Zelfbewuste ijzeren bollen, wezens waarvan de ledematen als Legostukjes kunnen worden verwisseld, en “machine-elfen” die uit verweven geometrische patronen bestaan – dat zijn slechts een paar van de bizarre wezens die mensen zeggen te hebben gezien toen ze N-N-dimethyltryptamine (DMT) gebruikten, het sterke psychedelicum waarmee mensen telkens vijf minuten lang andere realiteiten kunnen bezoeken.
Dat mensen rare shit zien als ze aan het trippen zijn is nou niet bepaald verrassend, maar wat wel opmerkelijk is, is de regelmatigheid waarmee sommige van deze vreemde figuren verschijnen. Nu is David Jay Brown, een veterane psychedelica-onderzoeker gelieerd aan de Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS), samen met de kunstenaar Sara Phinn aan de slag gegaan om deze entiteiten in een nieuwe veldgids vast te leggen – een soort interdimensionale cryptozoölogie.
Videos by VICE
Nu de ooit obscure drug de interesse van steeds meer academici wekt en hij steeds toegankelijker wordt dankzij de populariteit van DMT-vapes, zijn Brown en Phinn verhalen van gebruikers gaan verzamelen, evenals reeds bestaand onderzoek over deze entiteiten. Sommige van deze DMT-entiteit-verslagen zijn afkomstig van plekken als de Universiteit van New Mexico, enquêtes bij Johns Hopkins University, Imperial College London, en de onafhankelijke onderzoeker Josie Kins – naast drugsfora zoals Erowid en DMT Nexus.
Volgens een nieuw verslag van het Centrum voor Psychedelisch Onderzoek bij Imperial College London, dat over “verlengde staat”-DMT-trips gaat – waarbij mensen door een intraveneus DMT-infuus langer in de DMT-wereld blijven dan bij een normale trip – werden ontmoetingen met entiteiten regelmatiger na 10 minuten aan het infuus. Bij dezelfde universiteit werd eerder op basis van duizenden ontmoetingen met entiteiten een onderzoek gepubliceerd waarin werd bevonden dat de meeste van die interacties positief zijn, zoals “welwillende, geruststellende, beschermende of uitgaand verzorgende interacties”. Ook bij Johns Hopkins meldden toegewijde atheïsten dat ze tijdens hun interacties “autonome entiteiten” ontmoetten die vreugde, vertrouwen, liefde en vriendelijkheid uitstraalden.”
Om meer te weten te komen over deze mysterieuze entiteiten en de pogingen om ze te categoriseren sprak Motherboard met David Jay Brown en Sara Phinn, wiens nieuwe boek hopelijk als een Dungeons & Dragons-achtig bestiarium voor ontmoetingen in het psychedelische rijk zal dienen.
Motherboard: Hoe is dit boek tot stand gekomen?
David: Nu DMT zo populair is en ontmoetingen met entiteiten nogal gebruikelijk zijn geworden, dachten we dat het wel leuk en behulpzaam zou zijn om een geïllustreerde, naturalistische veldgids te maken – om de verschillende geavanceerde buitenaardse soorten van andere planeten of dimensies te classificeren met plaatjes en beschrijvingen om ze te identificeren.
Sara: Het voelt als een eerste ontmoeting voor onze soorten. Het is erg spannend om op een punt te zijn waarop het voelt alsof de algemene cultuur breed genoeg is om het te ontvangen.
Hoe maak je een catalogus van deze entiteiten en wat zijn de criteria om ze mee te rekenen?
David: We hebben gekozen om profielen van 27 entiteiten te maken, op basis van onze eigen ervaringen, de ervaringen van vrienden, verslagen die mensen ons opstuurden en academisch onderzoek. We zijn ook door verslagen over ontvoering door aliens gegaan, verslagen over contact met ufo’s, waarnemingen van feeën en andere meldingen van contact met niet-menselijke entiteiten om te kijken waar de overlap lag.
We vroegen mensen: hoe zagen de entiteiten eruit en hoe kwamen ze visueel tevoorschijn? Wat communiceerden ze? Hoe was de ervaring? Zoveel mogelijk details die ze zich van de ontmoeting kunnen herinneren.
Het is interessant dat je aliens noemt. Een vriendin nam ooit DMT, scheurde toen uit haar lichaam, leek naar de rand van het universum te vliegen, knalde er doorheen, en “werd wakker” op een operatietafel omringd door grijze aliens die een operatie aan het uitvoeren waren.
Dat is een gebruikelijke cross-over-ervaring tussen het fenomeen van alienontvoeringen en ontmoetingen met DMT-entiteiten. Mensen komen vaak grijze aliens tegen. Toen ik in 1983 voor het eerst een hyperspace-doorbraak had ontmoette ik een enorm bidsprinkhaan-achtig wezen dat me ergens vastpinde zodat ik me niet kon bewegen, en ging het ding met mijn brein experimenteren en allerlei dingen aanpassen. Het voelde alsof er een soort raar wetenschappelijk experiment op me werd uitgevoerd. Dit is ook opmerkelijk gebruikelijk bij mensen die de ervaring van een alienontvoering hebben gehad. Dat geeft volgens mij ook geloofwaardigheid aan het idee dat er een soort onafhankelijke realiteit aan deze wezens zit. Een paar mensen hebben me verteld dat de wezens die ze tijdens hun trips ontmoetten zeiden dat ze te vaak DMT deden en dat ze niet terug moesten komen, omdat de wezens in feite door de trippers werden gestoord.
Sara: In de volksmond noemen ze dat een “hyper-slap”. Wanneer je tijdens je trip een onprettige ervaring hebt, en ze je zeggen dat je het niet zo vaak moet gebruiken. Ik denk dat er een hele hoop wezens en dynamieken zijn, en dat het een soort jungle in deze dimensie is: je gaat vriendelijke en minder vriendelijke wezens tegenkomen.
Hoe zien de meer ongebruikelijke ontmoetingen eruit?
David: Er waren wezens met verwisselbare lichaamsdelen die met elkaar omwisselden alsof het Lego was; octopusachtige entiteiten met meerdere ledematen; zelfbewuste metalen bollen. Eén persoon stuurde ons een verslag over een entiteit die volledig uit zonnebloemzaadjes bestond. Ze passen niet allemaal netjes in categorieën, maar het is frappant hoeveel er daar wel in passen.
Hoe gaat de communicatie tussen mensen en deze entiteiten? Gaan de verlengde staat-trips helpen?
David: Een deel van het probleem is dat mensen zo snel in en uit de ervaring stappen. Hoewel het soms kan lijken alsof de ervaring een eeuwigheid duurt, duurt de piek meestal maar zo’n vijf tot tien minuten, dus het is erg moeilijk om langere gesprekken met deze wezens te hebben. Ik denk dat de verlengde staat-onderzoeken daarbij zullen helpen: langere communicatie, want het is niet echt mogelijk om na het vapen van een doorbraakdosis diepgaande gesprekken met deze wezens te hebben. Misschien zullen ze ons leren hoe we tijdmachines kunnen maken, of ruimteschepen, warp drives, of andere onbekende technologieën, en zal het dan duidelijk worden dat ze een onafhankelijk bestaan leiden. Wat betreft ons boek hebben we mensen gevraagd: wat hebben ze jullie verteld tijdens jullie communicatie? Meestal ontvangen we hooguit een paar zinnen en zijn het geen lange gesprekken.
Waarom denk je dat er overeenkomsten tussen de ervaringen zijn?
David: We denken hier de hele tijd anders over na, en beschouwen allerlei mogelijke opties. We houden ons niet vast aan een gefixeerde geloofsovertuiging over wat het zou kunnen zijn. Carl Jungs opvattingen over het Collectieve Onbewustzijn en archetypes lijken wel een sterke verklaring te zijn. Culturele verwachtingen spelen ook een grote rol: de religieuze opvoeding die mensen hebben gehad zou een belangrijke factor kunnen zijn, omdat er veel meldingen zijn over Hindoeïstische of Bijbelse godheden, evenals engelen en demonen, die te lijken corresponderen met verschillende culturele verwachtingen die mensen hebben. Ik denk dat de populaire lezingen van Terence McKenna ook de verwachtingen van een hoop mensen hebben beïnvloed.
Uit neurowetenschappelijk onderzoek en recent onderzoek naar MRI-scans is gebleken dat DMT zich met de serotonine-2A-receptoren zoals psilocybine en de andere klassieke psychedelica verbindt. Het Defaultnetwerk in het brein wordt verstoord, er is meer communicatie tussen verschillende gebieden van het brein die normaal niet direct met elkaar communiceren, en er is algemeen een meer vloeiende en complexe corticale staat. Maar hoe zich dat vertaalt naar mensen die clowns, hofnarren, insectachtigen en buitenaardse wezens zien, dat mag Joost weten.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Motherboard.
Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.
