Een van de vetste reizen die je kan maken als vogel is de migratie van de Amerikaanse goudplevier. Nadat zij hun nesten in de Noord-Amerikaanse toendra succesvol hebben bewaakt en ze alle roofdieren hebben ontweken, kan de reis beginnen naar de overwinteringsgebieden. Dit zijn de graslanden van de pampa’s in Brazilië, Argentinië en Uruguay, die duizenden kilometers verderop liggen. Veel van hen overleven het niet, maar wetenschappers weten niet precies waardoor dat komt.
Er wordt geschat dat 75 procent van de vogel- en zoogdiersoorten (inclusief de goudplevier) en alle insecten te klein zijn om over grote afstand te volgen, omdat de tags die wetenschappers gebruiken te groot en zwaar zijn om gedragen te worden door de kleine soorten. Het zwaarste onderdeel is de batterij. Ook moet de tag groot genoeg zijn om een transmitter te vervoeren die sterk genoeg is om te communiceren met een satelliet, zodat wetenschappers informatie kunnen ontvangen.
Videos by VICE
Vanwege deze beperkingen is er geen informatie over de bewegingen van deze kleine soorten.
Een nieuwe tag. Beeld via MaxCine.
Maar dat gaat snel veranderen. Het ICARUS-initiatief (International Cooperation for Animal Research Using Space) heeft een nieuwe tag ontwikkeld, die licht genoeg is om gedragen te worden door kleinere vogels zoals de goudplevier. Het is speciaal ontworpen om te communiceren met de antennes op het internationaal ruimtestation (ISS). In vergelijking met andere satellieten draait het ISS in een lage baan rondom de Aarde, ongeveer 400 kilometer boven het aardoppervlakte. Andere satellieten draaien soms wel in banen van 2.000 km tot meer dan 35.780 km boven het oppervlak.
Bij een lage baan is het makkelijker om signalen op te vangen van tags, vertelt Chris Guglielmo, een bioloog aan de Western University en werkt mee aan het ICARUS-initiatief.
De tag heeft de mogelijkheid om heel precies temperatuur, beweging en gedrag van de vogel, en geografische locaties vast te stellen. “Deze tag weegt nu maar vijf gram,” vertelt Guglielmo, “maar het doel is om hem nog kleiner te maken.” Uiteindelijk zal deze klein genoeg zijn om door libelle gedragen te worden.
De ICARUS-antenne en de boordcomputer zal naar het ISS vliegen in een onbemande Soyuz Progress raket en zal geïnstalleerd worden door kosmonauten in het Russische deel. (De lancering was gepland voor juni 2017, maar door tegenslagen in het schema – zoals de explosie van Progress MS-04 – wordt de lancering verplaatst naar 12 oktober.)
Guglielmo’s collega, Ryan Norris aan de Universiteit van Guelph, leidt het eerste Canadese project dat ICARUS gebruikt om de migratie van de Amerikaanse goudplevier te volgen. Het onderzoek begint in 2019.
Guglielmo hoopt dat de resultaten hen veel zullen vertellen, bijvoorbeeld over de voornaamste plekken waar vogels eten en drinken, en hoe het weer en de omgeving de route beïnvloedt. Hij hoopt ook dat ze meer inzicht krijgen over hoe ze de vogels kunnen beschermen in risicovolle gebieden. “Kustvogels, zoals de plevier, verdwijnen snel,” vertelt hij. Guglielmo voegt toe dat de grootste bedreigingen op de migratieroute liggen, maar ook hun broedplaatsen worden bedreigd door klimaatverandering.
Biologen hebben wel kennis over de migratieroutes in grote lijnen, maar willen nu meer weten over de achtergrond van de route die ze nemen. Guglielmo wil bijvoorbeeld precies weten in wat voor bomen de vogels overnachten in de winter en hoe hun habitat bijdraagt aan hun overleving.
De antenne. Beeld via MaxCine.
Guglielmo vertelt ook dat het een kans is voor wetenschappers om basale vragen te beantwoorden over de ecologie en evolutie van de migratie.
Hij wil bijvoorbeeld ontdekken hoe de hormonen van de vogel de migratie beïnvloeden. “Als een chemische stof in de omgeving van de vogel zijn hormoonhuishouding verstoort, is het moeilijk te voorspellen wat het effect zal zijn als je niet weet waar dit vandaan komt. Je moet begrijpen hoe het systeem werkt om te weten waarom die stof juist dit effect heeft.”
Het ICARUS-initiatief hoopt meer inzicht te geven over hoe kleine dieren verweven zitten in het wereldwijde ecosysteem. Andere resultaten kunnen meer informatie geven over de invloed van vervuiling, het ontstaan van ziektes bij dieren, zoals vogelgriep. Als alles goed gaat en het ICARUS-systeem de lucht in gaat, is dit een grote stap vooruit om veel van de kleine migranten te leren waar we zo weinig van weten.
