Bijna twee jaar geleden ontmoette ik een Cubaanse duivenmelker, Erislandy, die in heel Old Havana bekend staat om zijn bontgekleurde duiven. Voor Erislandy, en vele anderen in Cuba, is het fokken en het meedoen aan vliegwedstrijden met duiven een goede manier om geld te verdienen. (Als de vogels een aantal wedstrijden hebben gewonnen kan je de jongen van deze kampioenen aan andere duivenmelkers verkopen) Erislandy verft zijn vogels voornamelijk groen en geel – de kleuren die symbool staan voor de provincie waar hij vandaan komt. Daarmee kan je ze ook beter onderscheiden van de rest – ze springen in het oog en zien er bijzonder flamboyant uit. Erislandy doet het hele jaar door mee aan wedstrijden. Hij doet mee aan de picadero, een wedstijd waarbij twintig tot dertig duiven achter één vrouwelijk duifje aanzitten; wie de dame uiteindelijk kiest, wint. Ook racet hij in een aantal van de 24 wedstrijden die de Federación Colombófila de Cuba organiseert, een organisatie die meer dan driehonderd duivenmelkers vanuit heel het land bij elkaar brengt.
Ik had het geluk om bij één van deze wedstrijden te mogen zijn. Mensen laten hun postduiven op verschillende plaatsen in het land op precies dezelfde tijd los. De winnaar is de duif die de afstand tussen losplaats en duivenhok met de hoogste gemiddelde snelheid aflegt. Het is enorm bijzonder om deze duiven aan het werk te zien. Het is namelijk nog steeds een raadsel hoe deze beestjes überhaupt hun weg terug naar huis vinden. Sommige mensen denken dat ze een soort van kompas in hun hersenen hebben. Maar kompas of niet, veel van hun komen ook niet meer terug – sommigen raken verdwaald, anderen sterven door de uitputtingsslag.
Videos by VICE
Los van de wedstrijd die ik bezocht, verbleef ik een hele week bij Erislandy, die me alles leerde over het fokken van duiven en zijn leven als duivenmelker.
Hieronder een selectie van de foto’s van mijn tijd met hem.
Dit artikel verscheen eerder op VICE US.
