Reteveel Pijn

Mevrouw Banks laat in de kleedkamer van de stripclub waar ze werkt haar illegaal opgespoten billen zien.

H

et horrorverhaal van Oscarina Busse begint in juli 2009. De 35-jarige schoonheidsspecialist voelde een intense jeuk diep in het vlees van haar bilpartij, te diep om aan te krabben. Het duurde niet lang voordat Oscarina opmerkte dat haar kont van kleur veranderde. Eerst werd hij paars, als een vinger die te lang wordt afgekneld door een touwtje, en toen het soort grijs dat doet denken aan dierlijke kadavers. Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Haar vlees begon te schilferen en vervellen, tot een paar maanden later de hele bende implodeerde als een cake die te vroeg uit de oven is gehaald. Haar voorheen fier overeind staande bilpartij hing omlaag als een treurwilg, zwaar van de giftige troep die zich onderaan haar billen had opgehoopt. Wat ooit boterzachte billen waren geweest, voelde nu aan als hard, heet en pijnlijk gesteente. Oscarina’s billen waren zo vervormd, dat ze weinig gelijkenissen meer vertoonden met menselijke lichaamsdelen. Haar dochtertje van vijf zag haar verbouwde achterwerk zelfs aan voor een volle poepluier.

Zoals duizenden vrouwen over de hele wereld, en vooral in de Verenigde Staten, leed Oscarina aan de bijwerkingen van bilinjecties die ze kreeg via de zwarte markt. Vanwege de clandestiene aard van de zaak is het onmogelijk te zeggen hoeveel mensen in de VS op die manier hun billen op hebben laten pompen. Dat het aantal groeit is zeker: gezien de stijging van gerapporteerde probleemgevallen zoals die van Oscarina en zelfs een aantal sterfgevallen, ziet de American Society of Plastic Surgeons de illegale bilinjecties als ontluikende epidemie.

Het ruwe oppompen van de billen en heupen gebeurt door het rechtstreeks injecteren van silicone of minerale olie door een naald. Met geen enkele vloeistof is het veilig om lukraak het lichaam op te vullen om zo het volume en de vormen te veranderen, zelfs niet met medisch verantwoorde silicone, maar deze billendokters van de zwarte markt gebruiken volgens hun slachtoffers harde materialen zoals beton en industriële siliconen die te koop zijn bij doe-het-zelfzaken. Nadat het spul is geïnjecteerd worden de externe wonden soms gesloten met superlijm, om te voorkomen dat het giftige goedje begint te lekken.

Iedereen met enige basiskennis van gezondheid weet dat het niet goed kan zijn om zomaar wat vloeibare substanties in iemands lichaam te pompen. Gezien het feit dat cosmetische injecties met losse materialen zoals siliconen sinds de jaren zestig verboden zijn, worden deze ingrepen vooral op drie hoog achter uitgevoerd door kwakzalvers die tassen met vieze naalden en flacons met troep bij zich hebben.

Deze behandelingen kunnen een sterke tegenreactie van het immuunsysteem uitlokken omdat het lichaam probeert de vreemde stof uit te drijven. Dat resulteert in poliepen, verkleuringen en zelfs in afstervende lichaamsdelen. Dit soort materialen staan er ook om bekend dat ze zich door het lichaam kunnen verplaatsen: ze kunnen zich vasthechten aan organen en zich in de bloedbaan begeven, waardoor infecties verspreid worden en er septische shock kan ontstaan. Dat kan weer leiden tot amputatie van geïnfecteerde lichaamsdelen en, in het ergste geval, tot de dood.

In oktober ontmoette ik Oscarina in haar schoonheidssalon in Coral Gables, Florida, om beter te begrijpen waarom mensen hun billen zouden willen laten injecteren met giftige chemicaliën. Ze droeg een nauwsluitend broekpak en hoge hakken die over de linoleumvloer van de salon klakten. Haar parfum had een scherpe citrusgeur, die door de ruimte verspreid werd terwijl ze op en neer liep tussen de wasbakken en de kappersstoel. Verrassend genoeg leek haar in het strakke broekpak gestoken bilpartij hoog en rond te zijn. Het zag er best goed uit, zeker gezien het feit dat het een paar jaar geleden nog een gruwelijke uitstulping van geïnfecteerd vlees was.

Oscarina heeft geluk gehad. Ze is een van de weinige vrouwen die, na een door een bilvergroting geïnitieerde infectie te hebben gehad, een dokter heeft gevonden die haar wilde opereren en een poging wilde doen om de substantie uit haar lichaam te verwijderen en haar billen opnieuw vorm te geven. Dat de dokter daarmee waarschijnlijk ook haar leven heeft gered is misschien nog wel belangrijker. Ze vertelde me dat ze nu inziet hoe dom het was dat ze de behandeling onderging, terwijl ze eigenlijk al een prachtig Dominicaans lichaam had. Maar in Zuid-Florida, waar de extreem ronde billen je op iedere boulevard en strand tegemoetkomen, is een ‘prima’ kont niet goed genoeg. “Niemand is hier ooit tevreden met zijn of haar lichaam,” zei de schoonheidsspecialist schaapachtig. “Het was niet zo dat ik geen billen had, maar ik wilde gewoon nog mooiere.”

Dokter Constantino Mendieta leunt voor zijn gigantische huis in Florida tegen zijn McLaren aan. Dit is slechts een van zijn sportwagens.

Alhoewel het illegaal is om iemands lichaam vol te proppen met mysterieuze substanties, is het vinden van een billendokter ongeveer hetzelfde als het kopen van drugs: je moet gewoon een mannetje kennen, dat weer een mannetje kent. De afspraken worden via via gemaakt, of op fora of social media kortgesloten. In Miami, het epicentrum van clandestiene bilvergrotingen, is het ongeveer zo simpel als binnenlopen bij een spa waar je normaal terecht kunt voor massages, de sauna of aromatherapie, en vragen om het geheime menu voor illegale bilinjecties.

Dat is dus precies wat Oscarina deed. Ze ging naar een salon, waar ze haar eerste injecties voor omgerekend iets meer dan tweeduizend euro kreeg. Ze wilde me niet vertellen wie haar eerste behandeling uitvoerde, maar ze zei wel dat het in een bepaald kuuroord plaatsvond waar veel van haar klanten het over hadden. Oscarina liet de behandeling vooral doen om bikiniklaar te worden voor de eerstvolgende zomer. Ze omschreef hoe het voelde toen de naald diep in haar vlees werd gestoken en hoe er vervolgens 600cc siliconen ingepompt werden. Het was volgens Oscarina alsof haar bil een waterballon was die over het tuitje van een spuitende tuinslang gespannen zat.

Er bestaan natuurlijk ook legale bilvergrotingen. Zowel het laten inbrengen van implantaten als het verplaatsen van lichaamseigen vet is legaal. Bij de laatste behandeling wordt door een gecertificeerd plastisch chirurg vet weggezogen op plaatsen zoals de buik van de patiënt en geïnjecteerd in de billen. Veel vrouwen kiezen voor een illegale behandeling omdat de zwarte markt een stuk goedkoper is. Een legale behandeling kan zo achtduizend euro meer kosten. Voor Oscarina was de overweging meer dat de herstelperiode van de illegale injecties een stuk korter is. Het verplaatsen van lichaamseigen vet of het plaatsen van implantaten heeft als gevolg dat het lichaam maanden moet wennen aan de nieuwe vorm en hierdoor de vormen ook pas na enige tijd definitief zichtbaar zijn. Bij de illegale injecties is dit meteen het geval, waardoor het is alsof je je kont in een soort billenmagnetron hebt gestopt.

“Het herstel ging heel makkelijk,” legt Oscarina uit. “Ik kon meteen weer aan het werk. Ik moest alleen goed gemasseerd worden om te zorgen dat de vloeistof goed uitgespreid werd over de billen.” Pas toen ze in 2009 nog een behandeling bij een andere spa onderging, ging alles redelijk naar de klote. “Ik kreeg de injecties,” vertelt ze terwijl ze het warrige haar van een pubermeisje doorkamt, “en zes maanden later werd mijn kont paars. Het spul had al mijn spieren weggevreten en je kon mijn huid eraf pellen alsof mijn billen uien waren.”

Het is onmogelijk om te weten wat het probleem precies is geweest bij de tweede injecties. Het zou de reactie van de twee verschillende geïnjecteerde materialen op elkaar zijn geweest, of misschien bevatten de tweede set injecties een slechtere soort siliconen. Wel is zeker dat Oscarina na een aantal maanden de controle over haar lichaam begon te verliezen. Ondanks het feit dat haar billen langzaamaan wegrotten, durfde ze door haar schaamte niet naar een dokter te gaan.

Pas in de winter besloot Oscarina haar geheim met iemand te delen. Ze kon haar ongemak niet goed meer verbergen en besloot het probleem te bespreken met een klant in haar salon. Ze stopte midden in een haarbehandeling met werken en vroeg de klant even mee te lopen naar een achterkamertje. Minuten later tilde ze haar jurk op onder de fluorescerende lampen van de kamer en zag in de spiegel hoe het gezicht van de klant vertrok in een afschuwelijke grimas. “Toen ik haar gezicht zag wist ik dat het echt niet goed was,” vertelt Oscarina terwijl ze richting de achterkamer kijkt. Het was het moment waarop ze besefte dat ze hulp moest zoeken.

De op illegale wijze vergrote bilpartijen van Seven (links) en Amore (rechts), beiden dansers in de King of Diamonds-club. Hun ronde billen kunnen op een dag een bedreiging vormen voor hun gezondheid.

Weinig doktoren durven een corrigerende operatie uit te voeren, omdat het ongedaan maken van de mislukte bilinjecties een lastige klus is, en het gevaar bestaat dat ze vervolgens aangeklaagd worden voor het verergeren van het probleem. Geïnjecteerde siliconen kunnen makkelijk losraken en door het lichaam gaan reizen. Als dit gebeurt – wat soms meteen na injecties het geval is en in andere gevallen pas na jaren – is het vaak onmogelijk om de stoffen nog te lokaliseren en te verwijderen. 

Volgens een uitgebreide beschrijving van siliconeninjecties opgesteld door de Amerikaanse Harvard Law professor Peter Barton Hutt, kan 555cc silicone na injectie in het lichaam uit elkaar spatten in wel dertig miljard deeltjes, die los van elkaar allemaal kans hebben om een infectie te veroorzaken. In andere woorden: het spul laten injecteren is makkelijk, maar om het er vervolgens weer uit krijgen moet de patiënt opgesneden worden als een döner kebab. “Na een aantal bezoekjes aan verschillende dokters was ik ervan overtuigd dat ik dood zou gaan,” zei Oscarina. “Ik had ontzettend veel pijn en toch wilde niemand me helpen.” Uiteindelijk, na eindeloos zoeken en het probleem te hebben besproken met vriendinnen, kwam Oscarina via een klant die eenzelfde ervaring had gehad op het spoor van dokter Constantino Mendieta. De dokter besloot haar te helpen haar billen te redden en, als je het haar vraagt, haar leven te redden. “Toen ik hem zag,” zei Oscarina, “zag ik mijn redding.”

Dezelfde week waarin ik Oscarina ontmoette bezocht ik ook dokter Mendieta in een van de betere buurten van Miami: Coconut Grove. Een chique gebouw met imposant stucwerk en de woorden ‘Plastisch Chirurg’ op de gevel lachte me toe. Dokter Mendieta is een van de beste plastisch chirurgen van Amerika. Hij geeft billen vorm als een Michelangelo en publiceerde er in 2011 zelfs een boek over, onder de titel The Art of Gluteal Sculpting. Logischerwijs is de florerende billenbusiness gunstig geweest voor dokter Mendieta. Op de oprit stond zijn getunede Maserati die hij vooral gebruikt voor zijn werk. Als hij zich niet buigt over de achterwerken van andere mensen rijdt hij liever rond in zijn McClaren. “Wat borsten in de jaren zestig waren, zijn billen tegenwoordig,” vertelde de dokter mij in zijn spreekkamer. Zijn gezicht zag eruit als een Clark Kent-masker. De huid rond zijn slapen was strak naar achteren getrokken, en hij droeg een koningsblauwe doktersjas van fijne Valentino-zijde. “Billen zijn beter. Als je naar borsten kijkt, moet je ook naar een gezicht kijken. Zo wordt er niets overgelaten aan de verbeelding. Als je het lichaam van de andere kant bekijkt hoef je niet naar een gezicht te kijken. Dan kun je dus ieder gezicht dat je wilt bedenken bij die mooie billen.”

Ook al was Dr. Mendieta’s uitleg een beetje naar, hij heeft wel gelijk als het gaat over de populariteit van de bilvergroting onder Amerikanen. De cijfers van legale bilvergrotingen zijn tussen 2000 en 2012 met 176% toegenomen. Dokter Mendieta surft lekker mee op deze billengolf. Twintig jaar geleden hield een vijfde van de ingrepen die hij deed verband met de bilpartij, tegenwoordig is dat 90%. Hoewel Dokter Mendieta liever de eerste hand legt aan een achterwerk, is het de laatste tijd steeds vaker zo dat hij wordt ingeschakeld om billen te reconstrueren die door illegale injecties zijn misvormd. “Het is zeker zo dat ik dit soort operaties steeds frequenter heb uitgevoerd,” zegt hij. Hij vertelt dat hij in zijn carrière ongeveer dertig mislukte bilvergrotingen heeft hersteld, waarvan maar liefst vijf in 2013. “Mensen komen van over de hele wereld naar me toe, maar vooral uit Amerika. Het is aan de orde in Zuid-Amerika, Miami en New York, en een beetje in Los Angeles, maar vooral Miami is de place to be voor dit soort dingen. Ik denk dat ik nog meer van dit soort gevallen zal zien in de toekomst, gezien het feit dat het wel vijf jaar kan duren voordat de geïnjecteerde materialen een infectie veroorzaken.”

Deze beelden van Dokter Mendieta laten een vergelijkbaar slachtoffer zien als Oscarina Busse. De ver- kleuringen en vervormingen zijn duidelijk zichtbaar. Net als bij Oscarina waren deze billen zo hard als steen.

Het openbaar ministerie van Florida is het met Dokter Mendieta eens over het steeds vaker voorkomen van dit soort gevallen. Agent Brian Tutler van het politiebureau in Broward County leidde in 2012 het onderzoek naar Oneal Ron Morris, een van de ergste kwakzalvers op het gebied van bilinjecties. Hij vertelde me dat dit probleem eigenlijk pas recentelijk is ontstaan: “Drie of vier jaar geleden had niemand hier nog van gehoord. Nu is het ineens aan de orde van de dag. Binnen afzienbare tijd zal ieder politiebureau hier wel aangiften over binnen krijgen.”

Dit zorgt ervoor dat Dokter Mendieta nog jaren bezig zal zijn met dit soort hersteloperaties. Van alle gevallen van mislukte bilinjecties die hij te zien kreeg was het geval van Oscarina wel een van de ergste. “Ik moest een heel groot gedeelte van haar vlees weghalen omdat er silicone aanzat. Uiteindelijk haalden we ongeveer zevenhonderd gram keihard materiaal uit elke bil.” Het weghalen van de substantie en het opnieuw vormgeven van de billen van Oscarina was zo’n onderneming dat het opgedeeld moest worden in twee verschillende operaties. De ruim vierduizend euro die ze daarvoor had uitgegeven aan haar bilinjecties leek inmiddels geen koopje meer; ze heeft inmiddels namelijk omgerekend meer dan vijftigduizend euro aan hersteloperaties uitgegeven, en het is nog niet eens helemaal klaar. Ze moet de tweede operatie nog ondergaan, waarbij de laatste siliconenresten worden verwijderd en haar billen verder in vorm worden gebracht. Het ergste is eigenlijk nog dat ze zich gelukkig mag prijzen. Er is maar één dokter Contantino Mendieta, maar wie weet hoe veel van dit soort gevallen er zijn?

Het gebruik van siliconeninjecties is niets nieuws. Het gebruik dateert van de Tweede Wereldoorlog, zo’n honderd jaar nadat het spul überhaupt was uitgevonden en tien jaar nadat het materiaal verkrijgbaar was geworden voor consumenten. Tijdens de oorlog gebruikten Amerikaanse soldaten siliconen om transformatoren te isoleren. Toen bedachten Amerikaanse soldaten dat er mogelijk een verband was tussen de verdwijning van de voorraad siliconen en de steeds groter wordende borsten van de lokale prostituees. Hoewel het goedje ongezuiverd en niet voor medisch gebruik geschikt was, leek het de vrouwen een betere optie dan de paraffine en vaseline waarmee ze tot dat moment hun borsten oppompten.

Amerikaanse plastisch chirurgen vernamen dat het spul gebruikt werd voor borstvergrotingen, en tegen de jaren vijftig en zestig verspreidde de trend van het injecteren van siliconen in de borsten zich door Amerika. In alle staten werd de behandeling populair onder vrouwelijke entertainers, vrouwen in de seksindustrie en doorsnee vrouwen – waaronder Nancy Reagan – en het duurde een aantal jaar voor de horrorverhalen over misvormde borsten boven kwamen drijven. Veel van deze vrouwen kregen uiteindelijk last van cysten, ingetrokken tepels en keiharde borsten.

In 1965 werd het injecteren van siliconen illegaal, hoewel weinig plastisch chirurgen zich daar iets van aantrokken omdat ze dachten dat zolang ze siliconen gebruikten die geproduceerd waren in hun eigen staat, het wel in orde zou zijn. In de late jaren zestig en de jaren zeventig werd de behandeling minder populair vanwege de vele horrorverhalen die vrouwen wereldwijd ter ore kwamen. Omdat de injecties illegaal waren, begonnen de dokters met een nieuw soort behandeling: borstvergrotende operaties met siliconenimplantaten. Deze behandeling werd veiliger geacht omdat de siliconen in een goed afgesloten omhulsel zaten. Vanwege onderzoeken die implantaten in verband brachten met gezondheidsklachten, stelde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) dproducenten van de implantaten in 1992 echter onder toezicht. In 2006 werden siliconenimplantaten weer goedgekeurd door de FDA, en sindsdien heeft de siliconenborst een enorme comeback gemaakt. Volgens cijfers uit 2012 wordt 72 procent van de borstvergrotingen gedaan met siliconenimplantaten. Terwijl Amerika de afgelopen twee decennia voornamelijk was verwikkeld in een discussie over voors en tegens van siliconenimplantaten, verdween de gevreesde injectie naar de schimmige achtergrond.

Het was vooral de transgenderscene die in de jaren tachtig en negentig begon met bilinjecties in vieze achterkamertjes. Voor mannen die vrouwen wilden worden was het in die tijd ondenkbaar dat de verzekering überhaupt zou meebetalen aan behandelingen die ervoor zouden zorgen dat ze er van buiten uit kwamen te zien zoals ze zich vanbinnen voelden. De zwarte markt was dan ook de uitgelezen plek voor dit soort behandelingen, gezien het feit dat de kosten daar een stuk lager waren. Ook was het in die tijd nog niet mogelijk om lichaamseigen vet te verplaatsen – die methode moest immers nog worden uitgevonden. Om het beoogde resultaat te bereiken (een ronde, vrouwelijke kont) werd in de transgenderscene dus vaak gebruik gemaakt van illegale siliconeninjecties. Nadat sommige van deze personen vrouw waren geworden, begonnen ze zelf de kunst van het bilvormen uit te oefenen.

Sindsdien is de behandeling van marges naar de mainstream opgeklommen. Een van de bekendste slachtoffers van illegale bilinjecties is Apryl Michelle Brown, een vrouw uit Los Angeles wiens armen en onderbenen moesten worden geamputeerd nadat haar lichaam in shock raakte van siliconeninjecties in 2004. Een ander bekend voorbeeld is een twintigjarige vrouw genaamd Claudia Seye Aderotimi. In 2011 reisde ze van Londen naar Philadelphia om bilinjecties te krijgen van Padge Victoria Windslowe, een transgender die ook wel bekend stond als De Zwarte Weduwe. Claudia was een aanstormend danstalent, en wilde haar figuur optimaliseren zodat ze meer kans zou maken in de wereld van hiphopvideo’s. Ze overleed aan longembolie, direct nadat de injecties met industriële siliconen ervoor zorgden dat giftige stoffen in haar lever, longen en hersenen terechtkwamen.

Politiefoto’s van Oneal Ron Morris, ofwel ‘The Duchess’, die haar transformatie goed laten zien. “Ze had het perfecte lichaam, maar sloeg te ver door,” aldus een vriend.

Corey Eubanks is absoluut niet ontevreden over zijn illegale bilvergroting.

Het fenomeen van de opgepompte billen is inmiddels ook doorgedrongen tot de populaire cultuur. Iedere keer dat Kim Kardashian of Jennifer Lopez een badpak draagt wordt er besproken of hun opvallende rondingen hun oorsprong vinden in een intens squadregime, of verkregen zijn op de tafel bij de plastisch chirurg. Voormalig stripper en hiphopmodel Vanity Wonder schreef een boek over haar verslaving aan illegale bilinjecties. Ze liet meer dan zestien keer haar billen oppompen. Nicki Minaj staat bijna net zo bekend om haar ronde billen als om haar platina albums. Ze heeft zich weleens uitgelaten over bilvergrotende siliconeninjecties en toegegeven dat ze de behandeling ook heeft laten doen. In een bijdrage aan Big Sean’s nummer ‘Dance (A$$)’ rapt ze: “Kiss my ass and my anus, ‘cause it’s finally famous / And it’s finally soft, yeah, it’s finally solved! / I don’t know, man, guess them ass shots wore off!”

Als je voor het lezen van dit artikel al gehoord had over vrouwen die hun billen laten opblazen met illegale injecties is dit waarschijnlijk vanwege Oneal Ron Morris, een transgender doe-het-zelf-dokter die ook bekend staat als ‘The Dutchess’. In 2011 werden het opmerkelijke gezicht en de extreem ongeproportioneerde vormen van The Dutchess getoond op allerlei grote websites, omdat ze in Miami was aangehouden voor het uitoefenen van cosmetische chirurgie zonder daarvoor gecertificeerd te zijn. Daarmee heeft ze verschillende slachtoffers gemaakt. Deze zaak gaf een eerste kijkje achter de schermen van de verknipte wereld van illegale plastische chirurgie. De billen van The Dutchess zelf waren zo groot dat ze leek op een tekenfilmfiguur.

Naast haar eigen schrikbarende verschijning vond het publiek het vooral schokkend hoe ze omging met haar klanten: ze pompte naar verluid substanties zoals plamuurmiddel en cement in de achterwerken van deze mensen, alvorens de wonden dicht te maken met superlijm. Alhoewel deze aantijgingen nooit bewezen zijn, is het wel zeker dat veel van haar klanten een misvormde bilpartij overhielden aan de behandeling en er ten minste één persoon is overleden aan haar behandeling.

The Dutchess zit momenteel een straf uit van 366 dagen in de staatsgevangenis van Florida. Ook staat haar nog een uitspraak te wachten voor de aantijging van doodslag, die dus ook voortkwam uit haar gevaarlijke bilinjecties. Al met al was het niet mogelijk haar te interviewen op het moment dat ik in Florida was. Wie ik wel kon spreken was Corey Eubanks, een man die ervan beschuldigd wordt haar rechterhand te zijn geweest – een aantijging die hij overigens ontkent. Corey gaf wel toe niet ingegrepen te hebben toen ze een bilvergroting uitvoerde in zijn huis is Hollywood, Florida. Ten tijde van mijn interview met hem was hij nog steeds voorwaardelijk vrij.

Danseres Seven van Kings of Diamonds is trots op haar illegale bilinjecties. Eerst moest ze nog wel wennen aan de aanwezigheid van siliconen in haar billen. “Ze waren zwaar en het lopen ging moeilijk. Maar na een maand masseren en bewegen was het onderdeel van mijn lichaam. Nu voel ik niets dan liefde voor mijn billen.”

Ik ontmoette Corey voor de deur van een praktijk voor plastische chirurgie in Fort Lauderdale. Corey had deze opmerkelijke locatie uitgekozen omdat hij later die middag een kleine liposuctie van buikvet zou laten doen bij deze kliniek. Met dreadlocks die reikten tot zijn welgevormde billen en pistachegroene contactlenzen leek Corey vrij vertrouwd met het customizen van het lichaam.

Naast het feit dat Corey een buitengewoon charismatische uitstraling heeft en een wandelend uithangbord is voor de illegale bilvergrotingen van The Dutchess, is hij ook belastingconsultant, stylist en personal trainer.

Volgens Corey hebben zijn opgeblazen billen de afgelopen jaren zeker vijfentwintig mensen geïnspireerd om ook een behandeling bij The Dutchess te ondergaan. Voor de volledigheid: Corey zei dat hij, hoewel hij mensen heeft verteld door wie hij de behandeling liet uitvoeren, nooit geld heeft ontvangen voor het doorverwijzen van potentiële klanten. Mensen willen blijkbaar gewoon graag net zulke billen als hij.

Toen ik voor het eerst een blik wierp op Corey, voor de weelderig gestucte kliniek te midden van palmbomen en zweterige joggers, kon ik alleen maar denken aan wat er zou gebeuren als hij in het water zou vallen. Zouden de ballonnen in zijn nauwsluitende joggingbroek blijven drijven? Of zou hij juist als een anker naar de bodem verdwijnen? Corey was in ieder geval niet verlegen over zijn gemodificeerde lichaamsdelen: nog geen vijf minuten in het gesprek stelde hij voor dat ik zijn billen even zou bevoelen.

“Ga je gang,” zei hij met een moederlijke beweging die meer weg had van het aanbieden van een biscuitje voor bij de thee, dan dat het een uitnodiging leek om zijn achterwerk te bepotelen. Hij tilde de achterkant van zijn shirt omhoog en holde zijn rug, terwijl hij zijn hoofd naar mij toedraaide en zijn blik op me richtte. Ik bewoog aarzelend zijn kant op, terwijl ik met een wijsvinger een subtiele move wilde maken, een beetje zoals je een piano zacht aanslaat. Toen ik zijn huid aanraakte zakte mijn vinger niet zo weg in zijn vel als ik had verwacht, in tegendeel, mijn vinger boog een beetje terug bij de knokkel. Zijn kont gaf geen centimeter mee. Het was alsof er een in ruw leer gewikkelde kei inzat.

Corey vertelde me dat hij The Dutchess ongeveer tien jaar geleden achthonderd euro heeft betaald om zijn billen te laten injecteren, maar dat ze elkaar al veel langer kennen. Corey ontmoette The Dutchess, die toen nog zijn oorspronkelijk naam had, in de zomer van 1994 in The Waterfront, een inmiddels ter zielen gegane homoclub. Pas nadat The Dutchess de transitie van man naar vrouw had ondergaan begon ze bekend te staan om haar illegale bilinjecties. “Vijf mensen die ik in tijd kende hadden een behandeling bij haar ondergaan,” zei Corey. “Een van de meisjes was daarvoor een soort plank. Na de behandeling had ze opeens een bult achterop haar rug. Een vriend vertelde me wie de behandeling had uitgevoerd en dat zette me aan het denken. Ik wilde mijn dijen dikker laten lijken als ik een kort broekje aanhad en ik wilde een mooiere kont.”

Zo’n tien jaar geleden was het zover: The Dutchess deed een bilvergrotende behandeling bij Corey. Zijn achterwerk staat in Miami inmiddels bekend als een soort meesterwerk. In deze stad leidt de ontevredenheid van duizenden mensen over hun lichaam tot de meest ongezonde beslissingen, die vervolgens weer worden geprezen door mensen met soortgelijke idealen. Om zijn billen zo perfect te krijgen als hij ze nu vindt, zag Corey geen andere optie dan de behandeling te ondergaan.

“De reden dat mensen toentertijd niet naar een kliniek als deze gingen,” zei Corey terwijl hij wees naar het gebouw waarvoor we stonden en waar hij zo een liposuctie zou ondergaan, “was omdat er nog niet zoiets bestond als het verplaatsen van lichaamseigen vet. Alles wat er was, was een raar soort kussentje dat ze konden implanteren, wat er heel nep uitzag. In vergelijking met de illegale bilinjecties was dat een hele slechte optie. Daarnaast waren er ook nog geen vervelende verhalen bekend over mislukte behandelingen of klanten die overleden.”

Zoals Dokter Mendieta me vertelde kan het jaren duren voordat de bilinjecties gaan infecteren. Ondanks het feit dat hij erg trots is op zijn billen, is Corey zelf ook niet veilig. Hij kan ieder moment last krijgen van poliepen of zweren op zijn kont. Ook is hij dankzij de bilindustrie bijna in de gevangenis terecht gekomen.

“Het is vreselijk als het misgaat met iemands injecties,” zei Corey toen ik hem vroeg naar de aanklachten tegen The Dutchess. “Maar stel dat het goed uitpakt. Wat maakt dat dan van The Dutchess? Een god?”

Op dat moment stak een blonde vrouw haar hoofd om de voordeur van de kliniek om Corey binnen te roepen. Het was tijd voor zijn liposuctie, een behandeling die ervoor zou zorgen dat hij een aantal dagen moest herstellen, een cocktail van medicijnen zou moeten innemen en een soort gordel zou moeten dragen die de wonden na de operatie zou ondersteunen. Voordat hij naar binnen ging voor zijn behandeling vroeg ik hem of hij, net als The Dutchess, ook verslaafd was aan het veranderen van zijn lichaam. “Verslaving is nooit een ding geweest voor mij,” zei hij. “Dit is de laatste ingreep. Hierna hou ik het bij sporten en gezond eten.”

Tijdens een van mijn laatste avonden in Miami bracht ik een bezoek aan de beruchte stripclub The King of Diamonds. Dankzij shout-outs van rappers zoals Rick Ross, Lil Wayne en Drake is de club wereldberoemd geworden om de gigantische billen van de danseressen. Na de vreselijke gevolgen van bilinjecties te hebben gezien bij Oscarina en alle ins and outs over de behandeling te hebben gehoord van Corey, wilde ik het fenomeen nou weleens in actie zien.

Eenmaal in de club baande ik door een groene zee van dollarbiljetten en staarde ik naar de imposante billen van een lief meisje dat onder bezoekers van de club bekend stond als Seven. Ze glibberde op en neer langs een chromen paal die tot in de hemel leek te rijken. De bas van Rick Ross’ Uoeno pompte zo hard door de ruimte dat haar billen bij iedere trilling trilden als het glaasje water uit Jurassic Park. Als klap op de vuurpijl liet Seven aan het eind van haar optreden haar billen langs de geoliede paal omlaag glijden als een vetdruppel langs een vork. Terwijl een ander nummer werd ingezet en de mc een volgende dame een fiks achterwerk het podium op liet torsen, veegde een jongen in pak met vlinderdasje snel alles losse dollarbiljetten bij elkaar en gooide ze bij de rest van Sevens buit in een enorme plastic emmer.

In elke andere stripclub in elke andere stad zouden de billen van Seven worden onthaald als het achtste wereldwonder. Er zou een leger biologen bij worden geroepen om de structuur van de gigantische kont en het verder zo kleine lichaampje onder de loep te nemen. Maar in Miami, en vooral in The King of Diamonds, is dit niets nieuws onder de zon. Het geheim achter haar imposante bilpartij is daar helemaal geen geheim. Zoals zoveel meisjes in Miami sloot ze ongeveer anderhalf jaar geleden een faustiaans pact met de cosmetische industrie.

Na haar zweterige optreden sprak ik Seven in een klein kantoortje achterin de club, dat iets weg had van een decor uit Scarface. Ze vertelde gretig over haar illegale injecties en hoe ze haar leven hadden veranderd. Zoals zij het vertelde, klonk het alsof het besluit om haar billen te laten oppompen een van de beste beslissingen was die ze ooit heeft gemaakt.

“Ik liet mijn billen doen op dinsdag,” zei ze. “Toen ik die vrijdag weer ging werken verdiende ik drie keer zoveel als de behandeling me had gekost.”

Ik vroeg of ik haar kunstwerk van dichtbij mocht bekijken. In een milliseconde draaide ze zich om, holde haar rug en duwde haar billen omhoog. De gedachte kwam bij me op dat haar billen misschien wel een grote metafoor waren voor Miami, misschien zelfs wel voor heel Amerika, misschien zelfs wel voor de ziel van de mens. Sevens welgevormde achterwerk was prachtig en aanlokkelijk aan de buitenkant, maar donker en gevaarlijk aan de binnenkant.

Mijn angstige vermoeden werd bevestigd toen ze opstond en vroeg of ik ook even wilde voelen. Het zag eruit als de hemel, maar het voelde alsof ik een grafzerk aanraakte.