Het is een oude slagzin in de strijd tegen drugshandel: knijp één uiteinde van de ballon dicht en het andere gedeelte zwelt op. Zet een nationaal radarsysteem op en de cocaïnesmokkelaars die privé-vliegtuigen gebruiken om hun waren te vervoeren verzinnen wel weer iets anders om hun kostbare product te verplaatsen.
We mogen verwachten dat dit in Guatemala gaat gebeuren. Aldaar zijn de autoriteiten bezig met het bouwen van een nationaal radar-opsporingsplatform om de drugs te kunnen traceren, zo meldt de Guatemalaanse krant Prensa Libre.
Videos by VICE
Het nieuwe Guatemalaanse platform zal bestaan uit vier radars. De eerste, die in het zuiden van het land zal komen te staan, zal live gaan op 1 september. De andere twee, die in het oosten en het noorden komen te staan, zullen waarschijnlijk gedurende de tweede helft van 2015 in gebruik genomen worden. Iedere radar zal in staat zijn om vluchten te detecteren tot wel 320 kilometer verder weg en zal autoriteiten informatie geven over de hoogte, snelheid en de grootte van alle vliegtuigen in het luchtruim. Dit alles voor slechts 25.5 miljoen euro.
Volgens InsightCrime hebben de Guatemalaanse pogingen “al geholpen om de drugsvluchten te verplaatsen naar het nabijgelegen Honduras.” Volgens InsightCrime zijn geavanceerde radar technologieën:
Zeer succesvol geweest bij het bevechten van drugvervoer via de lucht in Colombia. Het land heeft een drastische vermindering in illegaal luchtverkeer gezien, van 600 illegale vluchten die gedetecteerd zijn in 2002 naar slechts drie in de eerste tien maanden van 2012. Radarinstallaties worden ook gebruikt om toenemend drugvervoer door de Caribische gebieden van Puerto Rico en de Dominicaanse Republiek tegen te gaan.
En dat is fantastisch. Maar het probleem is dat opgepompte luchtsurveillance de sjacheraars dwingt om of hun vluchtwegen aan te passen, of om maritieme smokkelroutes te nemen. De dreiging om in de lucht bespeurd te worden is genoeg reden om gebruik te maken van de high-tech duikboten die een schamele miljoen dollar kosten.
Het is zo dat drugssmokkelaars zich heel makkelijk aanpassen. Het zijn praktische kameleons die genoodzaakt zijn om zich door allerlei bochten te wringen om hun clientèle te bereiken. De zeesmokkelkunde is simpelweg een toevoeging aan de lijst der vernuftigheden. Colombiaanse drugsgangs zijn waarschijnlijk de pioniers van deze tactiek. Ze gebruiken de jungle als cover om zelfgemaakte onderzeeërs in elkaar te zetten die tot zeven ton aan cocaïne per trip mee kunnen nemen.
Een paar jaar terug kreeg Motherboard een toer op een van deze vaartuigen van de peetvader van de drugsonderzeeërs: Dr. Miguel Angel Montoya:
Sindsdien zijn de smokkelaars nog dieper gegaan. De onderzeeërs kunnen nu namelijk volledig onder water.
