Zijn we wel echt onszelf bij anderen? Zonder dat we het beseffen, houden we onszelf soms in, zelfs bij de mensen waar we het closest mee zijn: sommige dingen deel je liever niet. Dus, wat doet men eens de deur op slot is, wanneer we zeker zijn dat er niemand ons kan zien of horen – en belangrijker nog – waarom?
Wij stelden jullie die vraag.
Videos by VICE
Kiki (24) – “Ik neem mijn videocommentaar op”
VICE: woon je alleen?
Kiki: Ja, ik woon alleen op studio en ik vind het geweldig. Ik kom niet goed overeen met roomies. Soms voelt het wel een beetje alsof ik zot kom.
Wat bedoel je daarmee?
Vaak, maar echt een paar keer per dag, geef ik commentaar op wat er rond mij gebeurt of wat vrienden mij vertellen, zoals in de confessionals van reality shows. Een ongepaste opmerking, een commentaar van mijn baas, of wanneer een vriend dezelfde fout voor de duizendste keer gaat maken. Ik beeld me dan in dat ik voor de camera zit en mijn two cents toevoeg, soms maak ik zelfs kleine gemene grapjes. Van die soort dingen dat je niet durft te zeggen in hun gezicht, maar wel goed voelen om het luidop te zeggen.
Heb je dan niet het gevoel dat je de dingen die je storen herhaalt?
Ik heb er nooit echt bij stilgestaan, maar ja, het zou misschien goed zijn om de dingen wat meer los te laten, of om mensen te confronteren als het echt nodig is. Maar ik haat dat echt, dat eindigt vaak in een argument en als het dat niet waard is vind ik het leuker om gewoon mijn commentaar te leveren in mijn hoekje.
Robbert (33) “Ik speel met mijn Barbies”
VICE: Wat doe je wanneer je helemaal alleen bent?
Robbert: Ik haal m’n Barbies erbij, hun kleding en accessoires, en dan speel ik er urenlang mee.
Van waar komt deze hobby?
Ik ben ze al heel lang aan het verzamelen en ik hou er nog altijd van. Ik woon samen met mijn partner en we werken vaak samen, dus als ik effe alleen thuis ben, dan heb ik een tête-a-tête met mijn Barbies.
Waarom is dit een eenzaam pleziertje denk je?
Het is vooral nostalgisch denk ik. Ik begon met verzamelen toen ik nog klein was. Het maakte altijd deel uit van mijn leven. En, net zoals bij drag en fotografie – waar ik me ook mee bezig hou – vind ik het zalig om een soort utopische plek te creëren dat volledig overdreven is.
Dus het is een soort creatieve uitlaatklep?
Volledig! Soms bedenk en maak ik zelfs sommige van de kleren. Mijn partner doet aan drag en samen werken we aan de kostuums van Veronika Deneuve, hun dragpersona. Basically zijn mijn Barbies een vorm van mini-drag. Je bracht me net op een geweldig idee, ik zou kunnen de overgebleven stoffen van Veronika’s outfits kunnen gebruiken om miniatuurfits te maken. Hoe cool zou het zijn om matching fits te hebben?
Jon (29) “ik ga met mezelf in discussie”
VICE: wat doe jij als je alleen thuis bent?
Jon: Meestal, wanneer ik alleen thuis ben, dan weet ik geen weg met mezelf. Dan rol ik meestal gewoon een joint. Soms, als ik echt stoned ben, dan denk ik aan een thema en ga ik met mezelf, luidop, in discussie.
Dus je bouwt een volledig argument op om het dan weer af te breken?
Exact.
Zo win je gemakkelijk iedere keer
Dat is zeker. Maar daarnaast helpt het me om na te denken over belangrijke topics. Het pusht me om verschillende standpunten te verkennen en te checken of ze wel valid zijn.
Herinner je je een specifiek thema dat een indruk op je achterliet?
Een van de eerste keren dat ik dit deed, koos ik ervoor om te debatteren rond de voor- en nadelen van elektrische scooters. Waarom weet ik niet goed. Soms zijn het wel meer serieuze onderwerpen: Ik dacht al na over cultural appropriation, universeel basisinkomen, een hervorming van de Belgische regering …
Dat klinkt heftig. Ben je al eens in het midden van een verhitte discussie met jezelf betrapt?
Een keer wel ja. Ik deel een huis met mijn zus, maar ze werkt veel en slaapt vaak bij haar lief. Op een nacht dacht ik dat ik alleen was, maar eigenlijk lag ze te slapen in haar stiltekamer. Ze kwam opeens tevoorschijn in het midden van een argument. Ze stond aan haar deur zonder iets te zeggen, starend naar mij. Toen vroeg ze me om stiller te praten en ging ze terug naar bed.
Zou je haar de volgende keer niet graag uitnodigen om mee te doen?
Het ding is, als ik het alleen doe, dan voel ik me veiliger. Ik ben niet bang dat ik onder vuur ga liggen als ik iets verkeerd zeg, hoewel ik het leuk vind om de grenzen op te zoeken en mezelf te verbeteren als ik erover ga. Het voelt anders als iemand afkomt met waterdichte argumenten zonder waarschuwing. En wanneer ik alleen discussieer, dan durf ik al meer water bij de wijn te doen. Ik zit minder vast aan een kant.
Nathalie (27) – “ik verzin liedjes voor mijn hond”
VICE: Ben je vaak alleen thuis?
Nathalie: Meestal niet vaak, maar nu mijn vriend op reis is en ik in de blok zit, ben ik al enkele weken alleen. Goh ja, niet helemaal alleen. Mijn hondje Rockie is hier ook.
Da’s tof! Goed gezelschap
Zeker weten. Ik praat vaak met hem. Maar dat is best wel normaal voor mensen met huisdieren, denk ik. Onlangs ben ik ook wel beginnen liedjes zingen voor hem, die verzin ik dan.
“Hij heet Rockie, hij eet mijn slippers, hij is een winkie tinkie blinkie stinkie…”
En hoe klinkt dat? Kun je ons een voorproefje geven?
“Hij heet Rockie, hij eet mijn slippers, hij is een winkie tinkie blinkie stinkie…” Zoiets, het moet niet al te uitgebreid zijn. Het is meer om hem te entertainen of te belonen: als we gaan wandelen en hij blaft niet naar de mensen, dan zing ik liedjes om hem te feliciteren omdat hij zo’n good boy is.
En wat vind Rockie ervan?
Dat is moeilijk te zeggen. Ik las eens dat honden het aangenaam en stimulerend vinden dat je tegen ze praat, het werkt zelfs beter als je rijmt blijkbaar. Op dit moment helpt hij zelfs met m’n studies: soms herhaal ik m’n lessen voor hem, heel praktisch. Maar eigenlijk doe ik het vooral voor mezelf: heel de tijd alleen thuis, zonder mijn liedjes en onze eenzijdige gesprekken, zou ik waarschijnlijk geen woord zeggen de hele dag door.
Aaron (28) – “ik loop naakt rond”
VICE: wat doe je als je alleen bent thuis?
Aaron: Ik loop naakt rond.
Je bent niet de enige: ik heb het al van veel mensen gehoord. Het is blijkbaar een trendy hobby.
Dat verbaast me niet. Iedereen nudist!
Heb je een roomie?
Ja. Momenteel ben ik een een kamer aan het verhuren in een appartement aan een meisje dat ik nog niet zo goed ken. Het is niet dat we niet overeenkomen, we hebben gewoon nog niet veel samen gechillt.
En als ze niet thuis is, ga jij uit de kleren?
Vanaf ik alleen ben gaan mijn kleren uit. Volledig. En dan is het business as usual: ik poets, doe de was en afwas … Eerlijk gezegd ben ik echt graag naakt. Het is het ultieme gevoel van vrijheid. Als je thuis niet naakt kan zijn, waar dan wel?
Da’s waar. Vanwaar kwam dat idee?
Wel, blijkbaar doe ik dat al van kleins af. Als je door mijn kinderfoto’s gaat bij mijn ouders, dan zijn er heel veel van mij in mijn blootje. Ze hebben me dat niet aangeleerd, mijn familie is geen groep nudisten, al van een jonge leeftijd ben ik het gewoon geworden om thuis naakt rond te lopen.
Wat vind je zo leuk aan naakt zijn?
Het is comfortabel. Ik voel me gewoon goed, op het gemak … Later werd het een kwestie van gewoonte. Ik krijg het ook zo snel warm, dus wat laagjes kleding afdoen helpt wel. Daarnaast draag ik vaak wel ondergoed als ik naar vrienden thuis ga.
In je blootje, dat is gereserveerd voor momenten wanneer je alleen bent?
Ongeveer wel ja. Behalve wanneer ik op vakantie ben met vrienden in Spanje, we zitten dan allemaal naakt op het strand en dat is zalig!
Uwi (30): “ik laat de chaos heersen”
VICE: wat bedoel je daarmee?
Uwi: Ik heb het geweldige talent om een zootje te maken van mijn appartement in no time. De persoon met wie ik mijn leven deel is meer type propere maniak, maar ik leef in een georganiseerde chaos. We zijn recent samen gaan wonen, dus hebben we moeten compromissen stellen; als hij hier is, dan kijk ik naar alles wat ik laat rondslingeren want hij heeft het nogal moeilijk met rommeligheid.
Dus als de kat van huis is dansen de muizen op tafel?
Ja dat is het ongeveer wel; niet dat ik het bewust laat zijn, maar ik denk dat mijn brein automatisch de switch maakt naar mijn oude gewoontes van “Ja, maar dat kun je straks ook wegdoen” of “het kan wel wachten”. Dus als ik niet voorzichtig ben, kan het nogal snel uit de hand lopen en tot onbeheersbare chaos komen. Ik ben bijvoorbeeld nu een week alleen thuis geweest en ik moet mezelf echt motiveren om een minimum aan orde in mijn dagelijkse leven toe te laten. Anders moet ik last minute nog een grote cleaning sesh doen…
… of stel je voor dat die eerder dan verwacht thuiskomt, zoals ouders in de films …
Dat is al gebeurd! Het was niet mooi, dat moet ik toegeven. Op dat moment verzon ik maar een excuus in de trend van “Oei, ja maar ik ging net er aan beginnen”.
Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.
