Wanneer je met dj-collectief Drknghts Collective een dagje in een arcadehal doorbrengt, kom je er snel achter dat de drie vrouwen het getal twee niet erkennen. Normaal gesproken speel je Dance Dance Revolution – een behendigheidsspel waarbij je op hoog tempo moet dansen om punten te scoren – in je eentje of als duo. Meer staat het hysterische apparaat simpelweg niet toe, maar daar trekt het trio zich niets van aan. Ze doen alles met z’n drieën, en ook deze game weten ze zonder een woord met elkaar te spreken uit te spelen. Bubbles (Maxien, 26), neemt strategisch de achterste pijlen voor haar rekening. Kristieyana (Christiana, 27) neemt de linker pijlen onder haar hoede en Phoenix (Leslie, 24) zorgt dat de pijlen aan de rechterkant ingedrukt worden.
Ik moest meteen denken aan Wildeburg Festival afgelopen zomer, toen ze met z’n drieën midden op de dag een feestje wisten te starten bij een uitgestorven podium. Met hun bevreemdende mix van clubgeluiden (van vogue tot reggaeton, en van wave naar techno) schudden ze iedereen uit hun kater. Sindsdien kom je ze op steeds meer plekken tegen. Als residents bij Garage Noord bijvoorbeeld, maar ook in Claire, Sexyland, PIP en de Effenaar.
Videos by VICE
Dit voorjaar staan ze op Catch en later ook op Best Kept Secret. Hoewel ze ook weleens solo draaien, staan ze vooral als collectief op affiches. Dat klinkt op eerste gehoor als een logistieke nachtmerrie, zo met z’n allen achter een paar draaitafels, maar hun motorische vaardigheden bij Dance Dance Revolution laten zien dat dit voor hen geen enkel probleem is. De band tussen de vrouwen is nog sterker dan de mix van genres die ze gebruiken in hun dj-sets. Niet zo gek, want ze kennen elkaar al jaren.
Om een dagje tussen de hysterische Japanse gamekasten van Blast Galaxy in Amsterdam-Noord door te brengen, was hun eigen idee. Nadat Bubbles mij overhaalde om ook eens een potje met haar te dansen, begin ik te snappen waarom ze hier graag heen wilden. Tijdens een ogenschijnlijk onschuldig spelletje airhockey dat Phoenix en Kristieyana achter ons speelden, ging het er plots fel aan toe. Kristieyana beschuldigde Phoenix van valsspelen, een beschuldiging waar Phoenix zich uiteraard niet in herkende. Ze namen het spel bloedserieus en bewogen fanatiek rond de tafel om de beste te zijn. Maar hoe snel het akkefietje ontstond, zo snel is het ook weer weg. In een flits waren ze met z’n drieën vertrokken naar de Truck Simulator.
Noisey: Hoe is deze jaloersmakende bromance ontstaan?
Christiana: Ik ben de nicht van Maxien en in 2012 kwam ik bij Leslie in de klas. We werden samen in een projectgroep gezet en het was gelijk zo van: boem! Beste vrienden! Het was direct een échte bromance. Ik denk dat die klik vooral kwam doordat we dezelfde muziek leuk vonden.
Wat voor muziek was dat?
Leslie: Van alles. Vaak gingen onze gesprekken zo: “Wow, jij vindt dit ook leuk?” Met mainstreamdingen, maar ook met hele specifieke tracks. Dit was echt in die SoundCloud-fase, dat iedereen daar alle producers ging checken.
Maxien: Toen Shlomo en Cashmere Cat net groot werden.
En hoe veranderde die bromance in een dj-collectief?
Maxien: O, mag ik dit vertellen? Het is eigenlijk heel organisch gegaan. We gingen heel veel samen uit. We hadden een vriendin en die had een huis in Ganzenhoef waar we altijd gingen indrinken. Daar heb ik Leslie ontmoet en wij waren ook in één keer besties. Toen gingen we heel vaak samen uit: op donderdag, vrijdag, zaterdag, en soms zelfs zondag.
Waar?
Leslie: We gingen veel naar Wavefiles, Orthogon Wolf, Green Room, MC Theater of de OT301. Sugar Factory op de maandag, Chicago Social Club op de dinsdag. Er was altijd wel wat.
Maar hoe werd dit Drknghts Collective?
Maxien: Christiana en Leslie waren al begonnen met Drknghts, maar toen ging Christiana een tijdje naar Engeland. Er liepen op dat moment nog wel boekingen, dus vroeg ze of ik mee wilde doen.
Leslie: De naam is eigenlijk verzonnen door een vriend van ons, hij zei dat we er ridderlijk uitzagen en dat we iets moesten doen met de nacht. Toen werd het Drknghts.
Is het niet lastig om met z’n drieën achter maar een paar draaitafels te staan?
Maxien: We hebben dezelfde muzieksmaak, maar we hebben wel allemaal een verschillende stijl. Dus echt back to back doen we niet. Dat is te stressvol en te rommelig. Als we bijvoorbeeld een uur hebben, delen we het in drieën. We zijn een collectief, we zijn geen trio. Je hoort dan wel het hele uur dezelfde sound, maar iedereen heeft z’n eigen sterke punten. We helpen elkaar wel – als je iets verkeerd hoort gaan, kijk je elkaar aan en gebruik je bijvoorbeeld een hot cue [manier om een track direct naar een bepaald punt te laten springen, red.].
Jullie gaven in 2013 al eigen feestjes genaamd Soirée, in de Melkweg en Bitterzoet. Toch zie ik jullie nu opeens in allerlei andere clubs terugkomen. Hoe komt dat?
Leslie: Door Amsterdam.
Tekst gaat door onder de foto’s.
Haha, jullie knikken nu allemaal, maar ik weet eigenlijk niet wat je daarmee bedoelt.
Leslie: Het is de stad. Het ligt niet aan de stad, maar het is wel zo dat Amsterdam veranderd is. De focus op bepaalde soort genres is veranderd in clubs. Het voelt alsof de clubavonden waar we een aantal jaar vaak naartoe gingen meer gedurfd, experimenteel en open waren.
Maxien: Voor ons was vorig jaar echt een keerpunt. Toen we op Wildeburg draaiden, de eerste keer buiten Amsterdam, is het balletje gaan rollen voor ons. Je kan honderd keer in de Bitterzoet of whatever draaien, maar mensen geven er niet echt om. Bij Wildeburg waren mensen gewoon geïnteresseerd in het type muziek dat we draaiden.
Zijn jullie weleens bang dat de zoektocht van sommige clubs naar een diverse line-up de reden is dat jullie ergens geboekt worden?
Maxien: Eerst hadden we dat heel erg. Dan werden we geboekt zonder dat mensen opgezocht hadden wat we deden of wat we draaiden. Dan was het meer zo van: “Hé! Drie chicks! Leuk voor op de line-up!”
Christiana: Ik vroeg me dan echt af of iemand überhaupt even op onze SoundCloud had gekeken of dat we alleen maar kwamen voor ons uiterlijk.
Maxien: En dan kom je daar, draaien we onze shit, en kijkt iedereen ons een beetje schuin aan en vraagt zich af wat dit is. We zijn dan in een compleet andere omgeving en voelen ons totaal niet op onze plek. Ik merk nu wel dat we meer uitgenodigd worden voor onze sound.
Christiana: En wij hebben dat zelf ook altijd vooropgesteld. We zijn geen ‘vrouwelijke dj’s’, we zijn gewoon dj’s. Dat is het allerbelangrijkste. Vooral omdat het zo’n competitieve wereld is die gedomineerd wordt door mannen.
Valt er denk je te ontkomen aan het feit dat je uiterlijk meetelt?
Christiana: Ja, maar ook weer nee. Weet je, ik denk niet dat wij meer werk steken in hoe we eruit zien dan andere dj’s.
Maxien: Wij vinden het net als iedereen leuk om er leuk uit te zien!
Leslie: Stel, het is een maand en we hebben twee gigs, die twee weekenden gaan we uit. Dus dat zijn ook gewoon de momenten dat we plezier hebben. Tuurlijk denken we dan na over hoe we eruit zien, maar niet meer dan anderen.
Maxien: Dan is het zo van: boef! Step out! Look nice!
Misschien is dit vragen naar de bekende weg, maar leren jullie veel van elkaar?
Maxien: Als ik het allemaal zou moeten samenvatten, en ik spreek nu even voor ons allemaal, dan is het niet alleen het draaien samen wat we leren van elkaar. Het is ook het runnen van ons bedrijf samen, het netwerken en ervoor zorgen dat het publiek meedoet. Iedereen heeft daarin z’n sterke en zwakke punten en met z’n drieën kunnen we elkaars plusjes en minnetjes aanvullen.
Christiana: We hebben ook geleerd samen te werken. Meeluisteren met anderen en daar ook op inspringen.
Dat is niet altijd makkelijk toch, om er echt zo voor elkaar te zijn?
Christiana: Dat klopt, maar we kennen elkaar al heel lang. Ik kijk echt op tegen deze twee vrouwen. Ik ken ook niemand die hetzelfde doet als wij, dus zij zijn de eerste mensen waar ik mee connect.
Maxien: We bespreken ook niet alleen muziek. Ook als het gaat over familiedingen of liefde, dan zijn zij de eersten waar ik het aan vertel.
Een beetje zoals Destiny’s Child met het nummer Girl ?
Leslie: Ja, dat is wat precies wat wij zijn.
