te bouwen in een gedeelde ruimte.

Tenzij je een millennial bent, een derde van je loon aan huur uitgeeft en weinig hoop hebt om in de toekomst een eigen huis te bezitten. In dat geval betekent samenwonen met je partner – en dus de huur kunnen delen – niet zozeer dat jullie een heerlijk eigen plekje (kamertje?) met elkaar willen hebben. Als je als millennialstel gaat samenwonen, zal dat eerder zijn omdat jullie financieel gezien de maand proberen door te komen of graag in een bepaalde stad zouden willen wonen. En dan durven ze te beweren dat romantiek dood is!

Amy en haar vriendje besloten deels samen te gaan wonen omdat het appartement waar hij woonde in een slechte staat verkeerde. “Hij was samen met vrienden in een vreselijk studentenhuis gaan wonen, omdat niemand zich in Londen natuurlijk iets goeds kan veroorloven,” zegt ze. “Het was zo erg dat er paddenstoelen in de badkamer groeiden. Ik heb veel allergieën, dus hij kwam meestal naar mij toe.”

Of het nu kwam door zijn gore huis, om geld te besparen of allebei – Amy en haar vriendje bleven voor het grootste deel van hun relatie officieus samenwonen. Ondertussen had hij moeite om een baan te krijgen waarmee hij de Londense huurprijzen kon betalen, dus liet Amy hem meestal gratis bij haar wonen. Na tweeënhalf jaar in deze situatie, toen ze net op het punt stonden om daadwerkelijk in een eigen huis samen te gaan wonen, liep hun relatie stuk.

“Ik denk echt dat we veel te snel zijn gaan samenwonen,” zegt ze. “Hij had een plek nodig en omdat ik mijn relatie niet op het spel wilde zetten, liet ik hem bij mij wonen. Maar dat is erg moeilijk voor twee mensen die allebei nog heel jong zijn. Er ontstond een ongemakkelijke situatie, waar we het allebei moeilijk vonden om over te praten.”

Denkt ze dat het anders zou zijn gelopen als ze niet zo snel waren gaan samenwonen? “Ik denk dat als we niet waren gaan samenwonen, alles wel anders had kunnen zijn,” zegt ze. “Ik ben nu erg blij dat het uit is en we allebei verder zijn gegaan met onze levens, maar ik dat het anders was geweest als we allebei een afzonderlijke ruimte hadden gehad. We zaten gewoon bovenop elkaar.”

Niet alleen het Verenigd Koninkrijk heeft een probleem met te hoge huurprijzen. Ook in Nederland blijven de huren, mede door het woningtekort, continu stijgen. Het is dus niet verwonderlijk dat sommige mensen geld besparen belangrijker vinden dan de juiste beslissing voor hun relatie nemen. In sommige gevallen dwingt de financiële druk stelletjes zelfs tot rare woonsituaties. Remy Perrin, die in Leeds woonde, besloot bij zijn vriendin en haar moeder in huis te gaan wonen, omdat hij naar Londen wilde verhuizen. Dat bleek verre van een ideale woonsituatie te zijn.

“Het was heel ongemakkelijk om zo dicht bij haar moeder te zijn, ook al kon ik het goed met haar vinden,” zegt Perrin. “Maar het was een gigantisch probleem als er soms ruzie was, omdat iedereen dan direct alles wist. Er was totaal geen privacy. Dat vond ik heel moeilijk.”

Perrin en zijn vriendin gingen uiteindelijk uit elkaar – wat ook weer problemen met zich meebracht, wegens zijn onstabiele woonsituatie. “Ze gooide me eruit,” zegt hij. “Ze had al m’n kleren in vuilniszakken gestopt en die op straat gesmeten. Ik moest terug naar mijn ouders in Essex, omdat ik nergens anders heen kon.”

De woningmarkt, de onzekerheid van huren en samenwonen met je partner kan van invloed zijn op allerlei levensbeslissingen. “Onze woningnoodsituatie leidt vaak tot ongewenste gevolgen, zoals het overhaasten of uitstellen van belangrijke keuzes in je leven,” zegt Polly Neate, directeur van Shelter, een liefdadigheidsinstelling voor daklozen in het Verenigd Koninkrijk. “Omdat het voor de meeste jonge mensen onmogelijk is om een eigen huis te kopen en er een chronisch gebrek aan sociale huurwoningen is, zitten veel te veel mensen nu vast aan dure vrije huurwoningen. Ze voeren een constante strijd om een dak boven hun hoofd te hebben.”

“De overheid moet dringend een nieuwe lading daadwerkelijk betaalbare sociale huurwoningen bouwen, om jonge huurders een betere start te kunnen geven,” vervolgt Neate. “Met een stabiele woonsituatie als basis krijgen ze de vrijheid om in hun eigen tempo grote levenskeuzes te maken.”

Ook voor Bonnie Hines, die samen met haar vriendje in Sheffield woont, zijn stabiliteit en vrijheid belangrijk. Ze vertelt me dat bijna alle ruzies die ze hebben, voortkomen uit de angst voor alle zaken die met een eigen huis te maken hebben. “Elke keer als we ruzie hebben over geldzaken, gaat het over waar we in de toekomst moeten wonen,” zegt ze. “Ik wil niet voor eeuwig huren.”

Zou dat anders zijn als er niet zoveel druk achter zou zitten? “Oh, absoluut,” zegt ze. “Niets is natuurlijk perfect en als er één probleem verdwijnt, verschijnt er wel weer een ander. Maar tegelijkertijd is het woningmarktprobleem echt gigantisch voor me.”

Hoewel Hines op een plek woont waar het veel goedkoper is dan de meeste plekken in Londen, maakt ze zich erg veel zorgen dat ze nooit een eigen huis zal hebben. “Of we onze problemen ooit zullen kunnen oplossen, hangt eerlijk gezegd af van of we genoeg kunnen sparen,” zegt ze. “En dat is zoiets kuts om je relatie van af te laten hangen.”

Een op de drie millennials is waarschijnlijk gedwongen om voor de rest van hun leven te huren (tenzij je toevallig een van de gelukkigen bent met behulpzame ouders). Voor eerdere generaties was een huis iets waar je in kon investeren en waar je een thuis van kon maken – vaak met een partner. Nu is het een constante strijd, die onze geestelijke gezondheid beïnvloedt en onnodige stress op onze relaties legt. Er is gewoon geen tijd om over romantiek na te denken als je moet kiezen tussen een beschimmeld kamertje voor 700 piek per maand, of je de huur kunt halveren met een partner waar je wel (of niet) samen mee wilt wonen.

“Het is zo moeilijk omdat ik niet de enige ben die een huis wil,” concludeert Hines. “Je ziet het in het hele land. Het is echt moeilijk om uit de crisis te raken waar we ons allemaal in bevinden. Een huis biedt gewoon zo ongelooflijk veel voor een persoon.”

* Sommige namen zijn wegens privacyredenen veranderd.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK