Elk nadeel van in China wonen (het gebrek aan echt goed bier, poepende kinderen in de metro en in het vliegtuig en de luchtvervuiling die je longen om zeep helpt, bijvoorbeeld) heb z’n voordeel. En de meeste voordelen hebben te maken met eten.
Hao ChushiVideos by VICE
Thuiscatering is misschien niets nieuws, maar met prijzen die beginnen bij 79 Yuan (€12) plus kosten voor ingrediënten richt Hao Chushi zich eerder op normale restaurantgangers dan op rijke stinkerds. Manager Xu Yan vertelt me dat de app sinds de lancering in oktober al zo’n twintig á dertigduizend gebruikers in Shanghai, Hangzhou en Beijing heeft. Binnenkort wordt de app ook gelanceerd in andere Chinese steden.
voedselschandalen
Nadat ik de beoordelingen van chefs die in mijn buurt werken heb bekeken, boek ik voor de lunch Wang Yijun, een chef die zich specialiseert in de Sichuaanse keuken. Voor het avondeten bestel ik Guo, die Kantonees kookt. Elke chef heeft elf topgerechten waar je uit kan kiezen, en een menu van zo’n tweehonderd gerechten in totaal. Naast de kosten voor ingrediënten betaal je 79 Yuan voor vier gerechten of 99 Yuan (€15) voor zes, plus een soepje.
Gestoomde Pieterman (een soort baars).
De volgende dag staat Wang om elf uur ‘s ochtends bij me op de stoep. Hij trekt zijn witte koksbuis (inclusief een QR-code op de rug) aan en begint genoeg voedsel uit te laden voor een heel voetbalteam. Levende garnalen spartelen in het rond terwijl Wang een hele karper aan mootjes hakt. En dat allemaal in mijn kleine keukentje met twee gaspitjes zonder oven, waar ik nog nooit wat verfijnders heb gedaan dan het opwarmen van een punt koude pizza.
“Veel van onze chefs werden niet gewaardeerd in de keukens waar ze werkten,” vertelt Xu me. “Bij ons komen de complimenten rechtstreeks bij de kok terecht en kunnen ze zelf met de eer strijken. Ze moeten wel aan een paar normen voldoen: ze moeten zachtjes aankloppen, beleefd vragen waar de keuken is, niet teveel lawaai maken bij het hakken en een verzorgd uiterlijk hebben, zonder zweetlucht.”
Pittige Sichuan-gerechten.
Wang ruikt gelukkig niet naar zweet en zijn gerechten ruiken zelfs nog lekkerder dan hijzelf. Hij zet me een bord vol pittige garnalen en groenten voor, gestoomde karper uit de Miyun rivier in Beijing met een rode pepersaus, gekruide garnalen met asperges en pittige kip met paprika. De chef komt uit de provincie Shaanxi, maar kookt vooral gerechten uit Hunan en de pittige Sichuan-gerechten, omdat deze zo ongelooflijk populair zijn.
Hij vertelt me dat hij in de keuken van een chique hotel in Beijing heeft gewerkt, maar dat hij besloot over te stappen op Hao Chushi vanwege de nadelige gevolgen van het nieuwe overheidsbeleid voor ambtenaren in de horeca. De opkomst van de thuischef heeft ook te maken met het feit dat klanten kunnen zien wat voor ingrediënten worden gebruikt – niet zo gek in een land met nieuwsberichten over rottend varkensvlees dat in schappen ligt, en rattenvlees dat verkocht wordt als lam.
Het smaakte mij in elk geval naar meer. Zijn gerechten waren een groot succes – misschien niet heel ambitieus voor gerechten uit de Sichuaanse keuken, maar in elk geval goed pittig. De perfect gestoomde vis was het hoogtepunt. Het enige wat minder was, waren de achterdochtige gezichten van mijn bejaarde buren, die niet begrepen waarom een slungelige buitenlander hen uitnodigde voor een gratis maaltijd op een dinsdagmiddag, omdat zijn thuischef teveel eten had klaargemaakt.
Het avondeten is nog beter. Nadat mijn eetmaatje en ik naar het appartement van een vriend (met een grotere keuken) zijn verhuisd, komt chef Guo aanzetten op zijn fietsje. Zijn rugzak puilt uit met coquilles, mosselen, garnalen, rundvlees en een hele baars. Zijn stijl is losjes gebaseerd op de Kantonese keuken – die in China ook erg populair is – en is daardoor een stuk minder pittig dan die van Wang.
Balletjes van garnaal met Japanse mosterdpoeder.
Het eerste gerecht bestaat uit balletjes van garnaal met een dun krokant laagje, met een saus van Japanse mosterd en saladedressing. Het is zo lekker dat het meteen bovenaan het scorebord staat. De naam van de saus vertaalt naar ‘zacht briesje’ en de scherpe mosterd geeft het veel oempf, zonder dat de zeevruchten overheersen.
Rundvlees met zwarte peper die smerig rook maar heerlijk smaakte.
De typisch Kantonese coquilles drijven in de knoflook en worden geserveerd met kleine porties noedels om de saus te absorberen. De vis is minimaal gekruid en heerlijk. En hoewel het rundvlees met zwarte peper, uien en paprika vaag naar kots ruikt, blijkt het een goed gerecht om de smaakpapillen wat welverdiende rust te geven.
Guo is met soortgelijke redenen voor de app gaan werken als Wang. Doordat de beoordelingen zo’n belangrijk onderdeel uitmaken van het proces, blijft de lat voor kwaliteit hoog. Hij vertelt dat de chefs in mei een vast maandsalaris zullen krijgen van 5000 Yuan (€760), plus bonussen wanneer ze een hoge beoordelingen krijgen.
Venusschelpen
Hao Chushi lijkt precies op het goede moment te zijn gekomen, en wordt met elk nieuwsbericht over een dode muis in de soep populairder. Voor mij blijft het waarschijnlijk bij deze ene keer. Ondanks het gemak en de vaardigheid van deze thuischefs blijf ik van fan de restaurantscene van Beijing. En tenzij ik de volgende dag moet overgeven van een kom noedels of een staart in plaats van een rietje aantref in mijn drankje, maakt het me niet zoveel uit dat de ingrediënten een beetje verdacht zijn.
In een stad waar het wemelt van de eettentjes wemelt het ten slotte ook van de ratten.
Aanvullende verslaggeving: Jiehao Chen
