Voor een nieuw onderzoek werden de best bekeken films van 2015 onderzocht, en het bleek dat vrouwen, niet-witte mensen, LGBTQ’ers en mensen met een handicap nog altijd sterk ondervertegenwoordigd zijn in filmland – zowel op het scherm als achter de camera.
Uit het meest recente onderzoek over diversiteit in Hollywood blijkt dat vrouwen nog steeds ondervertegenwoordigd zijn, dan wel enorm geseksualiseerd worden in films. Het onderzoek – dat voortkwam uit het initiatief Media, Diversity & Social Change van de Annenberg School for Communication and Journalism (in Los Angeles) – liet ook zien dat donkere mensen, LGBTQ’ers en mensen met een handicap niet veel te zien zijn in de filmindustrie.
Het jaarlijkse rapport kijkt al sinds 2007 naar de mensen die zowel voor als achter de camera werken bij de top 100 best bezochte films uit Hollywood. Na de resultaten van 2015 te hebben vergeleken met voorgaande jaren, bevestigen de onderzoekers de erbarmelijke status: “Het is duidelijk dat iedereen die niet een witte, heteroseksuele en lichamelijk gezonde man is, zichzelf nauwelijks terugziet op het scherm.”
Videos by VICE
Jennifer Warren is de oprichter van de Alliantie voor Vrouwelijke Regisseurs, een non-profitorganisatie uit LA die probeert meer vrouwen op de regisseursstoel te krijgen. Zij denkt dat het gebrek aan vrouwen op het witte doek voortkomt uit het feit dat ze ook achter de camera ontbreken. Ook al zijn er steeds meer vrouwelijke producenten en vrouwelijke bazen van studio’s, durven zij volgens Warren nog steeds geen risico te nemen met op vrouwen georiënteerde films, uit angst voor een flop. Het zou volgens haar al helpen om meer vrouwen op de regisseurslijsten te zetten die als optie worden aangeboden aan producenten.
Het is allemaal op mannen georiënteerd, en dat betekent meer seks, meer tieten, en meer vrouwen die slechts dienen als een aanhangsel van een man.
“Die lijsten worden door studio’s en agentschappen opgesteld, en daar staan meestal niet meer dan één of twee vrouwen op,” vertelt Warren aan Broadly. “Dat is een groot probleem. We zeggen niet: ‘neem mij omdat ik beter ben’, we zeggen ‘denk in ieder geval aan ons als optie’. En dat gebeurt dus niet eens.
Het gevolg daarvan, legt Warren uit, is dat er geen rolmodellen zijn voor jonge vrouwen. “Het is allemaal op mannen georiënteerd,” gaat ze verder, “en dat betekent meer seks, meer tieten, en meer vrouwen die slechts dienen als een aanhangsel van een man.”
Onderzoekers telden in totaal 4370 personages met een eigen naam en een stem (karakters met tekst), en 31,4 procent daarvan was vrouw. Slechts 26,3 procent van de karakters was zwart, Latino, Aziatisch of van een ander ondergerepresenteerde etnische groep.
Wat LGBTQ’ers betreft telden de onderzoekers in totaal 31 karakters die openlijk lesbisch, homo of biseksueel waren. En ondanks de ‘van Bruce Jenner naar Caitlin’-mediahype van vorig jaar, vonden ze in de onderzochte films slechts één transgenderpersonage (in 2014 was dit aantal nul).
Ook keken de onderzoekers voor het eerst naar mensen met een handicap in de top 100. “2,4 procent van de personages met een naam en een stem hadden iets van een handicap,” schreven ze in het rapport. “En in 45 films kwam er helemaal niemand voor met een beperking.”
Er is weinig veranderd sinds het begin van dit onderzooek. In 2007 was het percentage van vrouwelijke karakters 29,9; in 2015 was dat 31,4. 2008 en 2009 waren de beste jaren, met 32,8 procent. Ook het stereotyperen van genders gebeurt nog steeds volop in Hollywoodfilms. Vrouwelijke karakters worden veel vaker dan mannen gezien in een relatie, ze zijn meestal niet ouder dan veertig, en tot drie keer vaker dan hun mannelijke tegenspeler hebben ze onthullende kleding aan of zijn ze te categoriseren als ‘fysiek aantrekkelijk’.
Ook achter de camera gaat het niet al te best. Van de 800 films en 886 bijbehorende regisseurs die werden onderzocht, was maar 4,1 procent vrouw. Daarvan waren drie vrouwen donker, en eentje Aziatisch. De onderzoekers spraken uitgebreid met inkopers en verkopers uit de industrie, en ze stellen dat “expliciete en impliciete beslissingen voortkomen uit vooroordelen, en dat vrouwen daardoor niet zeker zijn van werk achter de schermen.”
De onderzoekers komen met een nogal logische oplossing voor dit probleem: cast meer vrouwen van verschillende achtergronden. Vijf per film is een goed begin, schrijven ze in het rapport. Ook suggereren ze dat de grootste acteurs van Hollywood een ‘gelijkheidsclausule’ zouden kunnen opnemen in hun contracten, waarin ze, mits het verhaal van de film dit toelaat, inclusiviteit eisen wat betreft de cast.
–
Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.
