Dj’en is zo ongeveer de allergrootste scam allertijden. Al die gasten verdienen gewoon bakken met geld omdat ze promotors, pr-mensen en clubeigenaars kennen, omdat ze hen hebben weten voor te liegen dat hetgeen wat zij doen zo bijzonder is. Dat het iets is dat alleen hoogbegaafde übermenschen kunnen. Terwijl in werkelijkheid een bejaarde blinde Ethiopiër met tien gebroken vingers en lepra net zo goed kan draaien als iedere foute BN-er op een openingsfeestje van een of ander gay nieuw snowboardwinkelparadijs.
En die andere dudes met spastische polsbewegingen en nietzeggende plakkertjes op hun platen dan? Dat zijn geen dj’s! Dat zijn nerds. Tien jaar geleden noemden ze zich nog turntablists, maar dat werd geloof ik genant. Een ding is wel zeker: die gasten draaien niet in het betaalde circuit waar ik in zit, omdat geen enkele sportschooldude met tribals of oranje gebruinde uggschick wi dansen op een abstracte scratch-orgie van de B-kant van een obscure P-Funk plaat.
Videos by VICE
Ik verdien al jaren extra geld met dj’en en ik kan mijn eigen rug niet eens scratchen. Alles wat je echt nodig hebt is een laptop me cd-brander, torrents en een acceptabele muzieksmaak.
Techniek
FLOW: De enige abstracte skill die je goed onder de knie moet krijgen is flow. Heb je ooit weleens een playlist gemaakt voor iemand die je leuk vind? Dan weet je al ongeveer wat flow is—een bepaalde sfeer voor enige tijd vasthouden. Ik was een keer op een feestje en de dj presteerde het om na een dansbare hiphoptrack houterige classic rock te draaien, en toen weer hiphop, gevolgd door een langzaam nummer. Dit hield hij een uur vol. Het publiek stond elke keer op om te dansen en ging daarna meteen weer zitten. Na een tijdje bleven we maar zitten en staarden hem dodelijk aan tot zijn set voorbij was. Wat die dj deed was het tegenovergestelde van flow. Om flow meester te worden, moet je gewoon geen imbeciel zijn. Lukt dat?
Een overgang maken van het ene genre naar een compleet andere is makkelijk. Gewoon een kwestie van stapsgewijs werken in plaats van ineens. Van hiphop naar punk gaan doe je bijvoorbeeld als volgt: na je laatste hiphopbanger zet je een oudje van Prince op. Dan misschien iets van ESG, gevolgd door een klassieker van The Slits en bam, je bent klaar voor je eerste punkknaller.
LCD: Je publiek. LCD staat voor Lowest Common Denominator (ofwel de kleinste gemene deler). Je draait voor mensen die dronken of doorgesnoven staan te dansen. Deze mensen hebben het geluids-equivalent nodig van een knuffelbeer. Wat zou jij liever horen als je helemaal naar de klote staat te gaan in een bar, Kylie, of obscure acid-house? (geef maar toe)
Vroeger verspilde ik tijd aan het verzamelen van de meest zeldzame tracks. Nummers die ik thuis draaide en daar helemaal te gek vond klinken. Maar wat blijkt, op de dansvloer sloegen juist die nummers volledig dood. Tegenwoordig hou ik het bij nummers die ik leuk vond toen ik jonger was (the Misfits, “O.P.P.” en liedjes uit films van John Hughes) en kan dit niet stuk. Vuistregel: bij twijfel, nostalgie.
CUEING: Dit is hoe je die flow toepast waar ik het hierboven over had. Je hebt twee kanten – links en rechts. Wanneer je rechts iets op hebt staan, bedenk dan alvast aan een liedje dat goed erna zou kunnen passen. Zet dat liedje vervolgens aan de linkerkant op scherp door dezelfde knoppen op de cd-speler die je al 1000 keer hebt gebruikt, in te drukken (of door de naald in de juiste groef op de plaat te plaatsen). Wanneer het liedje aan de rechterkant bijna afgelopen is, schuif je het knopje op dat doosje tussen de decks naar links. Wanneer je iets over de helft bent, druk dan op PLAY op de CD-speler of op START op de pick-up. Gefeliciteerd, je bent aan het dj’en. “Can I get a dat was makkelijk?”.
Voordelen
RIJEN: Ik maak me vaak schuldig aan het voordringen in de rij, helemaal tot aan de deur, om dan nonchalant tegen de doorbitch te zeggen dat ik de dj ben. Ik vind het ook leuk om totaal onverzorgd naar een gig te gaan. Hoe chiquer de club, hoe slonziger ik erbij loop. Dan kan ik mooi langs al die opgedoste mensen lopen die mij vroeger op school negeerden en met veel gedoe naar binnen lopen.
GELD: Afhankelijk van wie je bent kan het dj-salaris voor een avond variëren van een paar gratis drankjes tot obscene bedragen. Ik hoorde dat Paul Sevigny (broer van actrice Chloe red.) $15.000,- mocht opstrijken voor het draaien op een feest tijdens het Sundance Film Festival. Ik hoop ten zeerste dat iemand dat verzonnen heeft. De meeste dj’s die ik ken zijn al meer dan tevreden met een paar honderd dollar. Galerieopeningen betalen trouwens beter, iets van $350,-. Ik vraag mijn geld trouwens altijd meteen, anders verdwijnt het binnen 24 uur in de vorm van wit poeder in de reet van een of ander fotomodel.
COMPLIMENTJES: Een van de leukste dingen is wanneer je een tof nummer aan het draaien bent en mensen op je afkomen en zeggen dat het zo’n gaaf liedje is, met als gevolg dat je hun gaat bedanken. Alsof je het liedje zelf hebt geschreven ofzo. Terwijl het net zoiets is als wanneer iemand tegen je zegt dat je air-guitar skills helemaal fucking SICK zijn.
Gear
NAALDEN: De grootste oplichterij in het dj-wereldje – na het mensen doen geloven dat dj’en moeilijk is – zijn die peperdure aerodynamische dj-naalden. Voor een setje goede naalden ga je naar de electronica-winkel om de hoek en klaar ben je. Je kan zelfs afdingen als je wilt. Na wat lieve woordjes aan de verkoper kreeg ik een setje plus een koptelefoon voor $90,-.
MIXERS: Er zijn een paar merken mixers, maar no 1 curr. Dj’s willen maar al te graag dat je gelooft dat mixers ingewikkeld zijn, maar in werkelijkheid zijn ze net zo makkelijk te doorgronden als je stereo thuis. Ooit draaide ik op een lesbisch feest, wat erop uitdraaide dat ik de hele avond dj-les moest geven aan de aanwezige meiden. Ze stonden allemaal naast elkaar in de breedte van de zaal en het duurde slechts een paar tellen voordat ik ze allemaal de basics had bijgebracht. Of zoals Garfield zou zeggen: “Big fat hairy deal.” Toen ik ze eenmaal had laten zien hoe simpel het eigenlijk was, waren ze allemaal geschokt over hoeveel ophef mensen er wel niet over maken. Ja oke, je hebt trucjes die je kan uithalen. Zo kun je, wanneer je een hiphopnummer draait, de bas wegdraaien in het tweede couplet en weer keihard indraaien wanneer het refrein weer start. Het is een leuk foefje en meisjes worden er wild van. Maar je kan die knoppen ook simpelweg laten voor wat ze zijn en een boek lezen terwijl de plaatjes hun werk doen.
WHEELS OF STEEL: Noem ze alsjeblieft niet zo. En ook niet “the ones and the twos”. Het is net als wanneer je je moeder de woorden “vet dope” zou horen zeggen.
Etiquette
VERZOEKJES: Probeer niet te huilen wanneer iemand alweer om iets van Missy Elliott vraagt. Of “Hey Ya!” of “Milkshake.” Of om Cher, precies als je Minor Threat aan het draaien bent. Of wanneer iemand domweg “iets met hiphop” wil horen. Of iets van elk ander genre, voor mijn part. Je zal versteld staan van hoe vaak mensen verzoekjes doen voor platen die totaal niet passen binnen hetgeen waar de DJ op dat moment mee bezig is. Erg irritant, en het komt over alsof je zijn of haar muziek niet OK vindt.
Als je het niet eens bent met wat ik draai, tel dan eerst tot 10 voordat je aan mijn kop komt zeuren, want voor je het weet ben ik weer met iets heel anders bezig, iets dat jij misschien opeens wel leuk vindt.
HET BESTE BEWAREN VOOR HET JUISTE MOMENT: Dit is tricky. Je wilt niet al je kruit verschieten voordat het feest op zijn hoogtepunt zit, dus hamster je je gegarandeerde vloervullers en wacht je het juiste moment af. Ik denk constant “Nu? Gooi ik ‘m erin? Ga ik ervoor?”. Op een gegeven moment ga ik er dan ook voor en BOEM! Net een atoom-explosie. Een hele zaal vol mensen, mensen die je overdag amper durft aan te kijen, gaan finaal uit hun dak. Alsof ze met z’n allen de fucking loterij hebben gewonnen. Allemaal omdat jij een knop hebt ingedrukt. Dit is waar je het voor doet. Dit, en het feit je een sukkel bent.
