Dan Saunders was een avondje uit in zijn geboortestad Wangaratta, drie uur ten noorden van Melbourne, toen hij op een glitch in een pinautomaat stuitte die hem voor een korte periode ontzettend rijk maakte. Hij was even contact geld halen en ontdekte een pinautomaat waarmee hij meer geld kon pinnen dan er op zijn rekening stond.
In de vijf maanden daarna gaf Dan ongeveer 1,6 miljoen Australische dollar uit, wat neerkomt op iets minder dan een miljoen euro. Hij gaf uitbundige feesten, huurde privéjets en betaalde de studiekosten van zijn vrienden – totdat de politie hem uiteindelijk op het spoor kwam.
Videos by VICE
We spraken Dan over zijn magische geldboom, hoe het werkte, hoe het voelde om miljonair te zijn en hoe het is nu om weer achter een bar te staan voor een schraal loontje.
VICE: Hey Dan, vertel me alsjeblieft hoe dit is gebeurd.
Dan Saunders: Ik was aan het drinken en wilde mijn saldo checken bij een pinautomaat. Maar ik kreeg steeds het bericht: “Saldo op dit moment niet beschikbaar.” Daarna probeerde ik 200 dollar van mijn lopende rekening naar mijn spaarrekening over te maken. Toen kreeg ik het bericht: “Transactie geannuleerd”, waarna mijn pinpas werd uitgespuugd. Dat vond ik raar, dus besloot ik 200 dollar van mijn spaarrekening af te halen, gewoon om te zien wat er zou gebeuren. Ik kreeg het geld, en ik ging terug naar de bar om te drinken.
Toen ik uiteindelijk wegging uit de bar, liep ik langs dezelfde pinautomaat naar huis. Ik vond het vreemd wat er allemaal wat gebeurd, dus ik deed m’n pas er weer in en ging met dat ding spelen. Eerst maakte ik 200 dollar over en kreeg dat geld eruit. Daarna 500 dollar en daarna nog eens 600 dollar, gewoon om te zien wat er zou gebeuren. Ik was aangeschoten en verveelde me, dus ik bleef het gewoon proberen. Het leek wel een goocheltruc.
Huh, maar wat was er aan de hand?
De volgende ochtend dacht ik dat ik alles had gedroomd. Maar toen keek ik mijn portemonnee en zag ik dat al het geld erin zat. Ik belde m’n bank om het saldo van mijn spaarrekening op te vragen: 2000 dollar in de min. Toen besefte ik dat er een vertraging zat tussen wat de pinautomaat me gaf en wat mijn eigenlijke saldo was. Dat betekende dus dat ik kon uitgeven wat ik wilde, als ik dat maar elke nacht weer van mijn lopende rekening naar mijn spaarrekening zou overmaken. Ik kon geld ‘maken’ door tussen 1 uur en 3 uur ’s nachts geld over te schrijven – omdat de pinautomaten dan offline gaan.
Dus je moest altijd een dag voorblijven?
Dat klopt. Op de eerste dag gaf ik 2000 euro uit, maar op de tweede dag maakte ik 4000 euro over, om ervoor te zorgen dat mijn saldo niet in de min bleef staan. Die overmaking lukte ’s nachts, maar werd een dag later weer teruggedraaid. Maar als je die terugdraaiing dus steeds voorbleef, kon je het systeem laten denken dat je miljoenen had. Ik ging later naar de bank, waar ik zag dat mijn saldo 1 miljoen was. De nummers op het scherm gingen heen en weer als een jojo.
Wat was het eerste waar je je geld aan uitgaf?
Eerst gaf ik mijn vriendin 1000 dollar, voor onze gezamenlijke rekening. Daarna kocht ik een paar rondjes voor het hele café. Het was heel verslavend om mijn saldo met één druk op een knop met een miljoen te zien veranderen. Ik voelde me als een holbewoner die het vuur ontdekt.
Is het echt zo leuk om te feesten als iedereen denkt?
Ja. Als je fantasie en geld hebt, kun je mensen helpen om hun wildste dromen waar te maken. Het is erg verslavend om te doen, vooral als het geld letterlijk ‘uit het niets’ komt.
Je wordt anders behandeld als mensen denken dat je geld hebt. Als een man beseft dat je veel geld hebt, zal hij je een idee proberen te verkopen om nog meer geld te verdienen. En wat betreft het andere geslacht, het trekt mensen echt aan. Ik weet nog dat ik naar de bank ging om wat geld op te nemen. De vrouw achter de balie bekeek mijn saldo en ineens veranderde haar hele houding. Ineens was ze helemaal onder de indruk van mij, een gast die miljoenen op zijn rekening had staan. Zo voelt het om rijk te zijn. Mensen denken anders over je en veranderen hun manier van doen.
Hoe zat het met je vrienden? Wat vonden zij ervan?
Sommige vrienden hadden zoiets van: je moet dit echt niet doen, en ik wil hier niets mee te maken hebben. Maar de meesten zeiden dat niet. De meesten hadden zoiets van: oké, jij bent inderdaad die gast die wel ziet wat er gebeurt, en wij zullen er ondertussen van profiteren. Weer anderen moedigden me actief aan, zo van: “Je kunt nu dit doen, of dat!”
Heb je het aan je familie verteld?
Nee. Iedereen had sowieso gezegd: “Wat ben je in hemelsnaam aan het doen? Je komt in de problemen.” Ik heb veel mensen verteld dat ik een investeringsbankier was, of dat ik in onroerend goed zat. Ik heb een hoop onzin uitgekraamd, want ik ontmoette de hele tijd veel mensen en het kwam er makkelijk uit. Het boeide eigenlijk niemand wat. Mensen wisten dat ik veel geld had; het maakte hen niet uit waar het vandaan kwam.
Het is ongelooflijk dat de bank vierenhalve maand niks merkte. Maakte je je zorgen dat je gepakt zou worden?
Ja, ik droomde er zelfs van. Op een nacht had ik een nachtmerrie dat er een SWAT-team buiten het hotel stond te wachten waar ik op dat moment logeerde. Ik weet nog dat ik badend in het zweet wakker werd en me realiseerde dat het maar een droom was. En toen ging de deurbel van m’n hotelkamer. Ik dacht: dit is het, ze komen me halen. Dat zou eigenlijk een ware opluchting geweest zijn. Maar het bleek slechts een kamermeisje te zijn dat me wilde vragen of ik nog handdoeken nodig had.
Als je ongeveer het grootste deel van je leven ‘het juiste’ hebt gedaan en dan ‘het foute’ begint te doen, wordt je lichaam gek. Als de telefoon ging, nam ik ‘m altijd op. Ik denk dat ik ergens wel wilde dat het zou ophouden, maar ik kon niet meer terug. Mijn leven was drastisch veranderd. De bank bleef me maar bellen om te vragen: “Bent u net hier geweest? Bent u net daar geweest?” En ik bleef maar zeggen dat ik dat inderdaad was, waarop zij zeiden: “Oké, maakt u zich geen zorgen, we wilden alleen even controleren of u het was.” Het was werkelijk waar bizar.
Waarom gaf je jezelf uiteindelijk aan?
Het duurde niet lang voordat ik mezelf ging afvragen: wie ben ik? Je hebt je lol gehad, maar wie ben jij nou eigenlijk? Waar sta je voor? Ben jij Dan uit Australië, of vind je deze versie van jezelf leuk, die op een dag met zijn miljoenen zal verdwijnen – alsof hij een personage uit een film is? En wat doe je dan? Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik mijn familie niet zonder enig spoor wilde achterlaten.
Ik ben nooit naar de politie gegaan. Ik hield gewoon op met de overboekingen en nam in juni en juli 2011 contact op met de bank. Zij vertelden me: “Het is nu een politiezaak, wij kunnen niet meer met je praten. Zij zullen contact met opnemen, je zit diep in de problemen.” Dat was het. Ik had willen zeggen dat ik 80.000 dollar in een waszak van het Hilton voor ze had, en dat ze die mochten hebben. Daarna hoorde ik twee jaar lang niets meer. Het zat altijd in mijn achterhoofd, dus ik kon niet echt verder met m’n leven. Ik bedoel, ik had echt veel geld meegenomen, dus waarom zouden ze niets doen?
Hoe raakte de politie er uiteindelijk bij betrokken?
Ik ging naar een psychiater toe, vanwege al m’n schuldgevoelens en angsten. Ik had het gevoel dat ik er met iemand over moest praten. Mijn eerste psychiater zei dat hij “niet gekwalificeerd” was om hierover te praten. Ik had zoiets van: “Maat, jij bent de psych, natuurlijk ben je gekwalificeerd.” Maar daarna vond ik een man die verstandiger was. Hij vertelde me niet wat ik moest doen, maar hij zei wel dat het belangrijk voor me was om mezelf aan te geven. Dat zou namelijk mijn geweten zuiveren en ervoor zorgen dat ik verder met mijn leven kon gaan.
Dus ik benaderde de Herald Sun en andere media. Ik deed een interview op A Current Affair. Er waren drie gedrukte interviews en een interview op nationale televisie voor nodig voordat ik serieus werd genomen.
Als je dat niet had gedaan, wat zou dan je ontsnappingsplan zijn geweest?
Ik zou naar Spanje zijn verhuisd, misschien naar Mallorca. Ik had het geld waarschijnlijk niet bij een andere bank ondergebracht, maar bij casino’s, omdat er veel casino’s zijn en zij niet moeilijk doen als je er geld wil storten. Ze praten niet echt over hun klanten en hoeveel geld ze hebben.
Heb je het idee dat je iemand hebt opgelicht?
Ik had het idee dat het geld niet echt bestond, totdat ik er iets mee kocht of het ergens naar overmaakte. Tot dat moment waren het letterlijk alleen cijfers op een schermpje. Ik wist dat niemand het miste, dus ik dacht dat het überhaupt nooit bestaan had. Ik had in ieder geval niet het idee dat ik geld van iemand anders opnam.
Hoe verliep de rechtszaak?
Ik dacht dat ik er echt van langs zou krijgen, maar niemand begreep echt wat ik had gedaan. Zowel de rechter als de aanklager snapte het niet, dus dat was heel vreemd. Iedereen staarde me aan met een lege gezichtsuitdrukking, en de bank had echt een minimale hoeveelheid bewijsmateriaal, dus de rechter had zoiets van: “Foei, Dan.” Ik pleitte schuldig, kreeg een jaar celstraf, en mocht die omzetten in een taakstraf van 18 maanden.
Hoe is het nu om weer achter de bar te staan, nadat je miljonair was?
Ik heb geleerd dat het makkelijk is om je ware zelf te verliezen, als er veel verleidingen zijn. Ik word nu langzaam weer mijn neutrale zelf. Ik voelde me als Macaulay Culkin na Home Alone 2. Het ene moment ben je echt de shit, en daarna niet echt meer – en dat is moeilijk. Ik heb absoluut een zware periode gehad, waarin ik dacht: pfoe, misschien had ik toch naar Spanje moeten gaan.
Luister naar Extremes op Apple, Spotify, of waar je ook maar graag naar podcasts luistert.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE Australië
