Ik kocht Hitzone 82

Ik kan me de verzamelcd's van mijn oudere nichtje nog goed herinneren: Mega Dance 93, Het Beste Uit De Top 40 en Het Beste Uit De Mega Top 50. Ik mocht ze allemaal lenen en ik kan de liedjes op die cd's nog opnoemen. Mr. Vain van Culture Beat, Mr. Blue van René Klein, Open Sesame van Leila K., Power Of American Natives van Dance 2 Trance, Spin Doctors, die band van Bart Peeters, Janet Jackson, 4 Non Blondes. Ik kan dit de hele dag doen. De liedjes op de cd's klonken toen nog magisch, zoals muziek klinkt als je er niks van begrijpt omdat je vijf jaar oud bent en niet weet van het bestaan van uitgaan, clubs, alcohol, liefde, seks of, in het geval van Mr. Blue, aids.

Wat later in mijn leven speelden verzamelcd's nog steeds een grote rol in het ontdekken van muziek. Er was nog geen internet, maar ik keek compulsief naar MTV, waar ook verzamelcd's van waren. Dankzij MTV Most Wanted leerde ik bands kennen als Therapy?, Faith No More en Blur. Nog later had ik een dubbelcd van TMF, met de titel Rap Flavas, die me in aanraking bracht met Killah Priest, Rakim en Bone Thugs-N-Harmony.

Oké, zoals je nu misschien begrijpt, liggen verzamelcd's me nauw aan het hart en waren ze belangrijk voor mijn muzikale opvoeding. Maar dat geldt niet voor de afgelopen ~15 jaar. De opkomst van respectievelijk het internet, peer-2-peer filesharing, cd-r's, cd-rw's, mp3-spelers, YouTube en Spotify hebben de noodzaak van het kopen van cd's geminimaliseerd. Ik was daarom ook nogal verbaasd dat de serie Hitzone (eerst van TMF, nu overgenomen door 538), die – thanks Wikipedia – wordt uitgegeven door BMG, Jive, SMM, Universal, Warner, Virgin Records en Polygram, nog steeds bestaat. De laatste editie die uitkwam is Hitzone 82. Om het in perspectief te plaatsen: de eerste Hitzone kwam uit in 1998. Toen was ik 13. Nu ben ik 32 en Hitzone is al die tijd dapper doorgegaan. Die eerste cd staat vol met klassiekers. Hij opent bijvoorbeeld met It's Like That van Run D.M.C. vs. Jason Nevins, een lied dat in mijn geheugen gegrift staat. Omdat ik een sucker ben voor nostalgie, bestelde ik Hitzone 82 op Bol.com en omdat ik nog twee euro meer moest hebben om voor een gratis verzending in aanmerking te komen, bestelde ik er een pakje melatonine-thee bij. Naast nostalgie ben ik ook dol op slapen.

Kan Hitzone 82 mij de vreugde en verwondering van weleer nog brengen? Heeft het zin dat er nog steeds schijven bomvol hits de wereld in worden gepompt? Het zal me benieuwen. Ik neem jullie in elk geval met plezier mee door het zogenaamde unboxingproces:

Er is een probleem. Hitzone 83 is een cd. Ik heb geen cd-speler. Mijn peperdure Macbook Pro biedt ook geen mogelijkheid tot het afspelen van compact discs. Gelukkig staat er ergens op kantoor een oude iMac met een cd-speler. Ik rip allebei de cd's (oja, Hitzone 82 is een dubbelcd) in iTunes en verstuur ze via WeTransfer naar mijn eigen laptop. De muziek lijkt me niet per se goed tot zijn recht komen via mijn laptopspeakers, dus ik jat een Sonos uit het kantoor van mijn baas. Deze combinatie van oude en nieuwe techniek blijkt problematisch. Ik heb geen idee hoe ik muziek vanuit iTunes kan afspelen op de Sonos en er blijken iets van zeven Sonossen op het netwerk te zitten. Ik ben bang dat Enrique straks keihard ergens in een vergaderruimte vol CEO's knalt. Wat een gedoe.

Na een half uurtje zuchten en moeilijk doen, lukt het. Súbeme La Radio van Enrique Iglesias ft. Descemer Bueno, Zion & Lennox schalt door het kantoor. Door het vele heen en weer rennen ben ik wat opgefokt geraakt. Komt die melatonine-thee meteen goed van pas.

De cd kostte me, inclusief slaapthee, twintig euro. Je zou kunnen betogen dat je voor dat geld twee maanden Spotify Premium kan betalen en een veelvuldigheid van 45 hits kunt luisteren. Toch voelt het niet als een miskoop. Ik ben oprecht erg blij met deze cd. Het voelt een beetje alsof ik in de auto zit en naar de radio luister, maar dan zonder dat de muziek de hele tijd wordt onderbroken door halfgare discjockeys die stompzinnige telefoontjes plegen met luisteraars en reclames voor bouwmarkten.

Wat kan ik concluderen na het kopen en beluisteren van Hitzone 82? Welke lessen heb ik geleerd? Wat zijn de pro's en cons? Voor wie is deze cd bedoeld? Kinderen met cd-spelers? Mensen met een cd-speler in hun auto? Fans van Radio 538? Liefhebbers van pop? Al deze groepen mensen? Om eerlijk te zijn heb ik geen idee. Toch ben ik zeer content met mijn aanschaf. Ik ben helemaal bij op het gebied van pophits. De helft van de artiesten had ik nog nooit van gehoord. Lucas & Steve, bijvoorbeeld, die een mooie remake hebben gemaakt van On the Move van Barthezz. Ik had altijd een vooroordeel tegen Chef'Special omdat ze een domme bandnaam hebben, maar nu blijkt dat ze prima muziek maken. Ik had nog nooit bewust naar een liedje van OneRepublic geluisterd. Alleen al daarom ben ik blij dat ik Hitzone 82 heb gekocht. De kans dat ik een van deze liedjes uit vrije wil opgezocht had op Spotify acht ik klein. Ik zou ze in winkels en op de radio kunnen horen, maar dan krijg je er vaak niet bij te horen wie de artiest is. Tot slot heeft de cd gezorgd voor een uitmuntende sfeer op de werkvloer.

Eigenlijk was alleen de kantoor-bunzing niet onder de indruk.