Een vriend stuurde me een paar dagen geleden een link naar onderstaande video, met de instructies dat ik er even een beetje doorheen moest scrollen.
Als je geen zin hebt om de hele video te kijken: in de video is een zestienjarige, tamelijk nerderige jongen te zien, met de naam Eddy Oliver Smith. Hij brengt een geniale, zeventig minuten durende ode aan Lady Gaga, in een leeg theater. Het is puur genieten.
Videos by VICE
Ik heb een vreselijk zwak voor mensen die al hun tijd, energie en geld steken in het namaken van iets, alleen maar omdat ze er zoveel van houden. De kinderen die Raiders of the Lost Ark opnieuw maakten, de gasten in Bangkok die een video van Rihanna namaakten en de kinderen die hun eigen versie van Toy Story maakten zijn allemaal persoonlijke helden van mij.
De ‘Mother G.O.A.T.’ animatronic van Gaga (links) en Eddie’s zelfgemaakte versie (rechts). Lady Gaga-screenshot via YouTube
Gaga werd op het podium geïntroduceerd door een ronddraaiende, neonverlichte animatronische replica van haar eigen hoofd. Eddie werd geïntroduceerd door een projectie van zijn gezicht op een laken met kerstverlichting eromheen. Gaga had een echte motor, Eddie reed rond op een klein speelgoedmotortje. Gaga droeg op maat gemaakte kleding van Versace, Eddie een laken.
“Het was natuurlijk allemaal geïnspireerd door haar kostuums, maar ik heb alles wel precies zo gemaakt als dat ik zelf wilde,” vertelde Eddie toen ik hem deze week belde.
Eddie ontdekte Gaga in 2008 toen hij Just Dance voor het eerst op de radio hoorde. Kort daarna begon hij zijn eigen youtubekanaal en postte hij video’s met instructies voor hoe je Gaga’s kostuums en decorstukken kon namaken. Zijn video’s werden in korte tijd duizenden keren bekeken.
In die periode werd Eddie flink gepest op school. “Niemand praatte tegen me,” zei hij. “Ik deed net alsof ik de hele dag niemand zag. Mensen vonden dat ik lelijk zong en noemden me homo. Ze scholden me uit voor van alles en nog wat. Het was echt hartverscheurend.”
Hoewel het leven op school ellendig was, kon hij zich thuis terugtrekken naar een plek waar hij wél populair was. “Lady Gaga was mijn wereld om naartoe te vluchten,” vertelde Eddie me. “Op internet vonden mensen me leuk. Dat was echt raar.”
Uiteindelijk werd het pesten zo erg dat Eddie’s moeder Bonnie besloot om hem over te plaatsen naar een particuliere school. “Ik maakte me veel zorgen,” vertelde ze me.
“Ik dacht dat ik alles achter me zou kunnen laten,” voegde Eddie eraan toe. “Ik ging ergens heen waar niemand wist wie ik was of wat ik deed en ik probeerde dat zo te houden.” Maar uiteindelijk ontdekten kinderen op zijn nieuwe school zijn Gaga-video’s. Eddie werd opnieuw het jongetje waar niemand mee gezien wilde worden.
Eddie besloot om Lady Gaga’s derde concerttour, The Born This Way Ball, na te maken nadat Gaga haar heup brak en het concert in Chicago waar hij heen zou gaan niet doorging. “Ik had zoiets van: Chicago heeft The Born This Way Ball niet kunnen zien, dus toen besloot ik er zelf maar voor zorgen dat het ging gebeuren,” legde Eddie uit.
Gaga en Eddie zingen Electric Chapel. Gaga-screenshot via YouTube
Eddie liet zijn moeder weten wat hij van plan was. Ze zei dat hij dan wel eerst een locatie moest zien te vinden, in de veronderstelling dat dat hem toch niet ging lukken.
Eddie mailde het Beverly Arts Center, een theater in Chicago met vierhonderd stoelen. De regisseur vond het idee zo leuk dat Eddie het theater gratis mocht gebruiken. Hij hoefde alleen voor de verzekering en voor de technicus te betalen.
Met het geld dat hij van zijn familie en via donaties bij elkaar sprokkelde, maakte Eddie zijn decorstukken en kostuums. Hij maakte ze thuis, na schooltijd en in de weekenden. Hij gebruikte spullen die hij in kringloopwinkels en ijzerhandels vond. Zijn opa hielp hem met het bouwen van het gigantische kasteel en zijn oma hielp hem met de kostuums. Eddie schat dat alles bij elkaar ongeveer 1400 euro en twee maanden tijd heeft gekost.
Eddie gaf zijn concert in het begin van 2013. Op de dag van zijn optreden schakelde Eddie zijn hele familie in om te helpen bij zijn show. “Hij liet zijn hele familie de hele dag werken om dit te laten slagen,” vertelde Bonnie me. “Ik vroeg heel veel van ze,” zei Eddie. “Iedereen had zijn eigen rol, zoals het regelen van de kostuums, het verplaatsen van decorstukken en natuurlijk het filmen van het alles.”
Hij had het hele theater tot zijn beschikking, maar behalve zijn familie en zijn personeel had hij geen publiek uitgenodigd. “Ik wilde het doen zoals bij een HBO-uitzending, zonder publiek,” zei hij.
Hoewel zijn video niet door heel veel mensen is bekeken, waren de negatieve reacties niet van de lucht. Een Lady Gaga-forumgebruiker noemde het “Eén van de meest gênante momenten in de geschiedenis van onze fanbase.” Een andere recensie was veel beknopter: “hahahahahahahahaha”. Iemand op YouTube schreef: “Gaga kijkt hier waarschijnlijk naar als ze verdrietig is, zodat ze hysterisch kan lachen om hoe kut dit is.”
Eddie maakt zich niet druk om de negatievelingen. “Natuurlijk zijn er mensen die kritiek hebben en het afzeiken,” zei hij. “Maar ik heb het voor mezelf gedaan en voor niemand anders. Het was gewoon iets dat ik echt heel graag wilde doen.”
Ik maakte me zorgen dat Eddie’s schoolgenoten de video zouden zien. Hoe goed ik Eddie’s optreden ook vind, kinderen zijn klootzakken. En als school nog ongeveer hetzelfde is als toen ik erop zat, betekent het uploaden van een uur durende video van jezelf waarin je een Lady Gaga-concert naspeelt ongeveer je doodvonnis.
Wonderbaarlijk genoeg zag niemand van school de show, met uitzondering van de kinderen die hem hadden geholpen. “Ik kon niet geloven dat hij dit kon doen zonder negatieve gevolgen,” vertelde Bonnie. “Ik ben altijd trots geweest dat hij opkomt voor het feit dat hij anders is en zich niet laat wegpesten door kinderen.”
Zijn moeder is een van zijn grootste fans. “Het was adembenemend mooi om hier deel van uit te maken,” zei ze. “De hele familie moedigde hem aan en we waren allemaal heel erg trots op hem. Het was indrukwekkend om erbij te zijn, om erbij te horen, en om te zien hoe trots hij was toen hij op het podium stond en al die liedjes zong.”
Eddie is niet helemaal tevreden met het eindresultaat. Hij zei dat hij liever een echte motor had gehad en dat het kasteel eigenlijk niet genoeg op echt baksteen leek. Hij voegde eraan toe: “Maar ik weet niet hoeveel andere zestienjarigen kunnen zeggen dat ze hun eigen show hebben gegeven in zo’n extreem duur theater.”
