Mijn ex wil geen contact meer, maar ik kan haar niet loslaten

In Vraag het VICE beantwoorden we, met de hulp van psychologen, experts en ervaringsdeskundigen, jullie levensvragen. Of die nu gaan over onbeantwoorde liefdes, irritante huisgenoten of het gevoel van verlammende onzekerheid dat je overvalt na een avondje zuipen. Wil je ook dat we je vraag beantwoorden? Stuur een e-mail naar djanlissa.pringels@vice.com. 

Hoi VICE,

Het is nu drie maanden uit met mijn vriendin, met wie ik anderhalf jaar samen was. Ze heeft me gevraagd om even geen contact meer met haar op te nemen, maar dat vind ik moeilijk. Voor mij is zij de ware. Ik worstel met de vraag of ik niet alsnog moet proberen om het goed te maken.  

Ik heb haar ontmoet in de kroeg, en een paar maanden later waren we samen. Zij was op dat moment 17 en ik 23. Na twee maanden kwamen de ruzies al, en soms waren die heftig. We konden er goed over praten, maar er waren ook veel moeilijke momenten.

Achteraf zie ik in dat veel van die ruzies werden veroorzaakt door mijn gedrag. Zij deed alles voor me, en deed veel moeite voor onze relatie. Ik deed ook graag veel voor haar, maar ik werd ook steeds onverschilliger en gemakzuchtiger. Ze liet me vaak weten dat ze het niet fijn vond dat ik weinig enthousiasme toonde, en dat ik haar te vanzelfsprekend vond. Ook kon ik hypocriet en bezitterig zijn. Als zij een keer dronken was of drugs gebruikte, kon ik daar de volgende dag een probleem van maken. Maar zelf mocht ik dat wel doen van mezelf. Als ze een avondje ging stappen, moest ze bij alles wat ze deed rekening houden met wat ik van haar gedrag zou vinden. Ze was constant bang dat ik chagrijnig zou zijn. Ze voelde zich steeds minder op haar gemak, en heeft onze relatie uiteindelijk verbroken.  

Doordat ik er veel over heb gepraat met mijn zus, heb ik doorgekregen dat ik fout zat. Ik beperkte haar in haar plezier, terwijl ik juist wil dat ze de beste versie van zichzelf kan zijn. Ook negeerde ik de signalen die ze me gaf over haar ontevredenheid. Ik dacht dat het wel meeviel. 

Een week na de break-up hebben we nog contact gehad. Ze was erg lief, maar gaf aan dat ze geen contact wil, omdat ze anders de relatie niet kan verwerken. In het begin bleef ik wel contact met haar zoeken. Ik was emotioneel en ik wilde haar aandacht, maar dat werd haar te veel. Ik probeerde haar wens te respecteren, maar een paar weken daarna heb ik haar toch een lang bericht gestuurd, waarin ik zei dat ik vond dat ze me liet vallen. Dat was dom.

We hebben toen een lang gesprek gehad via whatsapp, en zo kwam ik erachter dat ze inmiddels met andere jongens bezig is. Ik was alleen met mijn eigen gevoelens bezig en bleef zeuren dat ik haar wilde zien. Daarna hebben we ook nog een uur gebeld. Dat deed ze om mij een plezier te doen, want ze was echt klaar met mijn gezeik. De volgende dag realiseerde ik me hoe vervelend ik me gedroeg. Toen heb ik haar nog één bericht gestuurd, om te vertellen dat ik precies inzag wat ik fout had gedaan, en dat ze een heel mooi mens is. Dat meen ik ook.

Mijn vrienden en familieleden zeggen dat ik de relatie los moet laten en aandacht aan mezelf moet geven. Het gaat goed met me, maar ik denk nog elke dag aan mijn ex. Ik voel gewoon dat ik wil vechten voor haar. Ik krijg haar niet uit m’n gedachtes, en ik ben er van overtuigd dat het op een dag komt dat het goed komt tussen ons – op welke manier dan ook. Alleen heb ik geen geduld meer. Wat moet ik doen? Kan ik nog hoop koesteren dat het goedkomt tussen ons, nu ik begrepen heb wat ik eerder verkeerd heb gedaan?

Groetjes,

M.

Hoi M.,

Liefdesverdriet is een bitch, dus het is absoluut normaal dat je brein op sommige dagen voelt als een geklutst ei. Psycholoog Petra van der Heiden schreef een heel boek over liefdesverdriet. Hierin vertelt ze dat liefdesverdriet vergelijkbaar is met het rouwproces dat je doormaakt als iemand van wie je houdt sterft. Als je een relatie met iemand hebt ga je je steeds meer aan elkaar hechten, totdat je een vervlochten geheel bent geworden. Als die relatie vrij onverwachts stopt, kan het een zwaar proces zijn om je weer los te weken. Om dat te doen, moet je jezelf door allerlei moeilijke fases worstelen, schrijft Van der Heiden. Het is hoe dan ook een verwarrende bedoening.

Je vraagt je af of je hoop kan koesteren dat het ooit weer goedkomt tussen jullie. Daar kunnen we geen antwoord op geven, maar we kunnen je wel helpen je gedachten te ordenen, en je op die manier hopelijk wat mentale rust te geven.

“In je brief lees ik een hoop emoties, en ook een flinke portie zelfreflectie,” zegt relatietherapeut Joey Steur. “Je bent duidelijk door een pittige tijd gegaan. Ik vind het dapper dat je terug kan komen op je eigen gedrag en op jouw aandeel in de relatie. Dat laat zien dat je openstaat voor ontwikkeling en groei.” 

Volgens Steur is het belangrijk om eens stil te staan bij de dynamiek tussen jou en je ex. Je schrijft dat je steeds onverschilliger werd en dat je tegelijkertijd bezitterig kon zijn. Waar komt dit gedrag volgens jou vandaan? Heb je bijvoorbeeld een bepaald beeld van liefde en relaties meegekregen in je jeugd? “De manier waarop je omgaat met conflict en crisis heb je vaak geleerd in het gezin waarin je bent opgegroeid. Daar ontwikkel je vaak je overlevingsmechanismen,” vertelt Steur. 

Of dit daadwerkelijk zo is kunnen we aan de hand van alleen een brief niet bepalen, maar volgens Steur is het goed mogelijk dat je bezitterig en jaloers wordt zodra je onveiligheid ervaart. “Het is een basisbehoefte om je gezien en geliefd te willen voelen,” vertelt ze. Als dat niet lukt, of als je denkt dat dat niet lukt, dan kan het zo zijn dat je terugvalt op de overlevingsmechanismen die je jezelf als kind hebt aangeleerd.

Jouw reactie op conflict (jaloers worden, of je juist volledig afsluiten) hoeft zich niet te beperken tot een relationele context. Het kan goed zijn dat je in andere situaties op dezelfde manier reageert. Wel is het zo dat dit soort reacties binnen een liefdesrelatie kunnen worden uitvergroot. “Dat is omdat je heel dicht bij elkaar staat en dus sneller gekwetst kan worden,” vult Steur aan.

“Hoewel je dit gedrag nu van jezelf herkent, is het niet vanzelfsprekend dat dit patroon ook meteen doorbroken is,” vertelt Steur. “Het is mooi dat je durft te kijken naar je eigen gedrag, maar het is goed mogelijk dat jij en je ex weer in dezelfde patronen vervallen zodra jullie weer samenkomen.” Het kan ook zo zijn dat jullie simpelweg in een andere levensfase zitten, door bijvoorbeeld jullie leeftijdsverschil, waardoor er een verschil in behoeftes is. In dat geval kan je nog zoveel moeite doen om te veranderen, in de kern willen jullie misschien gewoon wat anders.

Liefdesverdriet is zuur, maar het kan ook een goed moment zijn om jezelf te leren kennen en van je fouten te leren. Het is wel een voorwaarde dat je daadwerkelijk wil veranderen voor jezelf, niet alleen als signaal naar je ex toe. “Dit proces vergt aandacht, tijd en ruimte. Het kan niet de bedoeling zijn om te veranderen voor een ex. Als je dat doet, verval je binnen no time weer in je oude patronen, want dat hou je het niet vol,” vertelt Steur. 

Volgens Steur moet je beseffen dat je je ex niet van gedachten kunt doen veranderen, wat je ook tegen haar zegt. “Je voelt paniek en stress, omdat je bang bent dat je haar definitief kwijt bent. Jij gaat dus door een achtbaan van emoties en vanuit die onrust stuur je haar nu berichtjes,” vertelt Steur. “Op haar heb je geen invloed, maar wel op hoe deze breuk jou op termijn beïnvloedt.” Hoe moeilijk het ook is: het is belangrijk dat je haar vraag om geen contact met haar op te nemen respecteert. Als je de behoefte krijgt om haar iets te vertellen, kun je dat opschrijven in een brief die je vervolgens niet verstuurt. Het is namelijk wel goed om een plek te hebben waar je je gedachtes en gevoelens kunt ventileren. 

Je relatie is voorbij, maar liefde verdwijnt meestal niet zo snel. Het is normaal om verdriet en pijn te voelen. Volgens Steur moet je ondanks het verdriet ook proberen te koesteren wat er wel goed ging in je relatie. “Probeer de situatie voorlopig met een warm gevoel af te sluiten – hoe moeilijk dat ook voelt,” vult ze aan.

Het enige wat je nu nog kan doen, is de breuk leren verdragen. Gun jezelf de tijd en energie om alles te verwerken. Wees niet bang om steun te zoeken bij vrienden en familie. Het is goed om aan jezelf te werken, maar wees ook lief voor jezelf. En hoe ongeloofwaardig het nu ook klinkt: op een dag zal dit verdriet verdwenen zijn.