Noord-Korea heeft een enorm crystalmethprobleem

Noord-Koreaanse crystal meth is geweldig – tenminste, volgens de Amerikaanse autoriteiten die het afgelopen jaar twee partijen hebben getest. De pakketjes met scherpe, ijsachtige kristalletjes hadden een zuiverheid van respectievelijk 98% en 96%. Volgens de aanklacht die is ingediend tegen de leveranciers – die overigens in 2013 al werden gearresteerd – bleek de drug zo zuiver dat “mensen in New York krankzinnig werden… waar we het in de VS ook leverden: New York, Boston… overal gingen ze door het lint.”

Volgens een nieuw rapport van Dr. Sheena Chestnut Greitens, die als assistent-professor in de politieke wetenschap verbonden is aan de Universiteit van Missouri, houdt de Noord-Koreaanse overheid zich al sinds de jaren zeventig bezig met snode activiteiten die de staatskas moeten spekken – waaronder de productie van drugs. Het lukte het regime niet om in 1976 de internationale leningen af te betalen en Greitens beschrijft hoe dat jaar “twaalf leden van het Noord-Koreaanse diplomatieke corps werden ontslagen, inclusief de Noord-Koreaanse ambassadeur in Noorwegen, omdat ze verantwoordelijk waren voor de smokkel van illegale goederen, waaronder “4.000 drankflessen (voornamelijk Poolse wodka) en 140.000 sigaretten in Zweden”, en “400 sterkedrankflessen, 4,5 miljoen sigaretten en 147 kilo hash in Denemarken.

Na de val van de Sovjet-Unie verloor Noord-Korea haar communistische financiers. Dat, in combinatie met strenge sancties en vernietigende beleidsregels resulteerde in de hongersnood van de jaren negentig, die meer dan een miljoen levens eiste. Het fabriekswerk stond stil en vissers verhongerden in de haven omdat ze geen olie voor hun boten konden kopen. In een wanhopige overlevingspoging dwong het regime van Kim de gemeenschapsboerderijen opium te verbouwen, waarbij zestig kilo rauwe opium per oogst werd geëist. “We hadden graan moeten verbouwen, geen opium,” zei een informant die Dr. Greitens in haar rapport citeert. “Maar de centrale overheid beval ons opium te verbouwen zodat we het konden verkopen voor een prijs die tien keer zo hoog was als de graanprijs.”

Nadat de hongersnood rond de millenniumwisseling was geëindigd, begonnen de Noord-Koreaanse fabrieken een modern type drug te produceren: methamfetamine. “Autoriteiten van verschillende Noord-Koreaanse beveiligingsinstellingen waren naar verluidt betrokken bij de bewaking van de planten en fabrieken,” schrijft Greitens. In de fabrieken liepen verschillende Walter White-achtige types rond die waren ingehuurd om scheikundigen te onderwijzen in de kunst van het synthetiseren van zuivere, krachtige methkristallen. “Experts werden binnengehaald om advies te geven over de productie.”

Een lijntje crystal meth, ook wel “bangdu” in het Chinees (beeld via Flickr)

De Noord-Koreaanse meth en heroïne werden volgens Greitens op de zwarte markt geroemd en geprezen. Triades en Yakuzabendes stonden in de rij om de drugs te distribueren in China, Japan en de Verenigde Staten. “De drugs werden met boten vervoerd, of met de trein via de Noord-Koreaanse grens China binnengesmokkeld.”

Maar waarom zou je afhankelijk zijn van wanhopige gangsters als je een overvloed aan tussenpersonen tot je beschikking hebt die gewoon legaal gestationeerd zijn in de bestemmingslanden, en ook nog eens diplomatieke immuniteit genieten? Natuurlijk, de Noord-Koreaanse ambassademedewerkers werden voortdurend hun gastlanden uitgegooid vanwege verschillende vergrijpen. Zo zijn Noord-Koreaanse ambtenaren wel vaker betrapt op het smokkelen van drugs, ivoor, sigaretten en valse biljetten die er behoorlijk overtuigend uitzagen.

“Aangezien er sprake was van herhaaldelijke betrokkenheid van Noord-Koreaanse diplomaten bij deze smokkelpraktijken, lijkt het erop dat deze incidenten vooral het resultaat zijn van een ‘zelffinancieringsbeleid’,” schrijft Greitens, “waarbij van ambassades werd verwacht dat ze hun eigen operaties zouden financieren en van de opbrengst een gedeelte zouden afstaan aan het regime in Pjongjang.”

Sinds 2005 heeft het regime de officiële methproductie flink teruggebracht. “De Noord-Koreaanse overheid heeft alle laboratoria vernietigd om Amerika te laten zien dat ze het niet langer verkopen, waarna ze de productie gewoon naar een andere basis hebben verplaatst,” bekende een van de methimporteurs die afgelopen jaar werd gearresteerd in het rapport. Ergens verderop in het stuk beweert hij dat “alleen Noord-Koreanen nog aan het echte Noord-Koreaanse product kunnen komen.”

Het sluiten van de staatsmethlabs zorgde voor een overschot aan werkloze maar zeer getalenteerde methkoks. Velen daarvan hebben daarna hun werk voortgezet in een volgens Greitens “grijs gebied tussen de publieke sector en de privésector”. In dat grijze gebied pikt de politieke elite een graantje van de winst mee, die natuurlijk afkomstig is van de stinkende methkeukens in de ruïnes van verlaten huizen en schoolgebouwen.

Terwijl het regime beweert dat “Noord-Koreanen met gezond verstand en correcte normen en waarden geen enkele intentie hebben om narcotica te produceren of exporteren,” is het duidelijk dat in Noord Korea grootschalige economische activiteiten nooit plaatsvinden zonder medeweten van de autoriteiten – wat voor totalitair regime zou het zijn als dat wel het geval was?

De Noord-Koreaanse leider Kim Jong Un, en een paar generaals (beeld via Flickr)

Het is geen verrassing dat het huis-tuin-en-keukengebruik van meth enorm omhoog is geschoten. De elite, gekleed in dure pakken, biedt elkaar in de restaurants van Pjongjang een snuifje na het diner aan, de middenklasse neemt het bij wijze van medicijn tegen verkoudheid of rugpijn, en de armen gebruiken meth tegen het eeuwige hongergevoel. De drug is blijkbaar zo gewoon geworden dat de Noord-Koreanen er vrij blasé over doen. “Als ik had afgesproken met mensen wisselden we geregeld drugs uit om te zien wie de sterkste meth had,” zei een informant in Greitens’ rapport. “Het was alsof we sigaretten uitwisselden.” Een andere overloper zei: “Als mensen op het platteland de drug nemen, verdwijnt hun rugpijn. En als je het geeft aan mensen die een beroerte hebben gehad, herstellen ze.”

Terwijl het regime de export van crystal meth ontkent, blijven grote partijen het land uitgaan. In 2011 rapporteerden de Chinese autoriteiten dat ze een hoeveelheid drugs in beslag hadden genomen ter waarde van 40 miljoen euro, afkomstig uit Noord-Korea. In de Chinese grensstreek Jilin is het aantal verslaafden toegenomen van 44 in 1991 naar inmiddels maar liefst 10.000 mensen.

De Noord-Koreaanse betrokkenheid bij de drugshandel is het resultaat van economische noodzaak en de ideologie van zelfredzaamheid die het land propageert. Maar het beleid heeft gezorgd voor een explosief groeiend aantal verslaafden aan de drug die het land zelf naar de rest van de wereld exporteert.