Maxi Mill is één van die namen in de housescene die we steeds vaker tegenkomen. En iedere set komt de Amsterdamse Maxim Yesodharan weer met de meest verrassende platen. Zijn muziekkennis is enorm, iets dat zowel doorschemert in zijn producties als in zijn mixingskills en zijn platenkeuzes.
In 2011 bracht hij op het label van Tom Trago, Voyage Direct, de To the Next-EP uit waarmee hij in de schijnwerpers kwam te staan. Recent kwam hij met het uit twee tracks bestaande Lost&Found, ook uitgebracht door Voyage Direct. Behalve dat, heeft hij ondertussen een behoorlijke lijst met gigs op zijn naam staan. We praten met hem over zijn vorige leven als chef-kok en zijn nieuwe leven als artiest en vader.
Videos by VICE
Aangekomen bij zijn studio, in de buurt van Centraal Station, staat Maxim al op me te wachten. Hij heeft niet veel geslapen want hij heeft net een 24-uur durende studiosessie achter de rug met zijn vriend Tom Trago. Ik heb de eer een sneak preview te krijgen en deze jongens weten verdomd goed waar ze mee bezig zijn. Elke plaat, af of niet, bevat een bepaalde diepte en rauwheid die niet na te maken is. De verschillende lagen die allemaal los van elkaar worden ingezet, komen uiteindelijk samen en versterken elkaar. Vakmanschap noemen ze dat. De studio, die hij samen deelt met Jan Overlast, staat vol met apparatuur.
THUMP: Hoe begin je met het opnemen van een track?
Maxim: Alles begint en eindigt met deze bak (hij wijst naar zijn MPC sampler). Dit was het eerste apparaat waar ik ooit mee begon te werken. Het is een sampler, een sequencer en drumcomputer in één. Dit ding kan echt bijna alles. Vroeger maakte ik hier alles mee, ook de beats. Ik gebruikte niet eens een computer en dacht: dit is het toch gewoon? Totdat ik later door kreeg dat je ook synths kon gebruiken. Toen kwam ook de computer erbij. Ik gebruik de computer eigenlijk alleen voor het opnemen, als een soort van multitrack recorder. Dan kan ik daarna nog wel wat dingetjes bijschaven, maar eigenlijk gebeurt alles wat ik doe analoog.
Je hebt de dertig bereikt en begint nu pas écht door te breken. Wat heb je allemaal in de jaren ervoor gedaan?
Ik denk dat ik iets van 18 was toen ik begon. Dat waren voornamelijk hiphopbeats. Sample based, Pete Rock-achtige dingen. Dit deed ik eigenlijk alleen voor anderen. Het was een soort spelen, uitvinden wat er allemaal mogelijk was en waar mijn grenzen lagen. Ik gaf dat ook gewoon weg, het was niet om het geld of zo, ik vond het gewoon vet om te doen. Toch duurde het langer voordat ik echt de keuze maakte dat dit is wat ik wilde, ook om van te leven zeg maar. Ik heb nog lange tijd in de keuken gestaan als chef-kok.
Daar wil ik meer van weten: wat is je favoriete gerecht?
Ik kan echt niet zomaar één gerecht noemen. Dat wisselt bijna per dag. Ik vind vis wel echt heel lekker. Vooral makreel vind ik heerlijk.
In eerste instantie een hele andere carrière dus dan muziek.
Ik was vroeger nog een beetje zoekende, ik deed de muziek naast het koken, want dan kon ik het daarmee een beetje financieren. Ik draaide toen ook wel, maar echt van alles. Ik heb elk genre wel gedraaid vroeger. Tegenwoordig zit er meer één lijn in en draai ik enigszins in dezelfde stijl als de platen die ik maak. Hier en daar maak ik nog wel eens een uitstapje, maar daar blijft het bij. Misschien dat het bij mij ook wel zo lang geduurd heeft omdat ik eerst een goed fundament wilde leggen. Dat het gewoon goed zit, hier kan ik namelijk wel echt op verder bouwen.
Beide platen heb je uitgebracht op het label van Voyage Direct. Waarom?
Ik ben met Tom samen begonnen op de MPC, al tien jaar lang spreken we bijna elke week af om samen muziek te maken. Hierdoor zijn we ook gewoon supergoede vrienden geworden. Dus als hij mijn platen vet vindt, waarom zou ik ze dan niet daarop uitbrengen?
Momenteel ben ik ook een beetje bezig met het label van San Proper, Proper’s Cult. Ik sta open voor andere input, ook vanuit het buitenland, maar ik vind Rush Hour al vrij internationaal. Ik zal echt blij zijn als ik daar kan releasen, vooral hun distributie is echt supertight: je plaat komt overal te liggen.
Je hebt veel artiesten in de scene die of producer zijn en ook draaien, of dj’s die ook produceren om verder te komen met hun carrière. Voor jou lijkt dit anders, je lijkt het beide even goed te kunnen.
Het wekt elkaar heel erg op. Als je draait heb je het gevoel dat je beter muziek kunt maken. Je weet wat werkt omdat je meteen respons ziet van het publiek. Je staat veel dichter bij de mensen, even de realiteit weer in. Wat werkt wel en wat werkt niet? Als je alleen maar in de studio zit, kun je je touch met de realiteit een beetje kwijtraken. Voor mij werkt het elkaar gewoon in de hand.
Je staat niet meer in de keuken; echt alleen nog maar achter de draaitafels of je zit in de studio. Vroeger had je de baan als chef-kok nodig om rond te komen, is dat nu niet meer nodig?
Ik zit tegenwoordig voor mijn boekingen bij Derek van the Fellowship agency en de gigs beginnen wel toe te nemen. De ene maand red ik het wel en de andere maand zit ik er nét onder. Dus het begint er zeker op te lijken. Ik investeer er veel in, dus heb er vertrouwen in dat het wel gaat komen ja. Dat is in ieder geval wel mijn droom. Vroeger had ik niet echt duidelijke doelen. Misschien komt het door de geboorte van mijn dochtertje dat ik nu wel echt kan kiezen. Er is geen tijd meer om te zoeken of te spelen. Ik ben nu vader, dus het is óf wel, óf niet.
Is je dochtertje Jasmine naast je muziek het belangrijkste in je leven?
Jasmine weet heel goed waar ik mee bezig ben, ze is ook al vaak in de studio geweest en dat vindt ze helemaal te gek. Een paar dagen geleden kwam ze naar me toe, ik was net een beetje wakker, en zegt ze: ‘Papa, ik vind dat jij zulke mooie muziek maakt’. Mijn hart smolt gewoon, op dat moment waren alle poepluiers en huilbuien in één keer weggevaagd.
Het leven van dj’s staat bekend om het vele reizen en de lange nachten. Hoe gaat dat dan als je een kind hebt?
Ik ben er wel veel voor mijn dochter, in het weekend misschien iets minder, maar ik ben zeker niet de vader die altijd weg is. Ze wil altijd heel graag hier komen, en als ze wat ouder is en het een beetje snapt wil ik haar zeker wel leren beats bouwen. Dan kan ze misschien zelf wel dj worden. Ik kan haar natuurlijk niet pushen, maar dat lijkt me wel echt heel leuk. Als ze dat zou willen, dat zou toch te gek zijn?”
Iedereen kent de reputatie van dj’s en het wereldje er omheen. Zit je daar als ouder wel op te wachten?
O, daar ga ik echt niet over. Ze mag met iedereen thuiskomen die ze zelf leuk vindt. Ik laat haar helemaal vrij, ik kan haar opvoeden en steunen, maar haar keuzes zijn haar keuzes.
Enkele weken geleden vond Expedition Festival plaats in Rotterdam. Hier deed je voor het eerst een liveset in je eentje. Hoe was dat?
Dat is wel iets wat ik vaker wil gaan doen. Het is echt verslavend, gewoon zo lekker op kunnen gaan in de muziek. Ik maak dan gebruik van mijn MPC, Nord Lead en computer met midi-controller. De set is uiteraard wel deels voorbereid, maar het is ook een kwestie van improviseren. Het grote verschil tussen een liveset of een dj-set is dat je je in de dj-set veel meer moet schikken naar de rest van de avond, je moet gewoon de party rocken. Terwijl het met livesets duidelijk is wat je hebt gemaakt en daar wijk je ook niet echt van af; dat is veel meer een take it or leave it-idee.
Het gaat goed allemaal: is er nog iets wat je heel graag zou willen?
Ik wil later heel de wereld overvliegen en superveel spelen. Ik heb niet precies één specifieke droomplek, het liefst op zoveel mogelijk plekken. Gewoon groot worden. Ik ben niet echt op zoek naar het bereiken van een soort sterrenstatus, ik doe dit omdat ik er van hou en niets anders wil doen.
Komende zomer heeft Maxi Mill al een aantal internationale boekingen, waaronder de Rush Hour labelnight in Bordeaux op de I-Boat. —
Lees ook:
Tom Trago’s nieuwe video is een gruizige trip naar het verleden
Traxx: een Afro-Amerikaan genaamd Melvin Oliphant III
—
Volg Maxi Mill op Facebook en Souncloud.
