Mehran Palad werd geboren in Teheran, en verhuisde toen hij vijf was naar Nederland. Hij groeide op in Ouderkerk aan den IJssel, een dorpje dichtbij Rotterdam. In die stad maakte hij kennis met hardcore, techno en stevige Rotterdamse house. Tegenwoordig woont hij in Amsterdam, en is hij een graag geziene gast op plekken als Disco Dolly en Radion, vanwege zijn old school housesound, afgewisseld met stevige acid. Toch blijft Rotterdam zijn favoriete stad. Daarom begint hij binnenkort met zijn eigen clubnight Abadan in BAR. Vanavond draait hij plaatjes uit het Midden-Oosten tijdens Kebab By Night in Pacific Parc. Ik belde hem op terwijl hij aan het werk was in platenwinkel Zwart Goud.
Hoi Mehran! Je draait vanavond op het feest Kebab By Night. Welk nummer zou je in een kebabzaak willen horen?
Moody Mehran: Dat kan er maar één zijn: Disko Kebap van Urfali Babi. Die heb ik een paar keer in een kebabzaak opgezet na het uitgaan, toen ik best wel dronken was.
Videos by VICE
Welke plaat heeft je muzikale smaak gevormd?
Toen ik veertien was, ging ik naar housefeestjes waar het nummer Pump Me van Yvette vaak werd gedraaid. Ik luisterde toen vooral hiphop en hardcore. Althans, ik dacht dat het hardcore was, maar het bleek uiteindelijk Detroit techno te zijn. Dat is ook de reden waarom ik nu geïnteresseerd ben in hardere geluiden.
Welk liedje doet je denken aan je geboorteland Iran?
Dat is een nummer waarvan de titel amper uit te spreken is: Ghabileye Leyli van Mehrpouya. Mijn vader draaide het altijd in de auto, en ik vergeet dat liedje nooit meer. Een paar jaar geleden ging ik weer naar Iran nadat ik er lange tijd niet was geweest. Ik nam een taxi, en het eerste liedje dat op de radio kwam, was deze.
Wat is de meest bijzondere plaat in je collectie?
Dat is de eerste plaat die ik ooit kreeg: Back To The Raw van Kerri Chandler. Ik kreeg hem van Gustav Goodstuff van Clone. Ik ging voor het eerst draaien op een feestje, ik had nog nauwelijks platen en ik was best wel gespannen. We hadden het erover: hij zei dat ik er zeker mee door moest gaan en gaf me toen deze plaat.
Wie waren je muzikale jeugdhelden en welke plaat hoort daarbij?
Eric B & Rakim, en de plaat die erbij hoort is Don’t Sweat the Technique. Dat waren mijn stijliconen: ik keek vol bewondering naar wat ze deden en hoe ze eruitzagen. Ik droeg ook dezelfde kleding.
Welke nummer tovert altijd een glimlach op je gezicht?
Be There In The Morning van Renée Geyer. Het is een heel liefdevol nummer, energiek en vooral ook erg mooi. Daar word ik echt ontzettend vrolijk van tijdens de winter, als het vroeg donker is.
