Ik probeerde de beste katerboefjes veganistisch te maken

Je kent het wel, de kater. Dat verschrikkelijke gevoel waarmee je opstaat na een avond zuipen, veel te laat in bed kruipen en tevergeefs wakker wordt om 12 uur omdat je leven te veel routine heeft om nog uit te kunnen slapen desondanks het feit dat je de zon ook al zag opkomen nog voor je in bed zat. Verschrikkelijk. Maar als er een ding is dat mij een beetje gelukkiger maakt op zo’n brakke dag, is het toch wel het vooruitzicht van een hele dag in de zetel te liggen, halfdood, met slechte tv en de optie om eten te bestellen. Een ideale zondag, weeral verloren aan niets doen. 

Ik heb al eventjes niet meer hard gekaterd - en gelukkig maar. Maar wat ik me ervan herinner is dat ik het helemaal niet leuk vind. Sidenote: ik heb chronische migraine, dus als ik al een kater heb, krijg ik eigenlijk een kater on steroids want die migraine werkt precies als een katalysator voor een megakater. Maar als dat het nog niet moeilijk genoeg maakt, ben ik eigenlijk ook een moeilijke eter. Allez bon, ik ben een veganist - dus ja, ik heb er zelf voor gekozen. Het is dus niet zo gemakkelijk om katerproofe maaltijden te vinden die ook nog eens kant-en-klaar zijn. En neen, ik maak geen uitzondering voor mijn katerdag. Dus in plaats van weer een trieste veggieburger te bestellen die veel te weinig smaak heeft - en daarnaast ook veel te veel geld kost: uhm, hallo 15 euro voor een burger met friet? Rude - of een vegan domino’s pizza die de spot toch niet hit, ga ik een experiment aan. 

Speciaal voor al mijn vegan (en vegetarische) vriendjes out there die het ook beu zijn geen deftige katerboefjes te vinden, gaan ik - en een katerige vriendin - uitzoeken hoe we de lekkerste katerboefjes kunnen veganizen. En om het authentiek te houden, ga ik eerst een avondje zuipen zodat ik even brak ben, natuurlijk. S.O.S Piet, watch out. 

Er is niets beter dan iets binnensteken voor je gaat slapen. Hoewel ik meestal voor een falafel ga bij onze goede vriend King Kebab aan Beurs, heb ik mezelf beloofd deze keer alles zelf te koken - waarom ook al weer? Door enkele gebeurtenissen van die nacht - een niet nader vernoemd verlies van een smartphone met daarin al mijn kaarten, oeps? - ben ik mentaal niet verder geraakt dan een pistolet te kopen in de supermarkt van de metro. Maar bon, brood is vegan, vult je maag en absorbeert alcohol (dat laatste neem je best met een korrel zout)?

Na een bittere 4 uur slapen word ik wakker met het harde gebons van mijn hoofd, de trieste gedachte dat ik niet langer bereikbaar ben via sms en een klein hongertje. Tijd voor de eerste maaltijd: croque monsieur. Oeh baby, croque monsieurs are life. In mijn tijd als brakke student - nu ben ik een brakke freelancer, same thing, meer verantwoordelijkheid - at ik zó vaak tosti’s op mijn kot. Met van die neppe kaas, je kent het wel. De croque machine was dan ook heel lang mijn beste vriend. Voor deze versie gaan we iets meer fancy. Tegenwoordig vind je zó gemakkelijk allerlei soorten vleesvervangers, en ook ham is daar geen uitzondering in. 

Dus met pure tranen van geluk slik ik een dafalgan, stap uit bed en richting de keuken voor wat eten. Maar eerst een koffie! Het is belachelijk warm vandaag dus kies ik voor een ijskoffie. Hiervoor combineerde ik een shotje espresso met te veel ijsblokjes, een theelepel maple syrup en sojamelk. Easy. 

De croque is bijna even gemakkelijk. Ik koos voor een donkerbruin broodje - get yo vitamins - dat ik thuis zelf in dikke plakken snij. Met plantaardige boter smeer ik beide plakken brood aan een kant en leg dan een plak, met de boter naar beneden in de pan. Daarna komt de vulling: een plakje ham en een plakje kaas - net zoals de klassieker - en daarbovenop het andere stuk brood met de boter aan de buitenkant. 

Review: dit is zó simpel om te maken en tegelijk zó lekker. Niets beter dan vette, krokante boterhammen op een trage katerdag. Van mij krijgt deze maaltijd een 7/10. Mijn partner in crime geeft de ijskoffie daarbij een “solid 10/10”. 

Helaas vult een zo’n croque je maag niet volledig. De simpele oplossing? Je maakt er meerdere. Maar ik ben hier vandaag niet om te spelen, ik ben hier voor het experiment. En het experiment vraagt om een klassieke ontbijtmaaltijd “English breakfast”. Dit is mijn go-to maaltijd na een avond uit. Ik hou van een stevig ontbijt, maar al die lekkere onderdelen van een English breakfast zijn niet zonder dierenleed of ecologische impact. Daarom kies ik ervoor om ze te vervangen. Voor het ei, maken we een roerei van tofu - en voor ik ook maar een soja argument hoor, lees dit artikel - met kala namak (een zoutsoort met zwavelsmaak). Dus ben ik een nieuw recept aan het testen? Nee, niet echt. Ik zou mezelf geen seasoned chef noemen - pun intended - maar dit is een maaltijd die ik met mijn ogen dicht kan maken. Simpel, salty en vult je maag zo goed. 

Tofu-ei maken is vrij simpel. Je verkruimt de tofu boven een pan met warme olie en voegt daar zout, peper, kala namak, kurkuma en look aan toe. Bak dit eventjes en voeg op het einde een paar lepels ongezoete sojamelk toe, zo wordt de tofu iets zachter. Daarbij bakte ik ook wat champignons in de pan, enkele vegan chipolata’s van Greenway en de rösti van Ikea. Om het helemaal af te maken voeg ik nog witte bonen in tomatensaus toe. Werk af met een stukje toast en je bent helemaal klaar. 

Review: er is een goede reden waarom ik dit zo vaak maak, deze maaltijd heeft alles wat je wilt op een katermaag - als je niet misselijk bent, tenminste - eiwitten, koolhydraten, krokante aardappelen en die typische smaak van eieren samen met de smeuïge tomatensaus. Dit is een maaltijd waarna je gemakkelijk in de zetel ploft voor het zoveelste dutje van de dag. De opkuis nadien is misschien geen zo’n leuke verrassing wel. Ik geef ze daarom een 9 op 10. Mijn assistent-chef gaf daarbij de opmerking “hits every time”, en meer woorden heeft ze niet nodig. 

Ik ga eerlijk zijn, op dit punt heb ik echt geen honger meer. Waarom wilde ik zoveel eten maken? Tijd voor tv. Gordon Ramsay’s Hotel Hell heeft me wel echt niet geholpen om meer honger te krijgen. Maar na zo’n 3 uur vieze hotelkamers te zien terwijl de sous-chef een dutje nam, begon ik me te vervelen. Tijd voor ramen! Wie eet nu niet graag een lekkere kop soep om je maag te doen kalmeren. Als het werkt voor de griep, waarom dan niet voor je kater? Iemand vertelde me ooit dat hij spicy ramen eet tijdens een kater voor de vitaminen van de noedels? Moet ik toch eens uitproberen dan. Gelukkig gaat mijn gevoelsniveau voor pikant eten verder dan de “auw deze tabasco is te heet” en dus mag ik de titel van white girl spicy naast me leggen, oef. 

Ben ik overenthousiast telkens ik de Aziatische supermarkt binnenstap? Meer dan dat, mijn vriend moet me buiten sleuren om ervoor te zorgen dat ik er geen 2 uur rondloop. Met een voorraadkast vol dingen waarvan ik niet weet wat ze zijn ga ik aan de slag. Klassieke ramen wordt vaak gemaakt met een bouillon, maar omdat groentebouillon mij altijd doet denken aan groentesoep, kies ik ervoor om dat te vermijden. 

Begin met een 6-tal gedroogde shiitakes te koken gedurende 30 minuten in 750ml. Haal de paddenstoelen uit het water en voeg water toe tot je weer 750ml hebt. Nu kun je misopasta naar smaak toevoegen. Om de bouillon nog extra lekker te maken, kap ik er een lepel geroosterde sesamolie, sojasaus en spaghetti zeewier bij. Voor de spice gaan er ook enkele lepels gochujang bij. Tasty. Na 10 minuten kun je zelf kiezen voor toppings. Voeg op tijd je noedels toe, afhankelijk van de kooktijd. Ik gebruikte hier maïs uit blik, de shiitakes van eerder in reepjes, een beetje nori en een paar blokjes tofu. 

Review: uit verveling heb ik hier best wat tijd aan besteed, maar eigenlijk kun je met misopasta en verse paddenstoelen redelijk snel een kom ramen samenstellen. Daarnaast was het vandaag echt te warm voor spicy ramen. Toch deed de kom ons enorm goed. Mijn maag is gevuld en ik weet niet hoe ik nog 2 gerechten zal overleven. Mijn hoofdpijn is ondertussen weg, maar ik zou weleens opnieuw misselijk kunnen worden van al dit eten. We komen overeen met een 8 op 10. 

Er zijn twee dingen die ik als vegan weleens durft te missen in het leven: kaas en bacon. Maar ondertussen staat de technologie al zo ver, dat het eigenlijk geen probleem meer is. Terwijl gezondheidsguru’s op Instagram me ervan overtuigen dat een stukje tofu tussen twee blaadjes rijstpapier met een goede marinade even lekker smaken als “the real stuff”, kies ik bij deze toch eerder voor neppe brol. En voor alle haters out there: neen, vegan eten hoeft niet altijd gezond te zijn. Ik ben je commentaar beu, dank u. En voor de kaas, bon, keuze genoeg eigenlijk. Sommigen kiezen voor nooch - edelgist, een soort poedertje dat smaakt naar kaas - terwijl anderen zwichten voor een kaasachtige vegan vervanger die eerder naar boter dan kaas smaakt (er bestaat een heel spectrum aan vegan kazen, nvdr.). 

Macaroni is gelukkig een makkelijke maaltijd om samen te stellen. Kook je pasta en maak een roux voor je kaassaus. Om de roux vegan te maken vervang je simpelweg de boter door plantaardige boter of olie, en de melk door ongezoete sojamelk. Voor een easy roux kun je gewoon ook je melk bijna koken, in een apart potje 2 soeplepels bloem met olie mengen, en dat goedje toevoegen aan je melk. Dan voeg je vegan geraspte kaas toe aan je roux, samen met zout, peper, nootmuskaat, een lepel mosterd, lookpoeder en een snuifje gerookte paprika. 

Bak je vegan spek - reepjes, plakjes, maakt niet uit - en voeg toe aan de saus. Kap alles samen in een ovenschotel en strooi nog eens wat kaas daarop. Voor een krokant korstje kun je nog paneermeel toevoegen. Ik ben wat extra gegaan en heb ook nog jalapeños toegevoegd aan de saus. Steek in de oven tot de korst goudbruin is. 

Review: Deze macaroni slapt zo hard dat het bijna illegaal is. Kunnen wegzakken in de zetel met een of andere random show terwijl de oven zijn werk doet is geweldig. De downside? Weeral zoveel afwas. Maar hey, daar heb je vrienden voor, niet? Deze juicy pasta ligt wel best zwaar op de maag, of misschien zijn het alle andere dingen die ik vandaag al heb gegeten? Ik geef het een 9 op 10. Ondertussen begin ik ook echt te snakken naar groenten. 

Op dit punt is de zon al aan het zakken onder de horizon en is mijn sous-chef klaar om haar eigen recept met me te delen. We maken kaneelbroodjes! Want wie houdt er nu niet van desserts? De trieste waarheid is dat veel zoetigheden dierlijke producten bevatten en dus niet geschikt zijn voor een veganistisch dieet. Maar ook daar hebben internetfoodies iets op gevonden. Er zijn eindeloze manieren waarop je eieren, melk en boter kunt vervangen (die laatste twee simpeler dan eieren). Ik dacht mezelf te wagen aan cinnamon rolls. Ik heb elke poging tot zover gefaald, dus misschien is mijn brakke staat het ideale moment voor een kleine win? 

Na uren in de zetel te hangen en mijn keuken op te kuisen tussen elke kooksessie door ben ik absoluut vermoeid. Is het mijn slaaptekort of het schermstaren dat me opnieuw hoofdpijn heeft bezorgd? Ik laat het over aan het universum. De nu-nieuwe-chef haalt met veel liefde haar handen door het deeg voor de kaneelbroodjes, op z’n Zweeds. In een kom combineert ze heel wat bloem, een beetje suiker, een beetje gist en een beetje meer boter - not gonna lie, ik ben te moe om op dit punt te volgen hoeveel ze van wat afgewogen heeft - met kardemom en begint te kneden. Dit deeg moet een uur rusten. Terwijl kapt ze nog meer boter in een andere kom, samen met bruine suiker en kaneel. Wanneer het deeg klaar is om te bakken, smeert ze het bruine goedje uit op het deeg en rolt het heel schattig op. Dan snijdt ze de rollen in plakjes en dan kan het deeg nog eens 15 minuten rusten. Daarna gaat het 15 minuten in de oven. 

Omdat ik op dit punt zo’n zin heb in zoete brol, beslissen we om de zoete kaneelbroodjes te toppen met een glazuur van poedersuiker en water. En oh god, wat is dit geweldig. 

Review: Oké, in alle eerlijkheid heb ik amper iets gedaan voor dit recept. Toch leek het belachelijk veel werk. Nu ik een weekvoorraad aan kaneelbroodjes op mijn keukentafel heb staan, snap ik wel waarom. Zou ik het alleen gedaan hebben? Ik betwijfel het. De smaak is echter het werk meer dan waard. Deze koeken vlogen in onze maag als zoetje broodjes en krijgen daarmee een 8 op 10. 

Nu ik zo terugkijk op mijn experiment, ben ik enorm verbaasd van mijn kunnen op een dag met minder dan 4 uur slaap. Misschien moest ik mijn focus even verleggen van mijn verloren gsm - zei ik dat al mijn kaarten daarin zaten? - naar iets anders. Deze kook- en eetmarathon heeft dat zeker gedaan. Ik hoop dat ik nu heb kunnen bewijzen dat zelfs de meest (en soms minder) bekende katerboefjes volledig veganistisch mogelijk zijn? Hoewel het ene al zeker meer moeite vergt dan het andere, zou ik niet zeggen dat er meer werk in zit dan de gewone versie van deze maaltijden. Ik wil dus geen excuses meer horen dat het moeilijk is om vegan te eten. Ga elders klagen.

Dat gezegd zijnde, denk ik dat wat je wel en niet kan op een katerdag geheel afhangt van je eigen fysieke staat. Ik zal sneller neigen om een klein ontbijtje met tofu-ei te maken, of croques, en laat het bakken liever over voor dagen wanneer al mijn zintuigen wel aanwezig zijn. Verder zijn dit ook gewoon helemaal geen zo’n gezonde dingen om te eten, en denk ik dat het goed is om na een vettige snack misschien toch ook eens iets groens te eten, gewoon om je maag wat rust toe te gunnen. 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.