“Van Messi van scoren afhouden op het WK naar spelen voor Weston”, staat er in een Australisch nieuwsbericht over Kew Jaliens (39) aan het begin van dit jaar. De verdediger was drie jaar geleden gestopt als profvoetballer, maar besloot om zijn voetbalschoenen weer uit de kast te halen en te gaan voetballen bij de Weston Workers Bears. De club komt uit op het hoogste niveau onder de A-League, dat vergelijkbaar is met de Nederlandse hoofdklasse.
Het komt niet helemaal uit de lucht vallen dat hij dit aan de andere kant van de wereld doet. Jaliens vertrok zeven jaar geleden uit Nederland, en via het Poolse Wisła Krakau kwam hij in Australië terecht, waar hij speelde voor de Newcastle Jets en Melbourne City. Toen Jaliens stopte, besloot hij met zijn familie in Australië te blijven.
Videos by VICE
Daar werkt hij nu ook als technisch directeur van de Weston Workers Bears en laat hij af en toe nog zien dat hij het voetballen nog niet is verleerd. Vanaf volgend seizoen is Jaliens de hoofdtrainer van de club en ondertussen runt hij nog zijn eigen voetbalacademie. VICE Sports belde met Jaliens om erachter te komen hoe het met hem gaat.
VICE Sports: Ha Kew, waarom ben je na je carrière niet terug naar Nederland gekomen?
Kew Jaliens: We hebben het hier in Australië met de familie gewoon heel erg naar ons zin. Het is hier nog echt onbevangen, zoals het vroeger ook in Nederland was. Als ze hier een pakketje komen bezorgen en ik niet thuis ben, dan zetten ze het gewoon voor mijn deur neer. In Nederland is dat ondenkbaar, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Zo heb ik nog veel meer voorbeelden.
Kom maar op.
In mijn tijd als voetballer was ik een keer met de auto van de club naar het winkelcentrum gegaan. Daar verloor ik mijn autosleutel. Ik belde de teammanager meteen op: “Kan er iemand komen van de garage om dit op te lossen? Dan wacht ik ondertussen bij de auto.” De teammanager reageerde verbaasd: “Nee joh, laat die auto maar staan en ga lekker naar huis.” Ik ben opgegroeid op straat. Ik vertrouwde niet dat het goed zou komen als iemand die sleutel zou vinden. Dan verwacht je gewoon dat iemand op de sleutel klikt en gaat kijken welke lampjes gaan knipperen op de parkeerplaats. Dan is die auto natuurlijk gewoon weg.
En heb je de auto laten staan?
Die teammanager bleef aandringen dat ik gewoon een taxi naar huis kon pakken, maar ik ben toch blijven wachten. Ik zag het al voor me: dan is die auto weg en heb ik het straks gedaan. Ze hebben hier echt totaal geen besef van dat soort dingen. Als mensen hier iets moeten betalen dan geven ze gewoon hun creditcardgegevens door via de telefoon. Ik heb dan altijd zoiets van: vriend, als ik die allemaal doorgeef, dan is mijn bankrekening morgen leeg.
Die onbevangenheid miste je dus in Nederland.
Ja, dat denk ik wel. Er zijn in de samenleving steeds meer fricties en korte lontjes. In Australië zitten we voor mijn gevoel ver weg van alle heisa in de wereld. We hebben hier weinig last van alle ellende. Alles gaat hier gewoon z’n gangetje.
Heb je een voorbeeld van die korte lontjes in de Nederlandse samenleving?
Iedere keer als ik het nieuws lees, is er wel wat gaande. Het komt voor mij al gauw heel erg dichtbij. Als ik iets lees over een schietpartij in Rotterdam, dan denk ik: hey, die straat ken ik. Als er een schietpartij is in Amsterdam-West, dan denk ik: hey, daar heb ik familie zitten. Gaat alles wel goed met ze? Ik woon hier ook niet in zo’n grote stad, misschien lijkt het daardoor alsof er minder van dat soort voorvallen zijn. Dat vind ik eigenlijk wel lekker.
Ik las dat je op je 39ste ook nog weleens met het eerste elftal meespeelt . Hoe bevalt dat?
Ja, dat is lekker. Mijn lichaam en geest voelen nog goed en fris. Eigenlijk heb ik nooit echt last van blessures gehad. Ik speel mee wanneer mijn schema het toelaat. Dit seizoen heb ik pas vier wedstrijden gespeeld. Daarvan hebben we er drie gewonnen, dus dat is geen misselijke statistiek. Na dit seizoen stop ik om me volledig te focussen op het trainerschap.
Weten de tegenstanders wie je bent?
Ik heb wel een level van respect opgebouwd hier, dus ze weten wie ze tegenover zich hebben. Van het publiek van de tegenstanders krijg ik ook heel veel respect. Ze zijn namelijk allemaal fan van mijn oude club Newcastle Jets. Ik deel nog regelmatig handtekeningen uit aan kinderen en fans van de tegenstander. Ook in mijn eigen team voel ik de waardering. Als ik mijn mond opendoe in de kleedkamer, dan is iedereen stil.
Pakken ze de oud-prof niet wat harder aan?
Ze proberen het wel, maar ik ben nog topfit. Als er wat uitgedeeld moet worden, dan kan ik er ook nog wat van.
Hoe ben je eigenlijk ooit bij de Weston Workers Bears FC terechtgekomen?
Ik ben na mijn loopbaan een keertje gaan kijken bij een training van de Newcastle Jets. Toen heb ik een interview gehad en die journalist vroeg wat mijn ambities waren. Ik vertelde hem over mijn voetbalacademie en dat ik graag als trainer zou willen werken. Ik kreeg ontzettend veel reacties van lokale clubs door dat interview. Bij de Weston Workers Bears had ik gewoon het beste gevoel. Ik vergelijk het niveau vaak met de hoofdklasse in Nederland. Alleen het verschil is dat het hier het hoogste niveau is onder de A-League.
Loopt het lekker bij de club?
Haha nee, dat is ook een van de redenen dat ze me hebben gevraagd. Ze hebben twee seizoen achter elkaar The Wooden Spoon gepakt. Simpel gezegd: ze zijn twee seizoenen als laatste geëindigd. Dit jaar zijn we voor het eerst van die onderste plaats af. Het wordt een hele uitdaging. Ik wil het heel anders aanpakken en ben ook op zoek naar nieuwe spelers. Ik zoek ook voetballers uit Nederland.
Hoe benader je spelers uit Nederland?
Ik heb contacten met zaakwaarnemers en andere mensen uit het wereldje. Op LinkedIn stuur ik nog weleens een bericht naar mensen. Ik mik op goede amateurspelers, voor hen kan het financieel aantrekkelijk zijn. Ze kunnen hier bij de sponsoren van de club werken. Daar komen de inkomsten van het voetbal dan nog bovenop. Voor profs is het niet aantrekkelijk om voor de bedragen waar het om draait helemaal naar Australië te komen.
Hangt er een Nederlandse amateursfeer bij de club?
Ik heb zelf weinig van het Nederlandse amateurvoetbal meegemaakt, maar iedere club heeft hier wel een eigen function room. Dat is net iets anders dan een kantine. De spelers van de tegenstander komen na de wedstrijd ook langs in onze function room. Daar krijgen ze wat te eten en er is sport op tv. Het bezoekende team wordt dan bedankt dat ze zijn gekomen. Als ik verloren heb, dan heb ik niet altijd zin om daar te gaan hangen. Maar de andere jongens gaan naar iedere function room. De spelers van de verschillende teams kennen elkaar ook vaak goed. Tussen de spelers is er eigenlijk amper haat en nijd.
Ben je klaar om volgend seizoen als trainer aan de slag te gaan bij de Weston Workers Bears?
Jazeker, na mijn loopbaan ben ik meteen in de rol van technisch directeur gerold bij de club. Maar in die rol heb ik al veel trainingen door heel de jeugdopleiding voor mijn rekening genomen. Ik heb mijn A-diploma en wil volgend jaar ook mijn Pro Licence halen, dat is het hoogste trainersdiploma. Het wordt de eerste keer dat ik echt een vast team onder mijn hoede krijg. Daarnaast ga ik ook nog aan de slag in de jeugdopleiding van de Newcastle Jets, waar ik twee jaar heb gespeeld. Mijn passie ligt gewoon veel meer op het veld. Als technisch directeur is het veel vergaderen en papierwerk. Dat is niks voor mij.
Je hebt bij AZ met grote trainers als Louis van Gaal, Co Adriaanse en Ronald Koeman gewerkt. Van wie neem je het meeste mee in je werk?
Ik denk van iedereen wel iets, maar van Louis heb ik op voetbalgebied echt het meest geleerd. Hij kon het technische en tactische aspect echt geweldig overbrengen op spelers. Hij liet ons als spelers zelf nadenken over spelsituaties. Dat probeer ik nu als trainer ook bij mijn spelers te doen.
Hoe liet Louis van Gaal jullie zelf nadenken?
Als we een partijspel met elf tegen elf speelden, dan moest een van de teams altijd in een andere formatie spelen of trucjes uithalen. Het andere team moest dan met een antwoord komen. Hij vertelde ons niet hoe we dat moesten doen, maar hij liet ons zelf nadenken over oplossingen. Het klinkt simpel, maar dat is zo waardevol.
Als ik je verhaal zo aanhoor, klinkt het niet alsof je je verveelt in Australië.
Het is een druk leventje, maar wel een positief druk leventje. Ik woon op loopafstand van het strand en we leven veel buiten. We hebben veel barbecues en er komen regelmatig vrienden op bezoek. Ik heb ook altijd voor ogen gehad dat ik later in een warm land wilde wonen. Een land waar je ’s avonds gewoon lekker in je korte broek en slippers kunt rondlopen. Verder ben ik volop bezig met het voetbal. Ik organiseer nog weleens een clinic of een of een voetbalkamp met mijn eigen voetbalschool. Het gaat allemaal lekker hier. Het enige wat ik mis uit Nederland zijn mijn familie en vrienden. Ik probeer twee keer per jaar terug te gaan. Verder heb ik echt alles in Australië.
Zouden je ambities als trainer je terug naar Nederland kunnen lokken?
Jazeker. Als er zich een mooie kans voordoet, dan werkt het precies zoals in mijn tijd als voetballer. Ik kijk eerst of het goed is voor mijn familie. Als het een mooie uitdaging is, dan heb ik er zeker oren naar. Het zou geweldig zijn om als trainer in de Eredivisie aan de slag te gaan. Dus wie weet zien jullie me ooit nog terug in Nederland. Maar tot die tijd zit ik hier wel goed. Is het trouwens wel een beetje overgekomen dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb?
Dat is wel duidelijk.
Mooi zo, dan heb ik hier niks meer aan toe te voegen. Groetjes!
Dit is een interview uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières. Zie hier alle verhalen uit deze serie.
