Toen Dave en Melanie Sobelman van Sobelman’s Pub and Grill in Milwaukee besloten om hun Bloody Mary’s te garneren met een hele gegrilde kip, was dat niet meer dan een logische volgende stap. Eerder hadden ze hun cocktails van bijna tweeënhalve liter al versierd met kleine hamburgertjes, spiesjes gevuld met kaas en bacon en hele flessen Corona. Waarom dus niet een hele kip?
Maar het verhaal achter deze overdreven versierde drankjes is een stuk ingewikkelder dan je zou denken. Het begon als een manier om een buur te vriend te houden, en daarna om de armen uit de brand te helpen – de Sobelmans doneren namelijk tien procent van de opbrengsten van de Chicken Fried Bloody Beast (die 50 dollar per stuk kosten) aan de Milwaukee’s Hunger Task Force.
Videos by VICE
Maar ze hadden nooit zien aankomen waar hun vindingrijke garnering toe zou leiden. Dit is het verhaal van de Bloody Mary–oorlog van Milwaukee, in de woorden van Dave Sobelman zelf.
Het eerste jaar was het gewoon, weet ik veel, een augurk, een olijf, een kleine garnaal en natuurlijk de verplichte stengel bleekselderij.
Sobelman’s Pub & Grill ligt in de Menomonie Valley, die het noorden van Milwaukee scheidt van het zuiden. Het is altijd een industriegebied geweest. Vroeger stonden er huizen aan de noordelijke kant van de vallei, maar die moesten plaats maken voor de snelweg. Er waren veel dezelfde gebouwen, maar de meesten zijn verdwenen. Op die in het casino na, ben ik de enige bar in de hele vallei.
Er zit heel veel industrie in dit gebied. Onze buurman is een pekelfabriek, dus de vorige eigenaren van mijn café hadden ingelegde eieren, gepekelde varkenspoten en haring op het menu staan. Klanten kwamen langs om shotjes te doen, bier te drinken en tv te kijken terwijl ze op gepekelde worst knabbelden. Heel maf.
Toen ik de zaak overnam wilde ik het anders aanpakken. Ik was niet van plan om veel zaken te gaan doen met mijn buurman, die zijn producten sleet aan de voorgaande eigenaren. Ze zitten hier al sinds de jaren vijftig. Hij was teleurgesteld, maar ik wil graag met iedereen overweg kunnen, dus nam ik een kijkje in zijn showroom. Hij had al zijn waren uitgestald – de ingemaakte varkenspootjes en eisbein, maar ook normale dingen zoals verschillende soorten olijven, ingemaakte paddestoelen, uien en asperges. Daar had hij nooit wat over gezegd. Ik liep terug naar de bar en dacht: weet je wat? Als ik al die dingen koop van Reinhard en in mijn Bloody Mary’s stop, dan heb ik de wildste Bloody Mary’s van de stad én ik maak mijn buurman blij. Win-win.
Ik ben geboren in St. Louis maar ben niet van Duits-Poolse afkomst, zoals de meeste mensen in Wisconsin. Die zijn allemaal gek op wild versierde Bloody Mary’s. Aanvankelijk begonnen we met twaalf of dertien garneringen. Maar op een dag, een jaar of twee geleden, stak ik een cheeseburger op een satéprikker in een Bloody Mary. In een Facebook-post schreef ik: “ga ik nu te ver?”. Voordat ik het wist had ik honderd comments – iedereen vond het te gek. Ik vond het zelf behoorlijk belachelijk, maar ik ging naar huis en zei tegen mijn vrouw: “ik geloof dat ik iets leuks heb bedacht.”
Toen we foto’s van onze drankjes op Facebook begonnen te zetten, kregen we klanten die speciaal voor de gepimpte Bloody Mary’s kwamen. De rest van Milwaukee zag hoeveel klandizie het me bracht en leerde van mijn experimenten.
Nu is er een soort Bloody Mary-oorlog gaande. Iedereen doet het. Andere bars en restaurants zagen hoe populair mijn drankjes waren, van cheeseburgers en kebabs tot de Bloody Beast en de Chicken-Fried Beast, waar soms wel tweeënhalve kilo kip in gaat. Elke week verkopen we vijf á tien van die dingen, en in sommige weken zelfs twee of drie keer zoveel.
We zijn heel bekend geworden in het Midwesten – mensen komen uit andere delen van Wisconsin of uit Minnesota, Iowa, het noorden van Illinois en Indiana. Ze komen naar de stad voor congressen, voorstellingen of een concert, en zorgen altijd dat ze eindigen bij Sobelman’s Pub & Grill.
Elke Bloody Mary wordt standaard versierd met twaalf á dertien verschillende dingen, tenzij je om wat anders vraagt. We versieren ze met een stuk kaas, een gepekelde Poolse worst, een gepekelde champignion, een ingelegd spruitje, een asperge, een stengel bleekselderij, een bosui en een satéprikker met een garnaal, een schijf citroen en een cherrytomaat. Je krijgt er een houten lepel om te roeren en een kopstoot bij, want in Wisconsin is het gewoon ongehoord om een Bloody Mary te serveren zonder kopstoot.
Het begon allemaal met de mini-cheeseburger. Daarna kreeg ik de gestoorde ingeving om jalapeño kaasballetjes – een soort bitterballen vol pittige kaas – te frituren, in bacon te wikkelen, nogmaals te frituren en op satéprikkers te serveren. We noemen het de Baconado, omdat het op een tornado lijkt die zo uit je Bloody Mary komt zetten.
Maar ik ging nog een stap verder. Voor de Crown Mary steken we een kleine fles Corona in een fleshouder, en zetten die ondersteboven op je Bloody Mary. Wanneer je hem met een rietje drinkt, krijg je een combinatie van Bloody Mary en bier. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De meeste mensen komen hier nog steeds voor de cheeseburgers, maar de Bloody Mary’s krijgen de meeste aandacht. Er is verderop in de straat een nieuwe bar geopend, die ook gepimpte Bloody Mary’s serveert – en ze lijken verdacht veel op mijn Bloody Beast. Ze maken die dingen gewoon om aandacht te krijgen van de lokale nieuwszenders.
Zo was er ook een tentje, INdustri Cafe, waarvan de eigenaar een bericht op Facebook zette. Het was een foto van een Bloody Mary met een hele pizza erop, met het onderschrift: “Dit zal je nooit zien bij Industri, want wij doen dit soort shit gewoon niet.” Ik zei tegen mijn vrouw “Dat was niet handig van hem.” Of hij moet ze nu gaan maken omdat klanten er om gaan vragen, óf hij moet ze teleurstellen. Hij zette het uiteindelijk op de kaart, maar moest zijn keuken sluiten op zondag en kon alleen nog maar Bloody Mary’s serveren. De klant is koning – het was toegeven aan de hype of stug volhouden. Uiteindelijk moest hij zijn tent helemaal sluiten.
Zelf begin ik inmiddels ook een beetje terrein te verliezen in deze cocktailoorlog. Iedereen kent mijn geheim nu, en het is makkelijk na te maken. Maar ik hoop dat er een dag komt dat mensen zeggen: “Dave Sobelman is deze bizarre Bloody Mary-oorlog begonnen.” Voordat ik het verzon maakte niemand zulke cocktails. Je kreeg gewoon een garnaal, een augurk, een olijf en een stengel bleekselderij. Ik ben met al die garnering begonnen zodat ik mijn buur te vriend kon houden – en moet je zien wat het teweeg heeft gebracht.
Wanneer je zoiets doet en het op Facebook zet, dan krijg je ongelofelijk veel aandacht. En ik denk echt dat dat het enige is wat mensen nog intereseert tegenwoordig – aandacht.
Ik ben inmiddels alweer bezig met iets nieuws. Maar ik verklap nog niks – dit blijft mijn geheim.
