Als ik vroeger aan gewelddadige relaties dacht, dacht ik aan fysieke mishandeling. Tijdens mijn vorige relatie had ik geen idee dat ik mentaal en emotioneel mishandeld werd, of dat zoiets überhaupt bestond. Fysieke mishandeling was eigenlijk altijd mijn enige grens. Ik had nooit het gevoel gehad dat wat ik meemaakte serieus schadelijk kon zijn.
Toen ik jong was, was het voor mij en mijn vrienden heel normaal om toestemming van onze ouders te vragen als we uit gingen. We vroegen ons nooit af waarom, we deden het gewoon. Omdat het normaal was.
Videos by VICE
Alles wat ik deed – zelfs de kleding die ik aantrok – stond in het teken van het geluk van iemand anders. Ik maakte nooit zomaar plannen met mijn vrienden, omdat ik in mijn agenda rekening wilde houden met deze man. Ik deed niets voor mezelf. Je hebt vast wel eens iemand horen zeggen: “Ik ben niets zonder die persoon.” Dat gold echt voor mij in die relatie. Alles wat ik deed, deed ik voor hem.
Er is een aantal dingen gebeurd waardoor ik me uiteindelijk realiseerde dat ik de relatie met hem moest beëindigen, en [na vier jaar met hem samen te zijn geweest] deed ik dat ook. Een jaar later boekte ik voor het eerst in mijn leven een verre reis, tien dagen alleen op een tropisch eiland. Toen ik op mijn vliegtuig aan het wachten was, scrolde ik langs een artikel op Facebook. Het was een willekeurige blogpost, waarin de eerste tekenen van een gewelddadige relatie stonden opgeschreven, zoals: controle, isolatie, bezitterigheid, en alcoholgebruik als excuus voor bepaald gedrag. Toen ik die post zag, voelde het alsof ik mijn eigen verhaal las. Dat was het moment dat ik besefte dat ik in mijn relatie jarenlang psychisch en emotioneel ben misbruikt.
Ik voelde woede, verbijstering en schaamte.
Ik was boos. Woedend. Ik begreep gewoon niet dat ik het al die tijd niet door had gehad. Ik voelde woede, verbijstering en schaamte. Maar ik voelde me niet slecht over de relatie. Ik dacht meer van: oké, wat ga ik hier nu aan doen? Ik beschik nu over kennis die veel andere jongeren waarschijnlijk niet hebben, dus hoe zorg ik ervoor dat ik deze informatie deel met de massa? Het deed me heel veel pijn als ik dacht aan al die andere jonge vrouwen, die hun leven op pauze hadden gezet voor iets wat ze als liefde zagen, maar wat eigenlijk geen echte liefde was. Ik had mezelf en mijn leven zo veel verder kunnen ontwikkelen, als ik dit allemaal eerder had geweten. Maar ik wist het niet, omdat ik in een relatie zat die ik aanzag voor echte liefde.
Een aantal jaar [na mijn vakantie], reed ik een keer van mijn werk naar huis. Ik werkte bij een bank, en ik had een zware dag gehad. Ik was klaar voor een nieuwe uitdaging. Werk dat meer betekenis had voor mij. Ik kwam thuis – het was kerstavond – en ik begon cadeautjes in te pakken. Toen zei ik tegen mijn partner: “Er is iets wat ik altijd al heb willen doen.” Ik wilde ervoor zorgen dat jongeren meer informatie kregen over misbruik, en ik wilde dat ze zich zelfverzekerd zouden voelen. Die nacht maakte ik een instagramaccount aan, en startte ik een blog. Zo begon PrePair, een organisatie die voorlichting geeft aan meisjes bij mij in de buurt.
Ik kan nu rustig een uur in een café zitten, een kopje koffie drinken en met niemand praten. Ik doe dingen nu voor mezelf.
In de drie jaar tussen die relatie en de relatie waar ik nu in zit, heb ik geleerd hoe ik me in m’n eentje op m’n gemak kan voelen. Ik kan rustig een uur lang in een café zitten, een kopje koffie drinken en met niemand praten. Dat is het verschil. Ik doe dingen nu voor mezelf. Ik weet echt wel dat ik het zal overleven als mijn huidige relatie op de klippen loopt. Het komt wel goed met mij. Natuurlijk zou ik verdrietig zijn. Maar ik voel me nu zo zeker over mezelf, dat ik weet dat het niet het einde van de wereld zou betekenen. Ik ben met veel dingen bezig. Ik heb leuke vrienden. Vroeger had ik die niet. Toen ik mijn relatie met hem had beëindigd, betekende dat ook het einde van al mijn vriendschappen. Want de mensen met wie ik omging waren niet mijn vrienden, maar de zijne.
PrePair is in de afgelopen twee jaar enorm gegroeid. We maken actief gebruik van social media, zodat we ons publiek bij van alles kunnen betrekken. We bieden online informatie aan. En ik geef lezingen en workshops.
Als we huiselijk geweld willen aanpakken, dan moeten we meteen naar de diepste lagen van dat geweld kijken. Als je de krant leest, of naar het nieuws kijkt, en je ziet iets voorbij komen over huiselijk geweld, dan gaat het bijna altijd over fysiek geweld. We hebben het nog niet voldoende over psychisch en emotioneel misbruik. Hoe gaan we dat ooit veranderen, als we niet naar de basis van een relatie gaan? We moeten het probleem vanaf die basis aanpakken.
Gewelddadige relaties zijn als een wegversperring voor het potentieel van veel jonge vrouwen. Ik wilde een organisatie opzetten die iets kan betekenen voor deze vrouwen, en de wegversperringen weghaalt. Zo kunnen jonge vrouwen hun potentieel volledig benutten, en hun leven niet op pauze zetten vanwege een relatie. Het is essentieel dat deze vrouwen worden ingelicht over geestelijke en fysieke mishandeling. We moeten ze een bepaald gevoel, een geloof inbrengen. En een verlangen om de wereld te beschouwen vanuit een zelfverzekerd perspectief. We willen huiselijk geweld voorkomen, via educatie en radicale zelfliefde.
Ben of ken jij iemand die slachtoffer is van geestelijk of emotioneel misbruik. Neem dan voor hulp contact op met Stichting Korrelatie via www.korrelatie.nl, telefonisch via 0900-1450 of via Whatsapp op 06-13863803.
