Toen ik een jaar of twintig was, nam mijn vriendinnetje van de universiteit me mee naar huis om me aan haar vader voor te stellen. Dat was op zich prima – los van het feit dat hij in het meest achtelijke gat woonde waar ik ooit ben geweest – en het begon allemaal uitstekend *1. Maar een week voordat dit hele gebeuren plaatsvond, zei ze iets tegen me, het meisje van de universiteit, met een lage en ernstige stem: “He… mijn vader hecht veel waarde aan een goede handdruk.” Zo kwam ik te weten dat haar vader, een perfect ronde, kale man die elk jaar een nieuwe tv kocht en elke drie jaar een nieuwe auto, een man die me een keer tweeënhalf uur naar huis heeft gereden zodat hij me haarfijn kon uitleggen waarom de plannen voor de bouw van een nieuwe moskee slecht waren, die man ging mijn hele bestaan beoordelen op de kracht en dominantie van de eerste handdruk die ik hem zou geven. Hier had hij naar uitgekeken. Hij ging eens goed de vader uithangen.
Iedereen die weleens de vader van een vriendin heeft ontmoet, weet dat dit is hoe vaders zijn: hun dominantie en testosteronlevel neemt steeds verder af, ze beginnen te beseffen dat hun generatie niet meer de belangrijkste is, ze krijgen een zwemband van vet rond hun middel en hun haarlijn is zo ver teruggetrokken dat hij ergens op hun rug begint: vaders hebben niet zoveel macht meer. Maar het kleine beetje macht dat ze nog wel hebben benutten ze optimaal, elke keer als de gelegenheid zich voordoet. Ze kunnen een handdruk belangrijk maken, alsof een handdruk ertoe doet.
Videos by VICE
Dit is wat ik deed: ik las een paar artikelen op internet over hoe je iemand goed de hand schudt, oefende een week lang op een paar vrienden, en op de dag zelf stapte ik zelfverzekerd op die sukkel af: rechtervoet naar voren, een grip die precies stevig genoeg was, twee keer op en neer schudden, oogcontact, en weer loslaten. Een uitstekende handdruk. De beste handdruk. Fantastische handdruk. Groots.
Nu we het toch over handdrukken hebben: wat is dit in godsnaam?
In de eerste seconde is het: “Jij moet moeite in deze handdruk gaan steken vriend, want mijn armen zijn even kort als die van een t-rex.”
Daarna is er een soort… ik bedoel, hij geeft hem een klopje zoals je doet bij een brave hond, een lief hondje, gewoon een lieve brave hond die je, helaas, moet laten inslapen. Dit was het dan, rakker, ik hou van je.
Tijdens het derde deel van deze handdruk denkt Trump opeens: dit is míjn arm. Ik wil hem hebben. Geef me deze arm. Vanaf nu ben ik Donald Trump, de man met drie armen.
Handdrukken zijn totaal niet belangrijk – daar waren we het net over eens. Maar dit kan je niet eens meer een handdruk noemen; dit is de beweging die een hond maakt als hij een bot in zijn bek heeft dat nog vastzit aan iets zwaars, uitgevoerd door de arm van de machtigste man op aarde. Als ik kan leren hoe je iemand een fatsoenlijke handdruk geeft – en zoals je misschien weet ben ik een totale idioot – waarom kan Trump dat dan niet?
Zoals Mashable al schreef, heeft Trump een reputatie opgebouwd als het op handdrukken aankomt: naast de ‘jij hebt een arm die ik graag wil hebben’-methode (die door psychologen wordt aangeduid als een ‘power play’) maakte hij deze belachelijke move in het eerste seizoen van The Apprentice:
En dan deze totale bullshit:
Dit is allemaal bewijs voor de breder gedragen theorie dat Trump geen mens is, maar een robot met dom haar, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ontworpen door de slechteriken. De robot, die immers al een tijdje meegaat, doet het niet zo goed meer: de menselijke trekjes en bewegingen die hem zo bijzonder maakten, beginnen slijtage te vertonen. Ik weet dat ik deze theorie net zelf heb verzonnen, maar ik denk dat er echt iets in zit – Trumps lichaam heeft totaal de grootte en vorm van een doos waar je robotische onderdelen en een motor in kunt verstoppen, in plaats van organen. Zijn haar ziet eruit als het soort spul dat je vindt in een afgesloten kamer waar sinds 1945 niemand meer is geweest. En dan is er nog dat fascisme. Als een paar enthousiaste mensen op Reddit hier even een topic over zouden willen maken om de rest van dit plaatje in te kleuren zou ik dat erg op prijs stellen.
Hoe dan ook: de president van de Verenigde Staten kan de simpele handeling niet uitvoeren die elke sterveling uitvoert als-ie zijn kredietlimiet bij de bank weer eens verhoogt, of die je uitvoert als je iemand tegenkomt op straat. Denk daar maar eens over na. Angstaanjagend, hè? Ik vind dit angstaanjagend. Er staan ons vier lange jaren te wachten.
Lees ook: wikiHow – Handen Schudden
*1 Dit is eigenlijk een leugen. Om bij het huis van de ouders van mijn toenmalige vriendin te komen vanaf de bushalte, moest ik door een klein parkje – natte asfaltweg, onkruid, zo’n parkje – en op dat asfalt stonden een paar dingen geschreven in kutgraffiti. Ik zeg ‘kutgraffiti’, omdat niemand graffiti op de grond spuit tot z’n spuitbus bijna leeg is. Je gaat niet het eerste beetje uit een volle bus graffiti gebruiken om je naam ergens op de grond te spuiten. Dat is gewoon zonde. Dus ik loop over dat pad, met een grote tas vol t-shirts en matig zittende spijkerbroeken, komt er opeens een ventje van een schommel gesprongen en op me af gerend. Dat joch was waarschijnlijk een jaar of zeven, had samengeknepen ogen en een kaalgeschoren hoofd.
Hij wees naar me, en zei, met een plat accent zoals ze dat alleen in de kleinste klotedorpjes hebben: “Je bent een hooomooo. Je neukt de grond, daar waar ‘Ian’ staan.” En inderdaad, toen ik naar beneden keek, stond daar de naam “Ian” geschreven, in een dun laagje gele verf. Wat deze jongen zegt, is dat ik zo gay ben, zo enorm homoseksueel, dat ik een jongensnaam die op de grond is geschreven neuk. Ik heb zo’n hoog level van gayness bereikt dat ik dwars door dat asfalt heen kan neuken, is wat die jongen beweert. Dat is een van de verwarrendste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Ik vraag me af hoe het met die jongen gaat.
