Een wijs man zei ooit dat de realiteit vaak merkwaardiger is dan fictie, en op de Zwarte Cross telt die regel dubbel. Er is een enorme brainstorm nodig, het liefst in een klinische vergaderruimte met minstens twaalf collega’s en een whiteboard met daarop een mindmap, om een act te verzinnen die nergens in die vier dagen op het festival te vinden is. Althans, ik heb donderdagavond een muziekgezelschap gezien met als instrument een generator waar bliksemschichten van anderhalf miljoen volt uitkwamen. Het bliksemde op het ritme van de grootste hit van Crazy Frog. Sindsdien kijk ik nergens meer van op.
Advertentie
Vorig jaar was er voor het eerst ook een hiphopstage. Dat was zo’n succes dat de organisatie er dit jaar een vervolg aan gaf, met opnieuw Noisey als partner. En net als vorig jaar waren de optredens daar precies wat je hoopt aan te treffen – een vrijwel perfecte balans tussen gevestigde namen en jong talent, en een sfeer die exact haaks staat op alle ophef rondom de post van Sevn over de lompe bordjes op de rest van het festival.
Yung Nnelg z’n show is nog steeds net zo smooth en gelikt als z’n laatste EP Serena – die helaas alweer uit 2017 komt. Als je hem vijf minuten live aanschouwt, schreeuwen al je organen om dat allesverpulverende album dat hij honderd procent zeker in zich heeft, en hij nu toch echt eens moet gaan maken.Iemand die wel zo ver is, en al wel die stappen heeft gezet, is Jonna Fraser. Als hij en z’n backup Youngbaekansie op het podium staan, lijkt het alsof alle tienermeisjes uit Lichtenvoorde, en alle andere plekken in een straal van minimaal vijftig kilometer, zich hebben verzameld om hem de liefde te verklaren. Is ook wel logisch, hij heeft immers Paranoia gemaakt, samen met Yung Felix trouwens, die geprogrammeerd stond om op de zondagavond nog even de boel plat te slaan.Adje stond er ook, vooral om zijn status als een van de meest fascinerende figuren uit de Nederlandse hiphop te bevestigen. Hij maakte ooit met z’n broertjes Hef en Crooks Boyz in De Hood, een van de vetste straatmixtapes ooit gemaakt hier. Maar tegelijkertijd komt hij ook nog uit de tijd dat je als rapper praktisch gedwongen werd om met Gers Pardoel te werken als je een hit wilde scoren die genoeg geld binnenbracht om je boodschappen te kunnen betalen. Dat er vooral witte jongens uit de Achterhoek vooraan staan te dringen om hem op te vangen als hij het publiek induikt, is een sterke metafoor voor de status die hiphop overal in het land heeft – letterlijk in elke hoek.
Advertentie
De programmering van de Zwarte Cross is in ieder geval op het gebied van hiphop erg goed. Oke, acts als Bizzey, Jonna en Joost kun je letterlijk overal neerzetten. Bokoesam zit ook bijna aan die status. Brainpower sowieso ook, al is het alleen maar als een act voor comic relief. Maar om ook talenten als Wally A$M, Gil & Megas en Ocho & Ibs (die trouwens te laat waren en dus hun slot hadden gemist) te boeken, is een goede doordachte keuze. Zo wordt niet alleen gefocust op de koningen van nu, maar ook op het geluid van morgen.David Meulenbeld was met ons mee om foto’s te maken:
