De traditionele gids voor Chinees eten in Amsterdam

“In Nederland is het supermoeilijk om traditioneel Chinees te eten,” vertelt Peter Lee me terwijl we de Zeedijk oplopen. Lee is beter bekend als Masta Lee, dj en ontwerper bij Patta. Hij gaat me vandaag meenemen naar zijn favoriete Chinese eetgelegenheden in Amsterdam. Lee’s vader Sifu was lange tijd chef-kok in een Chinees restaurant, dus hij weet waar hij het over heeft.

Met Chinatowns wereldwijd is de Chinese keuken een van de bekendste en populairste. Het is als leek alleen lastig kiezen tussen de eindeloze zee van Chinese restaurants op plekken als de Amsterdamse Wallen. Niet alle Chinese restaurants hebben een goede reputatie. Dat komt volgens Masta Lee vooral omdat gerechten worden vernederlandst. “Negen van de tien dingen die je bestelt bij de plaatselijke buurtchinees zijn aangepast aan de lokale smaak,” vindt hij. “Dat is ook wel te verklaren hoor: als je als Chinese kok opeens in een vreemd land gaat werken waar de smaak anders is dan wat jij gewend bent, ga je daarop inspelen.”

Videos by VICE

We beginnen de tour bij Oriental City, een restaurant met meerdere etages en van die draaibare ronde tafels omringd door Chinezen, een goed teken.

Oriental City

Waarom beginnen we hier?
Bij Oriental City hebben ze wat mij betreft de beste traditionele dimsum van Amsterdam. De gerechten zijn nagenoeg identiek aan wat je bijvoorbeeld op de straten van Hong Kong krijgt. Ze werken met chefs uit China om de kwaliteit hoog te houden. Dit is de plek waar ik met mijn ouders zou gaan lunchen. Er komen echt heel veel Chinezen. Als je met een grote groep komt zou ik wel proberen te reserveren anders ben je sowieso drie kwartier aan het wachten.

Wat is dimsum eigenlijk precies?
Dimsummen wordt in Hong Kong Yum Cha genoemd, wat theedrinken betekent. De dimsums zijn dan minigerechtjes die je bestelt om te delen. Dimsum stamt af van de tijd dat handelaren over de silk road reisden en tussendoor stopten om te rusten, thee te drinken en daarbij wat kleine hapjes te eten.

Wat bestellen we? Want eerlijk gezegd krijg ik het altijd heel benauwd van die dikke menukaarten.
Het lijkt altijd meer dan het is hoor; veel gerechten zijn hetzelfde maar hebben een andere vulling. Laten we sowieso wat klassiekers zoals Sieuw Mai (varkensvlees en garnalen) en Ha Kauw (gestoomde pakketjes van garnalen in rijstmelkdeeg) bestellen. Deze twee gerechten hoor je samen te eten. Het zijn een beetje de Ren en Stimpy van de dimsum. Verder nemen we wat Siu Kok (gefrituurde varkensdumpling) en Loh Mai Kai. Dat is het voedsel van mijn voorouders, die nomaden waren. Loh Mai Kai is kleefrijst met kip, wat ze dan in een fucking groot lotusblad wikkelden om het zo te kunnen vervoeren. Als laatst doen we Cheung Fang (rolls van garnalen in rijstmelkdeeg) en we moeten natuurlijk ook een theetje sippen. Er zit veel vet in het eten, zelfs in de gestoomde gerechten, en de thee snijdt daar dwars doorheen.

Gaan we ook nog een toetje nemen?
Je kunt hier hele lekkere mangopudding krijgen, maar laten we in plaats daarvan naar een Chinese bakkerij gaan. Dan laat ik je wat oosterse patisserie proeven.

Klinkt goed!

Adres: Oudezijds Voorburgwal 177-179, Amsterdam

Hoi Tin Bakkerij

Als je mensen vraagt waar ze aan denken bij Chinees eten, is patisserie het laatste wat in ze opkomt.
Klopt, terwijl het een uitgebreide wereld is. Het komt voornamelijk voort uit zuidoost China. Hong Kong hoorde tot 1997 bij Engeland en Macau was heel lang van Portugal. Er zijn destijds een hoop sicke gebakjes en pasteitjes vanuit Europa naar China overgekomen en die hebben de basis gevormd voor Chinese patisserie. Hoi Tin is echt een goeie plek. De zaak is in principe tot vrij laat open, maar als je net als wij voor klassiekers als Vrouwtje cake en het eiertaartje komt, moet je vroeg zijn, want die zijn als eerste op.

Vrouwtje cake?
Heel veel gebakjes hebben hun naam ontleend aan oude mythische verhalen.

Wat is het verhaal van dit cakeje?
Zoals het vaker gaat met dit soort verhalen heb je ontelbaar veel versies. Ik ken één versie over een verliefd maar heel arm koppel op het Chinese platteland. De vader van de man werd plots erg ziek en het stel gaf al hun geld uit om de zieke vader te kunnen verzorgen. Op een gegeven moment moest de vrouw zichzelf als slaaf verkopen om de medicijnen te kunnen betalen. Toen bedacht haar man een gebakje met spijs en meloen, dat hij opdroeg aan zijn vrouw. De cakes werden zo populair dat hij zijn vrouw terug kon kopen.

Jezus. Je gooit me in een emotionele achtbaan voordat ik überhaupt een hap heb genomen.
Haha, maar het is goed geëindigd toch? Het is vooral een superlekker gebakje.

Dat is het zeker.

Adres: Zeedijk 122-124, Amsterdam

Nam Kee

Ha, Nam Kee, die kennen we allemaal. Er zijn voor zover ik weet drie vestigingen in Amsterdam; waarom zijn we bij die op de Zeedijk?
Dit is de originele! The real deal die alweer bijna veertig jaar bestaat.

Kom je er ook al bijna zo lang?
Haha, bijna wel ja. De Zeedijk was in de jaren tachtig en negentig heel anders. Het was een grimmige bedoening met overal dealers, dieven, hoeren en heroïnejunks. Geen plek waar je wilde chillen. Dat zou je nu bijna niet meer zeggen, het is enorm opgeknapt hier.

Kwam je hier als kind wel?
Als kleine jongen ging ik met mijn ouders wel boodschappen doen bij Toko Dun Yong. Dat was toen de enige Chinese supermarkt. Het is trouwens nog steeds een aanrader voor iedereen die oosterse boodschappen wil doen. Ze hebben er echt alles. Hoe dan ook, we kwamen hier om boodschappen te doen, maar liepen dan om via de Geldersekade, want je haalde het niet in je hoofd om in die tijd over de Zeedijk te lopen. Ik kan me ook goed herinneren dat ik van mijn moeder naar de grond moest kijken als we dichtbij de grimmige gedeeltes kwamen.

Wauw. Oké, terug naar Nam Kee: is deze beter dan de andere twee?
Niet per se. Je gaat naar een van de andere vestigingen als je uitgebreider wil eten. De Nam Kee op de Zeedijk is meer een heerlijke vreetschuur zoals die bedoeld is, waar je gewoon snel en lekker kunt eten. Het is inmiddels opgeknapt door Cliff en Polo, de kinderen van de oorspronkelijke eigenaar die het hebben overgenomen. Vroeger was het een beetje als een badkamer ingericht.

Hoe zag het eruit dan?
Overal zaten gekke tegels en van die charmante tl-lampen. Nu ziet het er best wel smooth uit.

Wat gaan we hier bestellen?
Je kan natuurlijk niet naar Nam Kee gaan en geen oesters bestellen. En daarnaast is Sui Kau, een garnalensoep, ook echt de shit. Klassiekers als zoetzure garnalen zijn bij Nam Kee ook top, maar als je een beetje gek wil doen, raad ik je de rijstpap met een duizendjarig ei en varkensfilet aan.

Een duizendjarig ei? Die dingen zien er altijd heel bedenkelijk uit.
Het is minder heftig dan het lijkt. Wacht maar tot je het proeft.

Hmm, funky. Het is geloof ik niet helemaal mijn ding, maar het zal wel een kwestie van wennen zijn.

Adres: Zeedijk 111 – 113

LEES OOK: We vroegen een Amsterdamse topchef iets lekkers te maken met een duizendjarig ei

Taste of Culture

Toen ik je van te voren sprak over de restaurants zei jij over Taste of Culture: “Ik vrees dat ik dit geheim eindelijk moet prijsgeven’. Wat is er zo speciaal aan deze tent?
Het feit dat je hier tot twee of drie uur ‘s ochtends in het weekend kunt eten is al best een unicum in Amsterdam. Het zit ook nog eens in de Korte Leidsedwarsstraat, waar vrijwel alleen maar verschrikkelijke tenten zitten waar je troep kunt eten voor vijf euro. Ik verzeker je dat als je behoefte hebt aan super lekker eten en je kan het decor en de ambiance aan, dan wordt dit sowieso je nieuwe favoriete eetplek.

Chinese restaurants, en nu generaliseer ik voor het gemak natuurlijk even, blinken niet vaak uit in hun mooie interieur of gezellige sfeer. Weet je hoe dat komt?
Het zijn vaak restaurants die door de oudere generatie zijn opgezet en vervolgens zijn doorgegeven aan de kinderen. Tussendoor wordt er zelden iets aan het menu of het decor veranderd. Een beetje onder het mom van never change a winning team, maar daardoor is het vaak gedateerd of een beetje tacky. Ik vind het persoonlijk nooit zo erg, zolang het eten maar goed is.

Duidelijk. Wat zou je hier bestellen?
Ze hebben hier vreselijk lekkere hotpot, een soort Chinese fondue waarbij er een pannetje in het midden van de tafel wordt gezet waarin je allerlei soorten vlees en groenten kan dippen. Ik zou de Hong Kong chicken met wat rijst ook zeker aanraden, maar de absolute klassieker hier is pekingeend met pannenkoekjes. Het vlees is niet alleen heerlijk sappig, maar ook een van de weinige plekken waar ze het op deze wijze serveren.

Op welke wijze? Met pannenkoekjes?
Ja, maar dat niet alleen. Ze laten je hier zelf de rolls maken. Ze leggen alle benodigdheden neer: pannenkoeken, eend, ui, peper, komkommer en Hoisinsaus en dan mag je zelf bepalen hoe je de rolls maakt. Het creëert een hele gezellige sfeer aan tafel als je dit met een groepje eet.

Maar is het ook lekkerder?
Ik vind van wel. Je hebt zelf in de hand hoe je het gerecht wilt hebben. Een voorgerolde kan ook lekker zijn hoor. Maar het is een beetje zoals met een joint: hij is altijd beter als je hem zelf draait.