Tweelingbroers Maurizio en Roberto Viel, allebei plastisch chirurg
De Engelse journalist Richard Jones heeft het over zijn penis.
“Ik kijk er nu naar in de spiegel,” zegt hij door de telefoon. “Hij hangt bijna tot halverwege mijn knieën. Het heeft wel wat weg van een bus haarlak, maar dan dikker. Als ik mijn hand eromheen leg, raken mijn duim en mijn wijsvinger elkaar niet.”
Videos by VICE
Hij is even stil. Dan besluit hij dat hij nog niet genoeg details heeft verteld.
“De eerste keer dat mijn man ‘m zag, keek hij heel verschrikt. Nu is hij er dol op.”
Richard is onderdeel van een steeds groter wordende groep mannen die een penisvergroting heeft ondergaan. Hij betaalde afgelopen oktober 7000 pond (9900 euro) aan een paar chirurgen in Londen om zijn geslachtsdeel te laten vergroten. Eerst sneden ze zijn schaamstreek open, en daarna maakten ze een incisie in de gewrichtsband waaraan de penis aan het schaambeen hangt, zodat zijn lul twee tot vier centimeter langer werd. Daarna verwijderden ze wat vet van zijn buik en injecteerden ze dat in de schacht van zijn penis, waardoor de omtrek ook nog eens zo’n vijf centimeter toenam. Stijf blijft de penis trouwens ongeveer even groot als voorheen.
De hele operatie duurde iets meer dan een uur en Richard was binnen een maand weer in staat om seks te hebben. Hij zegt dat hij inmiddels geen zichtbare littekens meer heeft.
“Ik was nooit echt klein geschapen, maar ik dacht dat het leuk zou zijn om het te doen,” zegt de 39-jarige man. “En ik heb er veel meer zelfvertrouwen door gekregen. Het is een heerlijk gevoel om een kamer binnen te lopen en te denken: als we allemaal onze lullen zouden laten zien, zou ik de grootste hebben. Ik zie mannen in de douches van de sportschool ernaar kijken. Ik heb maar van één ding spijt: dat ik dit niet tien jaar eerder heb gedaan.”
Penisvergroting is – en er is geen manier om hier een woordspeling te voorkomen – een snelgroeiende handel. De toenemende beschikbaarheid van porno, de opkomst van reclames waarin het mannelijke geslacht in vol ornaat te zien is – denk aan David Beckham in zijn ondergoed, of Cristiano Ronaldo in zijn ondergoed, of Rafael Nadal in zijn ondergoed, of Justin Bieber in zijn ondergoed – en de alomtegenwoordigheid van e-mailspam die ons vertelt dat we groter moeten zijn onder de gordel, heeft een generatie van mannen gecreëerd die, volgens de theorieën, bezorgd zijn over wat ze in huis hebben. Uit een onderzoek dat werd uitgevoerd op King’s College in Londen, bleek dat een op de drie mannen zich druk maakt over zijn penis.
Dit alles heeft, volgens de International Society of Aesthetic Plastic Surgery, ertoe geleid dat er nu elk jaar vijftienduizend penisvergrotingen worden uitgevoerd, terwijl dat aantal vier jaar geleden nog onder de duizend lag. Daarom ben ik vandaag in het London Centre for Aesthetic Surgery, de kliniek van artsen Maurizio en Roberto Viel.
De tweelingbroers uit Italië staan te boek als de beste penisvergroters van Europa. Samen voeren ze sinds 1991 de operaties, die ze zelf ‘penoplastie’ noemen, uit. Ze zijn afgestudeerd aan de Universiteit van Milaan en waren de eerste chirurgen die deze dienst aanboden buiten de Verenigde Staten.
“Het begon eigenlijk met een meisje dat onze kliniek binnenkwam en vroeg of we de penis van haar vriendje groter konden maken,” herinnert dokter Maurizio zich. “Het was een verzoek dat we nog niet eerder hadden gehoord, maar zij had gelezen dat het in Amerika werd gedaan. We hebben ernaar gekeken en besloten dat dit een dienst was die wij konden leveren. Het grappige is dat het meisje nooit meer terugkwam. Misschien heeft ze het uitgemaakt met hem, of misschien was hij minder enthousiast.”
“Sommige mannen bedekken zichzelf meteen nadat ze klaargekomen zijn, omdat ze niet willen dat hun partner hun slappe penis ziet. Ze schamen zich. Dat is natuurlijk geen leven.”
Tegenwoordig voert het duo in hun twee klinieken in Dubai en Londen meer dan vierhonderd van deze operaties per jaar uit. Ze verdienen meer dan een miljoen pond per jaar. Mannen uit heel Europa en Azië komen naar ze toe, en er is geen stereotype patiënt, zeggen ze. Ze hebben allerlei soorten klanten, rijke zakenlui en werklozen, homo en hetero, jong en oud, en van alle nationaliteiten.
“Laatst bezocht een Afrikaanse man ons,” zegt Maurizio. “En met zijn grootte… Ik moest tegen hem zeggen: ‘Dit is niet een penis die groter moet worden, hij is goed zoals hij is.’ Uiteindelijk sloten we een compromis en gaf ik hem iets meer dikte.”
De dokters opereren niemand onder de achttien jaar en weigeren de meeste mensen die net meerderjarig of begin twintig zijn ook. “Ze zijn zo jong,” zegt Roberto. “Ik zeg tegen hen: ‘Ga de wereld in en gebruik ‘m eerst.’ Als ze dan na een paar jaar nog steeds ongelukkig zijn, kunnen ze terugkomen voor een nieuw gesprek. We moeten goed voor onze patiënten zorgen. We opereren niet zomaar iedereen. We kijken naar de redenen waarom ze dit willen doen en alleen als we zeker zijn dat het niet een psychologisch probleem is, gaan we verder.”
Dat brengt ons tot de hamvraag: Waarom willen zoveel jongens hun lul vergroten?
“Om zelfverzekerder te zijn,” zegt Maurizio. “Sommige vrouwen willen grotere borsten om dezelfde reden. Deze jongens voelen zich beter over zichzelf als ze een grotere pik hebben. Sommige mannen bedekken zichzelf meteen nadat ze klaargekomen zijn, omdat ze niet willen dat hun partner hun slappe penis ziet. Ze schamen zich. Dat is natuurlijk geen leven.”
“Zouden jullie het zelf ook doen?” vraag ik. Er valt een stilte.
“Als ik het zelf nodig vond, dan ja,” knikt Maurizio. “Ook al heb ik niet de grootste – dat geef ik toe – maar wat ik heb, is genoeg voor mij. Met seks is kwaliteit even belangrijk als kwantiteit, denk ik.”
Nog een pauze.
“Ik heb wel een neuscorrectie ondergaan – Roberto heeft het gedaan. Dus misschien als ik tachtig jaar oud ben, doe ik het wel, gewoon om iets nieuws te proberen. Waarom niet?”
Foto door Amy Lombard voor Broadly
Een penisvergroting is voor sommige mannen misschien wel noodzakelijker dan anderen. Een van de meest voorkomende aandoeningen die de Viels-broers zien, is wat de medische wereld een micropenis noemt.
“Die zijn zo klein dat ze niet verder dan het scrotum reiken,” legt Roberto uit. “Sommige zien eruit als een klein knopje. Het komt niet vaak voor [ongeveer 0,6 procent van de mannen lijdt aan deze aandoening] maar het gebeurt wel. Voor deze mannen is een operatie echt nodig. Wij bieden ze een levensveranderende dienst.”
De optimale penisgrootte is volgens de broers “wat je gelukkig maakt.” Maar als iemand binnenkomt voor een verlenging van, laten we zeggen, dertig centimeter, zouden de broers zeggen dat dit onmogelijk is.
“Het verlengen – het snijden in de gewrichtsband – kan een penis maximaal vijf centimeter langer maken,” zegt Maurizio. “Een chirurg die meer belooft, misleidt je. Theoretisch gezien kan je de omvang blijven vergroten, maar een teveel zal tot een te zware penis leiden, waardoor later erectieproblemen kunnen ontstaan. Het moet met mate gedaan worden.”
Er kunnen ook complicaties optreden. De dokters zeggen dat negentig procent van hun patiënten – zoals Richard – blij zijn met het resultaat. Ik sprak een andere man uit Leeds die anoniem wilde blijven. Hij zei: “Dat ik een lul als een blik bier heb, is waarschijnlijk mijn beste eigenschap.”
Toch kunnen er problemen ontstaan. Een chirurgisch verlengde penis wordt na de operatie zelden op dezelfde manier stijf, littekens blijven af en toe zichtbaar onder het schaamhaar, infecties zijn weleens voorgekomen, en de pijn in de eerste paar weken kan aanzienlijk zijn – vooral als de patiënt een stijve krijgt.
“Daarom schrijven we anti-erectiemedicatie voor om dat te voorkomen,” zegt Roberto. “Ook zeggen we tegen de patiënt: ‘Blijf weg van je vrouw.’ Kunnen er complicaties optreden? Heel af en toe. Het belangrijkste is dat we dat meteen oplossen. Het voornaamste – het ding waar mannen het meeste mee zitten – is of-ie na de operatie nog goed werkt. En ja, dat doet-ie. Geen twijfel over mogelijk.”
Ik vraag of ze het niet bezwaarlijk vinden dat ze profiteren van de onzekerheid die mannen voelen over hun geslachtsdeel. Hebben ze hier nou hun doktersdiploma voor gehaald?
“We redden geen levens, dat is waar,” zegt Maurizio. “Maar we verbeteren de levenskwaliteit. We laten mensen zich beter voelen over zichzelf. We transformeren hun zelfvertrouwen. Je hebt maar één leven en het heeft geen zin om dat ongelukkig door te brengen. Ik heb het gevoel dat we hier iets goeds doen.”
Als ik terugdenk aan Richard, zijn echtgenoot en hun vreugde over de resultaten, lijkt dat inderdaad het geval.
“Het is heel bevredigend als een operatie is voltooid,” knikt Maurizio. “Het is leuk om naar een penis te kijken en te weten dat je ‘m aangenamer hebt gemaakt.”
