In de hoogtijdagen van de K-1 domineerde de Brabander het weltergewicht en in 2015 maakte hij de de overstap van kickboksen naar MMA.
Toch stapt Souwer in 2018 nog één keer de ring in als kickbokser. Tijdens Enfusion zal de 35-jarige vechtsporter het opnemen tegen Tayfun Ozcan. VICE Sports zocht Souwer op in Brabant om het te hebben over zijn MMA-carrière en zijn keuze om weer te gaan kickboksen.
Videos by VICE
VICE Sports: Iedereen kent je als de legendarische kickbokser, maar hoe zie jij jezelf?
Andy Souwer: Ik heb twee verschillende persoonlijkheden: de vechter en de vader, of de normale man. Ik heb nog steeds moeite om daarin te schipperen. Ik hang momenteel met anderhalve been in het normale leven. Langzaamaan moet ik het einde van mijn vechtsportcarrière wel gaan inzien. Ik kan nog steeds mee, maar ik ben wel ouder aan het worden.
Heb je daarom tot nu toe meer verloren dan gewonnen in MMA?
Nee, de partijen heb ik niet verloren vanwege een jongere generatie. Dat komt meer door mijn onkunde in de sport, in MMA. In het kickboksen heb ik nog een redelijk niveau en daarom ga ik het nog één keer testen. Is het er niet, dan is het zo. Is het er wel, dan kan ik heel mooi afsluiten en dat is het doel ook.
Waarom sluit je je kickbokscarrière af tegen Tayfun Ozcan?
Meerdere jongens hebben me in de afgelopen jaren uitgedaagd, maar niemand waarvan ik de kriebels weer terug zou krijgen. Tayfun Ozcan is van hoog niveau en dat maakt het een stuk spannender. Bovendien heeft hij gezegd dat hij de enige op Nederlandse bodem is die mij kan verslaan, dus dat zullen we eens gaan testen.
Wanneer wist je als jonge jongen zeker dat je vechtsporter wilde worden?
Toen ik achttien was, verdiende ik al wat geld met kickboksen. Ik voetbalde ook nog en raakte tijdens een voetbalwedstrijd een keer geblesseerd aan mijn enkelbanden, waardoor ik drie kickbokspartijen moest laten schieten. Mijn vader vond dat ik een keuze moest gaan maken en ik koos voor de vechtsport. Als ik geen vechtsporter was geworden, was ik denk ik bij de marine gegaan. Ik wilde vroeger altijd heel graag marinier worden. Ik heb tijdens mijn sportopleiding zelfs nog een half jaar stagegelopen bij het Korps Mariniers.
Kan je nog een beetje voetballen?
Ik ben altijd heel fanatiek geweest alleen had ik verder geen talent of zo. Ik voetbal nu vaak met de kinderen. Ik baal ervan dat ik nu al drie weekenden geen voetbalwedstrijd van hen heb kunnen zien. Als ik ook maar een half uurtje mee kan pakken, dan zal ik dat altijd doen. Mijn kinderen en familie zijn gewoon heel erg belangrijk.
Hoe was jij vroeger als kind?
Ik was geen lastig kind, maar als er problemen waren in de wijk, had ik ze wel. Als er weer stoere jongens iemand zijn fiets moesten afpakken, was het altijd mijn fiets. Daar had mijn vader wel een oplossing voor. Het werd volgens mijn vader tijd dat ik me leerde verdedigen, dus hij zette me op kickboksen. Zo gezegd zo gedaan, ik stond vier keer in de week in de sportschool en drie keer op het voetbalveld.
Je hebt Nova União Netherlands opgericht, de Nederlandse versie van de Nova União Gym in Brazilië. Kan je uitleggen hoe die relatie is ontstaan?
Ik heb een paar keer geholpen met de voorbereidingen van de voormalig UFC-kampioen Jose Aldo en daar is een vriendschap uit gegroeid, met hem en zijn hoofdcoach Andre ‘Dede’ Pederneiras. Na de eerste uitwisseling kwamen we erachter dat we veel van elkaar konden leren. Het kickboksniveau in Nederland is heel erg hoog en het grapplingniveau in Brazilië is op zijn beurt weer hoger dan in Nederland.
Is de stijl van trainen ook anders in Rio de Janeiro?
Zeker, mensen nemen daar de tijd om te trainen. Hier is het na de training douchen en naar huis, maar daar wordt er veel tijd doorgebracht in de sportschool, ook na de trainingen. Ze bespreken alles rustig na en helpen anderen, ook als ze klaar zijn met hun eigen trainingen. Er wonen ook veel atleten in de sportschool, waardoor er altijd wel training is.
Andre Pederneiras is een legendarische coach in de MMA-wereld. Hoe kijk jij tegen hem aan?
Ik vind het een hele schappelijke vent, een man met een visie, een man met een eigen gedachte. Hij is verantwoordelijk voor een heel groot team en dat is misschien ook zijn downfall, omdat hij weinig tijd heeft om te specificeren. Zoveel vechters die daar gehuisvest zijn en zoveel mensen hebben die persoonlijke aandacht nodig, er is teveel om handen.
Wat kunnen we in 2018 van ‘The Destroyer’ verwachten? Ga je ook stoppen met destroyen?
Nog één jaar vuurwerk. Nog een keer knallen en het jaar heel mooi inluiden in februari tijdens Enfusion. Ik heb nog één MMA-partij op mijn contract bij Rizin en die zal ik ook uitvechten. Daarna ga ik kijken wat de opties zijn om in lokale organisaties te stappen.
—
Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.
