De glibberige animatiewezens van Erik Ferguson zijn weerzinwekkend schattig

De Noorse animator Erik Ferguson schept compleet nieuwe soorten, die je nog het snelst zou verwachten op een andere planeet of ergens diep, heel diep onder de grond. Vorig jaar mochten we een glimp van zijn werk opvangen met zijn bekroonde korte film VEv, waarin hij kruipende vleeshompen tot leven wekte in een lab. Nu lijkt het alsof hij een steen heeft opgetild en al zijn schepsels krioelend een eigen leven zijn gaan leiden.

Tot voor kort had Ferguson een vaste baan op een kantoor in Bergen en besteedde hij alleen zijn vrije uren aan het experimenten met VFX. “Ik begon meer dan tien jaar geleden met portretten. Het waren veelal illustraties, ‘sculpts’, bizarre figuren,” vertelt Ferguson aan The Creators Project. “Maar toen ontdekte ik het softwareprogramma Houdini, waarbij het voelde alsof ik een soort luik opende in mijn onderbewustzijn. Het stelt me in staat om beweging en textuur extreem natuurlijk te laten lijken. Het is bijna waanzin. De mogelijkheden zijn nu eindeloos.”

In maart van dit jaar begon hij werk te plaatsen op zijn Instagram en sindsdien loopt het zo hard met aanvragen voor projecten en samenwerkingen dat hij het niet meer bij kan houden. Een van die aanvragen was voor de MTV VMA’s van afgelopen augustus, waarvoor hij de achtergrondanimatie maakte voor de openingshow van Rihanna.

“Het is fascinerend. Voorheen was ik niet zichtbaar op creatieve platforms of sociale media, behalve op Vimeo. Ik ben niet het type dat zichzelf zo nodig op alle websites moet etaleren. Zelfs de bio op mijn website heb ik nog niet gevuld. Maar toen ik met Instagram begon ging alles ineens heel snel. Iedereen raakte gefascineerd door mijn slakachtige wezens. Ze vinden het smerig en fantastisch tegelijk. Nu moet ik zelf ook wel onder mijn steen vandaan komen.”

Ferguson ziet zichzelf als een doodgewone jongen en heeft geen idee waar al die wezens precies vandaan komen. “Ze zullen vast uit de donkerste krochten van mijn brein komen. Ik teken ze nooit van tevoren. Ze ontstaan vanzelf. Soms vind ik het verontrustend, maar ik ben ook wel van ze gaan houden.”

De Rasch-figuur is zijn favoriet, zijn muze. Ooit hoopt hij er een langere animatiefilm voor te ontwikkelen. “Het wordt de perfecte combi tussen schattig en goor. Ik denk dat de mensheid daar wel klaar voor is."