Isabeau leert me dat je voor liefde en seks niets hoeft op te offeren

In de serie Open en Bloot gaat VICE met jonge singles en koppels  – allemaal met een eigen verhaal over hoe ze intimiteit en opwinding ervaren – in gesprek over hun liefdes- en seksleven. Ook gaan ze letterlijk uit de kleren voor een portret, gemaakt door naaktfotograaf Jonnah Bron. 

In deze editie spreken we Miriam (25) en Isabeau (28) over hoe zij polyamorie ervaren, over hoe het is om pas op latere leeftijd over consent en genot te leren en over avonturen in een seksclub.

VICE: Om te beginnen: hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Miriam: We hebben elkaar vijf jaar geleden ontmoet. Ik was toen volledig anders dan ik nu ben. Ik had lang haar, droeg een kokerrokje en ik was verloofd met een man. Via een politieke jongerenorganisatie leerde ik Isabeau kennen. Ik volgde Isabeau al een tijdje op Instagram, en voor mij was die een poly-icoon. Later nodigde Isa me uit voor diens verjaardag. 

Isabeau: Ik vond Miriam wel heet, leuk en intelligent. 

Miriam: Ik was vooral geïntrigeerd door Isabeau. Een tijdje waren we af en toe in elkaars leven. Vorig jaar nodigde Isa me weer uit voor diens verjaardag in een park. Ik vertelde Isabeau toen dat ik hun wel leuk vond. Mijn verloving was tegen die tijd voorbij, maar ik had inmiddels een nieuwe monogame relatie. We gingen samen naar de kroeg, maar ik kon dat dus nog geen date noemen. 

Isabeau: Die eerste afspraak was meteen vuur. We zaten tot drie uur in de kroeg, tot we er uit werden gestuurd. Ik wilde graag met Miriam mee naar huis, maar die dacht daar anders over.

Miriam: Uiteindelijk ging mijn relatie uit. Toen stuurde ik naar Isabeau: ‘FYI, ik ben niet meer monogaam.’

En toen was het dik aan?
Isabeau: Nou, nog niet meteen. Ik vond het moeilijk om met verschillende mensen te daten, omdat de pandemie was losgebroken en ik erg bang was om mensen te besmetten. Ik had met twee partners afgesproken dat alleen wij elkaar mochten aanraken. Zij zagen behalve mij niemand anders. Door de pandemie kreeg ik last van hypochondrie. Pas in het najaar van 2020 begonnen Miriam en ik met elkaar af te spreken. 

In maart 2020 heb ik heel veel tranen gelaten. Ik woon alleen en hoewel ik allesbehalve single was, moest ik wel de regels volgen. Als je met meerdere mensen een relatie hebt, hakt zo’n pandemie er extra in, want je bent veel intiemer met veel meer verschillende mensen. Dus we moesten extra voorzichtig zijn. 

Hoe was het toen jullie elkaar eindelijk wél mocht aanraken?
Miriam: Nou… afgelopen zomer dacht ik echt: ik moet nu spannende en uitdagende dingen gaan doen.

Isabeau: En ik dacht: daar kan ik bij aanhaken! Het voelde heel logisch om met Miriam op avontuur te gaan. En nu is het ook heel chill om samen een theetje te drinken op de bank.

Jullie hebben dus een heel spannende, experimentele periode achter de rug?
Miriam: Ja. Ik kom uit een streng christelijk gezin, met een homofobe omgeving waarin seks en seksualiteit altijd werden onderdrukt. Ik ben heel erg bezig geweest met het ontleren van de dingen die mij opgelegd zijn. Het was heel fijn om samen met Isa nieuwe dingen te ontdekken, ik vond dat ontzettend spannend. Ik heb voor het eerst porno gekeken met Isa, en dat was meteen in een seksclub.                                                                              

Isabeau: In die seksclub stond een gigantisch scherm waarop porno te zien was. Plotseling zei Miriam: dit is de eerste keer dat ik porno zie. Ik dacht toen echt: ik ruïneer deze heilige meid. En daarna hebben we groepsseks gehad. 

Oh wauw.
Miriam: Genieten van seks en seksuele zeggenschap is zo lang geen onderdeel geweest van mijn verhaal, dat het allemaal best nog oncomfortabel is om dat te ontdekken, maar dat wil ik dus allemaal wel. Die groepsseks was daardoor ook erg spannend. Het was in een kelder, de bedden waren plakkerig en tijdens het seksen dacht ik soms: wat doe ik hier?

Isa: Het was erg surreëel…

Miriam: … en ook erg geil. Toch moest ik het ook even verwerken. Enkele dagen na die nacht bedacht ik me dat ik nu echt te veel piemels heb aangeraakt om nog naar de hemel te kunnen. Mijn zelfbeeld van een goed christelijk meisje lag helemaal aan diggelen. 

Praten jullie vaak over je seksualiteit?
Isabeau: Ja, absoluut. Mijn ouders zijn erg liberaal. Ze praten met mij niet veel over seks, maar hebben me er wel in bevestigd dat ik alles mag opzoeken en bevragen. Ik ben daardoor een persoon geworden die niet bang is om op zoek te gaan en van alles uit te proberen. Door mijn polyamorie ben ik ook in contact gekomen met de BDSM- en fetisjcommunity. Ik vind het erg leuk om Miriam hierbij te ondersteunen. Ik snap niet dat we niet allemaal meer seks hebben. De maatschappij is zo preuts.

Miriam: Ik ben nu vooral aan het uitvinden hoe consent werkt, hoe je als queer persoon seks hebt, hoe je met meer dan een persoon een relatie hebt en hoe je leert genieten van seks. Vooral dat laatste vind ik nog wel eens lastig. Maar het is ook veel om in een keer te leren, dus ik vind het oké dat ik daar nog mee bezig. 

Jullie staan met een derde persoon op de foto, die voorlopig anoniem wil blijven.
Isabeau: Ja. Ik ben ontzettend verliefd op hem. Ik heb hem ontmoet tijdens het uitgaan, en hij heeft me ontzettend geholpen. Ik ben in 2018 door een bekende aangerand op straat, en daardoor heb ik heftige PTSS gekregen. Ik durfde niet meer op straat te wandelen, niet meer in het donker te slapen. 

Deze jongen is de eerste met wie ik na dat voorval na een avondje stappen naar huis ben gegaan. Hij bewees me dat ik me weer veilig kan en mag voelen. Op het moment dat de foto werd genomen, hadden we net een week iets met elkaar. 

Miriam, heb jij behalve Isabeau veel andere partners?
Miriam: Ik ben er wel al een paar jaar mee bezig, maar pas sinds kort heeft het echt concrete vormen aangenomen. Ik zou het woord ‘partner’ nu vooral gebruiken als een woord voor de buitenwereld, als ik geen tijd heb om alles uit te leggen. Isa zou ik dan mijn partner noemen, omdat die dicht bij me staat. Isabeau is een belangrijk onderdeel van mijn leven en we brengen samen veel tijd door. 

Ik heb ook een partner die me niet als partner ziet. Het wordt snel heel complex.

Oh, wat betekent dat dan?
Miriam: We hebben geprobeerd om partners te zijn. Ik wilde polyamorie uitproberen, hij ontdekte dat hij dat toch niet wil. Hij wil bijvoorbeeld kinderen krijgen en samenwonen, en dat wil ik dan weer niet. Daarom is de relatie geëindigd. Maar we merkten dat we nog steeds gek zijn op elkaar. We zijn inmiddels weer terug in elkaars leven en we gaan liefdevol met elkaar om. 

Even wat anders: met hoeveel mensen zijn jullie nu in totaal in een relatie?
Isabeau: Dat is een heel moeilijke vraag. Eens in de zoveel tijd maak ik een tekening, zodat ik een overzicht kan hebben van wie nou in m’n inner circle zit. Ik ben nu bijna acht jaar met non-monogamie bezig, en in het begin had ik een vaste lijn: dit zijn mijn partners, en zo verhouden we ons tot elkaar. Hoe verder ik erin door ga, des te meer het een vaag netwerk van personen wordt. Alles loopt wat meer door elkaar. De meetlat wordt meer: met wie spendeer ik de meeste tijd en hoe delen we alles in? Het gaat niet meer over ‘verkering vragen.’ 

Hoe ziet het er dan uit in de praktijk? Slapen jullie soms met z’n allen?
Isabeau: Ik heb een tweepersoonsbed, maar als ik er pallets naast zet met een matras erop, kan ik er een driepersoonsbed van maken. Soms slaapt er nog iemand op de bank. Maar het is niet zo vaak dat we met z’n allen afspreken. 

Ik heb samengewoond met Richard (een andere geliefde van Isabeau, red.). Allebei hadden we een eigen slaapkamer met een eigen bed. We spraken dan van te voren af wie bij wie sliep, en daarbij werd er ook rekening gehouden met wie er zin had in seks en wie niet.

Miriam: Er zijn heel veel dingen die je met elkaar kan bespreken.

Isabeau: Soms vraag ik voordat we samenkomen in de groepsapp: “wat zijn jullie hopes and fears voor vanavond?” Soms zegt iemand: “ik hoop dat we seks gaan hebben”, of juist: “ik ben bang dat jullie seks willen hebben en dat wil ik niet”. Dat respecteren we, uiteraard. We hebben jarenlang moeten oefenen in hoe we het beste kunnen praten over elkaars grenzen.

Hoe hebben jullie de feestdagen gevierd?
Isabeau: Ik kom altijd al tijdens de feestdagen bij mijn ouders met verschillende groepen mensen. Er is zoiets als kitchen table polyamorie, waarbij je met meerdere mensen aan de keukentafel kan zitten, en bij mij is dit grotendeels wel het geval. Iedereen geeft om elkaar, maar iedereen heeft ook individueel een ander soort relatie met elkaar. Sommige relaties zijn vaster en staan dichter bij me. Felix en ik zijn al acht jaar samen, en dat is dus wat ‘steviger’. Maar ook dat varieert. 

Mijn ouders zeggen altijd dat ik iedereen mag meenemen met kerst. Nu zijn we met z’n zessen, waaronder met Miriam en de persoon die ook met ons op de foto staat, naar mijn ouders gegaan. Ik heb trouwens ook jaren gehad waarbij ik het hele land door moest om allemaal verschillende schoonfamilies te ontmoeten. Dat kan heftig zijn, want niet alle schoonfamilies zijn leuk. Dit jaar ben ik alleen gegaan naar waar ik echt wilde zijn. 

Het lijkt allemaal goed te werken voor jullie.
Isabeau: Het idee nu dat ik nu nog maar met één iemand seks zou hebben, en me maar met één iemand zou verbinden, vind ik zo bizar. Ik zou ook niet weten wie ik dan zou kiezen.

Miriam: Polyamorie gaat verder dan liefdesrelaties. Het gaat ook over vriendschappen, bijvoorbeeld. Het is voor mij een soort ideologie geworden. Ik wil me niet meer laten leiden door de normen van de samenleving. Ik wil zelf kiezen hoe ik me met mensen verbind.

Isabeau: Ja, precies. En ik hou ook erg van prikkels, van een leuk en spannend leven. Ik krijg vaak naar mijn hoofd geslingerd: jij wil gewoon de voordelen van een relatie en de lusten van single zijn. En ja, dat is precies wat ik wil! Waarom niet? Er wordt heel calvinistisch over gedacht, alsof je iets moet opofferen voor de liefde.

Eigenlijk zouden we niet moeten praten over ‘polyamorie’, maar ‘relatie-anarchie’. Polyamorie is een tegenovergestelde geworden van monogamie. Dat is niet de bedoeling: het is de bedoeling om het gesprek over liefde en seks open te breken. Dan is anarchie een betere term.

En hoe gaan jullie om met jaloezie?
Miriam: Je kan heel boos, onzeker of triestig worden door jaloezie. Daar zitten een hoop aannames en gevoelens onder, die eigenlijk met iets anders te maken hebben. Daar kan je aan werken door te bouwen aan je zekerheid of door te accepteren dat relaties niet altijd blijven zoals ze zijn. Of je vertrouwt erop dat de persoon met wie je bent eerlijk is over diens gevoelens. Als je jaloers bent omdat iemand van wie je houdt ook gelukkig is met iemand anders, kun je leren om vreugde te halen uit het feit dat je geliefde zo gelukkig is. 

Isabeau: Het is ons aangeleerd dat er een tekort is aan liefde en mensen, dat er schaarste is. Maar dat is totaal niet zo.

Dankjewel!