Afbeelding door Al Jazeera via flickrgebruiker Prachatai
In de oorlog tegen drugs van de Filipijnse president Rodrigo Duterte zijn sinds 1 juli van dit jaar al ruim 3600 mensen gedood – dat is rond de 38 per dag.Volgens een anonieme agent die sprak met The Guardian, is een aanzienlijk deel van deze mensen vermoord door doodeskaders die werken voor de Filipijnse regering, en de opdracht hebben om zoveel mogelijk methdealers en -gebruikers uit de weg te ruimen.
Tijdens een recent bezoek aan het land ontmoette ik in een toeristische buurt in Manilla een straatverkoper, die me viagra probeerde aan te smeren. Nadat ik zei dat ik echt geen behoefte had aan een erectiemiddel, kwam hij wat dichterbij en fluisterde hij dat hij ook aan andere middeltjes kon komen. De man was duidelijk zelf onder invloed – aan zijn uitpuilende ogen te zien had hij al dagen niet geslapen. Toch vond ik hem fascinerend. In een opwelling besloot ik hem mee uit lunchen te nemen, en terwijl we bier dronken en kip aten vertelde de 47 jaar oude praktiserende moslim (in redelijk goed Engels) hoe de lokale drugsmarkt door blijft gaan, ondanks het bloedvergieten.
Videos by VICE
VICE: Dus jij verkoopt meth?
Marco*: Ja, maar wij noemen het shabu.
En je gebruikt het zelf ook?
Ik moet wel. Ik werk vaak drie of vier dagen achter elkaar zonder te slapen, want als ik stop, stopt het geld ook. Ik kan het geld niet laten stoppen. Ik heb vier kinderen en een vrouw waar ik voor moet zorgen. Mijn oudste kind is pas dertien, en drie van mijn kinderen zitten nog op school.
Is dat waarom je het risico neemt om te dealen, voor je familie?
Natuurlijk. Ik wil dat zij de kansen krijgen die ik niet had, zoals een goede opleiding, en dit is de enige manier waarop ik daarvoor kan zorgen. Dat is waarom de meeste dealers het nog steeds doen. We moeten voor onze families zorgen. Ik ben een arme man. Ik slaap op straat en stuur zoveel mogelijk geld naar mijn vrouw en kinderen, die op het platteland wonen. Ik ben nooit naar school geweest, en er zijn niet veel opties voor mensen die niet naar school zijn geweest. Je moet gewoon doen wat je kan als je niet kan lezen of schrijven. Het leven is erg zwaar hier in de stad.
Zijn er veel mensen zoals jij die nog steeds meth verkopen?
Al die mensen die je ziet op straat die je dingen proberen te verkopen als horloges en zonnebrillen – zij verkopen ook shabu. Iedereen hier dealt; het moet nu alleen meer in het geheim. We moeten ook voorzichtiger zijn met wie we het aanbieden.
Weet iedereen dat de straatverkopers ook drugsdealers zijn?
Alle locals in ieder geval wel. Alle mensen die in de hotels, de bars en de winkels hier werken – zelfs de lokale politie weet het. Iedereen kent mij, ze zien me elke dag. Ik doe dit werk al twintig jaar in deze buurt. Maar het is nu moeilijker geworden om te weten wie je kunt vertrouwen. De politie in Manilla vermoordt nu mensen, maar vroeger hielpen sommige agenten ons. Ik weet niet hoe het zit met de politie in deze buurt. Ik probeer gewoon niet meer met ze te praten.
Meth. Afbeelding via
Waar komt jouw shabu vandaan?
Mijn baas. Hij is een verkoper die ook in deze buurt werkt. Hij heeft een huis hier vlakbij, en als ik een klant krijg ga ik naar zijn huis om de bestelling op te halen. De meeste shabu in dit land komt uit China.
Is de business veranderd sinds president Duterte aan de macht kwam?
In het begin hield iedereen zich stil. We hoorden dat er mensen werden vermoord, dus iedereen werd bang en stopte met dealen. Twee maanden geleden zou ik niet met je gepraat hebben, maar het komt nu langzaam weer terug. Het is alsof mensen immuun zijn geworden voor de angst.
Dus je bent niet meer bang?
Ik ben nog steeds bang, iedereen is heel bang. Maar ik heb geen keuze. Er is niet genoeg geld als ik niet deal. Ik moet gewoon voorzichtig zijn.
Zijn er bekenden van je verdwenen of gedood?
De dealers hier hebben er nog niet echt last van, omdat er zoveel toeristen en beveiligingscamera’s zijn, wat het moeilijker voor hen maakt om mensen te grijpen. Maar ik heb wel gehoord over een paar leveranciers die verdwenen zijn.
Wie zijn je klanten?
Ik verkoop veel aan toeristen, maar mijn grootste klanten wonen in Manilla. Ik heb klanten uit Australië, Amerika, Saoedi-Arabië en Japan. Dat zijn de beste klanten, omdat zij kantoorbanen hebben en genoeg geld hebben om grote hoeveelheden te kopen. Maar veel van mijn Filipijnse klanten zijn taxichauffeurs en andere mensen die meer dan 24 uur achter elkaar werken en wakker moeten blijven om hun gezinnen te onderhouden.
Hoeveel winst maak je op de drugs die je verkoopt?
Ik krijg maar een klein beetje. Ik sta een groot deel van mijn winst af aan mijn baas, en hij betaalt weer zijn baas, en die betaalt weer zijn baas, enzovoorts. Dat is waarom de president het verkeerd aanpakt. Als je het probleem echt wil aanpakken, moet je beginnen bij de wortel. Je kan niet gewoon de bladeren van een boom afhakken en verwachten dat het probleem vanzelf verdwijnt. Wij zijn de kleine jongens – en de bladeren zullen gewoon weer aangroeien.
Denk je dat shabu veel schade aanricht in je land?
Ik denk dat het echte probleem is dat mensen op zoek moeten naar manieren om te overleven. Er zijn niet genoeg banen of geld voor elke Filippijn. Er zijn 25 miljoen mensen in Manilla, we moeten erg lang en hard werken om te overleven. Shabu geeft mensen een goed gevoel en helpt ze om langer wakker te blijven en langer te werken.
Zie je jezelf als een goed mens?
God heeft me niet veel gegeven, maar ik heb het geluk dat hij me wel een goed stel hersens en een goed hart heeft gegeven. Het enige dat ik kan doen is proberen een zo goed mogelijk mens te zijn, en de dingen die ik kan doen zo goed mogelijk te doen. Maar nu raak ik zelfs dat kwijt. De president neemt me het enige ding af waar ik goed in ben.
Lees meer over de Filipijnse war on drugs op VICE News.
