Ik heb een haat-liefdeverhouding met daten. Soms is het magisch, soms steek ik tijd en geld in iets wat alleen maar leidt tot verveling en katers. Op dat soort momenten vraag ik me af of er een manier is om daten efficiënter te maken. Als ik niet vertrouw op intuïtie maar op keiharde wetenschap, zou het dan beter gaan?
Net als alle andere ideeën, is dit al eens geprobeerd. Sinds mei 2014 houdt Carin Fishel uit Seattle elk detail van al haar dates bij. Ze rondde het experiment in juni af met een totaal van 90 afspraakjes met 52 verschillende mannen in twee jaar. Fishel deed wat iedereen zou doen: ze vatte het samen in een powerpointpresentatie , zodat ze kon illustreren wat ze had geleerd.
Videos by VICE
Ik was benieuwd naar haar bevindingen, dus belde ik haar op met wat vragen.
VICE: Hoi Carin, laten we beginnen met je achtergrond. Waarom ben je hiermee begonnen?
Carin Fishel: Nou, ik werk als UX-designer voor een datavisualisatiebedrijf. Met dit project wilde ik alle serieusheid uit daten halen. En nadat ik er zoveel tijd aan had besteed, wilde ik er ook iets uit halen. Op deze manier was het afspraakje nooit tijdverspilling, zelfs als de date een mislukking was.
Vertelde je de jongens wat je aan het doen was?
Nee, ik leerde vrij snel dat ik dat niet moest doen. Een hoop mannen werden er ongemakkelijk van. Vooral creatievelingen, muzikanten en artiesten werden paranoïde.
Ja, dat kan ik me voorstellen. Hoe verzamelde je de informatie?
In een gigantisch excelbestand. Ik ordende alles: leeftijd, woonplaats, lengte, hoe we elkaar hadden ontmoet, het aantal dates, of we seks hadden, of hij kinderen wilde, of we hadden gezoend, hoeveel berichten we stuurden voordat we elkaar ontmoetten. Vervolgens kreeg iedereen een cijfer van een tot vijf. Het laagste getal betekende dat ik niks om hem gaf en het hoogste cijfer betekende dat hij geweldig was. Na twee jaar vatte ik alles samen in een powerpointpresentatie.
Wat was je eerste bevinding?
Dat ik 334 en een half uur aan het daten was.
Wow. Zou je zeggen dat je een toegewijde dater bent?
Sommige mensen zeggen dat daten vooral om aantallen gaat: hoe meer mensen je ontmoet, hoe groter de kans dat je iemand tegenkomt. Ik ben 35, dus ik heb het gevoel dat ik vaak afspraakjes moet hebben en het gewoon moet blijven proberen. Soms heb ik het gevoel dat ik het niet meer aankan. Ik heb hoogte- en dieptepunten.
Dit is een dia van Carins PowerPoint. Er staat op waar ze de mensen die ze datete heeft ontmoet en hoe leuk ze hen vond
Wat was je tweede realisatie toen je terugkeek op die twee jaar?
Dat de manier waarop ik iemand ontmoet een belangrijke factor is in hoe leuk ik ze vind. De bovenstaande dia laat zien hoe ik iedereen heb ontmoet en is ingekleurd op basis van hoe leuk ik ze vond. Ik heb mensen ontmoet via datingsites, maar die heb ik vaak grijs gekleurd, wat betekent dat ze niet zo leuk waren. De personen die ik in het echt had ontmoet heb ik vaak roze gekleurd, wat betekent dat ik ze het leukste vond. Ik denk dat het probleem met datingsites is dat je een hoop persoonlijke gegevens moet invullen. Je weet dus al veel over een persoon voordat je hem ontmoet. Je hebt een bepaald beeld, waardoor een hoop van die sites een misleidende indruk creëren.
Nog een dia. Carin bracht kenmerken in kaart van de mensen die een vier of een vijf waren
Tot wat voor mannen was je het meest aangetrokken?
Een interessant aspect is dat de mensen die bij ‘vijf’ beginnen de mensen zijn van wie je verwacht dat je ze wilt ontmoeten. Ik kwam erachter dat de mensen die als drie begonnen uiteindelijk veel leuker waren. Deze mensen kunnen groeien, terwijl de vijven kortstondige obsessies waren. Het was goed om me dit te realiseren, omdat het me liet zien dat ik de vijven sneller los kon laten.
Was het raar om erachter te komen met hoeveel mensen je seks had gehad?
Nee. Als je zo lang single bent geweest, lijkt seks niet echt belangrijk, omdat je er op de een of andere manier toch wel aan komt. Misschien is de enige verrassing dat ik dacht dat ik me meer aangetrokken zou voelen tot iemand nadat we seks hadden gehad. Toen ik eenmaal naar de data keek, bleek dat niet te kloppen. Dat was wel teleurstellend.
Een berekening van wie de relatie beëindigde. In de meeste gevallen (51 procent) boeide het beide partijen te weinig om het contact daadwerkelijk te beëindigen
Vond je andere aspecten van dit project teleurstellend?
Juist het tegenovergestelde. Ik denk dat het me een beter perspectief gaf. Ik dacht vroeger bijvoorbeeld dat ik altijd gedumpt werd, maar toen ik naar de cijfers keek, bleek dat niet waar te zijn. Negentien procent van de tijd gedumpt worden is niet zo erg. Ik denk dat het helpt om de situatie beter te begrijpen. Het helpt me om te ontspannen.
Hoe voel je je over daten nu het project voorbij is?
Ik weet dat ik klaar ben met internetdating. Het is echt het domste wat er bestaat. Het is in scene gezet en zo werkt de liefde niet.
Hoe werkt de liefde dan wel?
Liefde? Soms heb ik het gevoel dat ik niet weet wat het betekent. Ik heb bijvoorbeeld al tien jaar geen romantische komedie meer gezien, omdat ik denk dat het een onrealistische kijk geeft op wat liefde is. Als ik kijk naar de mensen wiens relatie ik bewonder… misschien waren ze eerst vrienden of mochten ze elkaar heel graag toen ze elkaar ontmoetten.
Ooit gedacht dat het aan jezelf lag?
Natuurlijk. Ik heb me vaak afgevraagd of ik niet te kieskeurig ben, maar ik denk niet dat ik dat kan veranderen. Soms dacht ik dat er iets mis met me was, omdat ik niemand ontmoette. Dat heeft niks met het project te maken, zo voelen mensen zich nou eenmaal soms.
Laatste vraag: heb je advies voor mij?
Nee, dit project heeft me het gevoel gegeven dat ik niks weet over daten.
Dus het is totale willekeur?
Min of meer, maar dat heeft ook voordelen. Het doel van dit project was nooit om een man te vinden, maar zodat ik me niet meer druk zou maken om het vinden van een man. Dat is gelukt.
