In de Congolese straten, een doolhof van carnavals en worstelwedstrijden

De eerste ontmoeting van Colin Delfosse (42 jaar) met de Democratische Republiek Congo dateert uit 2006. “Ik ging erheen om een reportage te maken van de eerste presidentsverkiezingen,” vertelt hij. “Ik was destijds een pas afgestudeerde journalist, en deze reis markeerde het begin van vele reportages in de regio.”

Als onafhankelijke journalist en professionele fotograaf begon hij te werken aan verschillende opdrachten voor de pers en NGO's, voordat hij zich later richt op meer documentaire onderwerpen die meer tijd ter plaatse vereisen. “Het is een enorm land, boeiend, centraal in internationale kwesties - klimaat, energie, enzovoort - en we delen een gemeenschappelijke geschiedenis. Kortom, er zijn duizend redenen om geïnteresseerd te zijn,” legt hij uit.

Terwijl hij aan een reportage werkt in Katanga, een mijnprovincie van Congo, waarvoor hij twee maanden in Kolwezi verblijft, komt hij meerdere worstelaars tegen die door de straten paraderen. Hij besluit hier een fotoserie van te maken, getiteld Congolese Wrestling. Het Congolese worstelen heeft als bijzonderheid dat het voodoo-cultuur en Amerikaans worstelen combineert, wat het tot een unieke show maakt. Geïnspireerd door televisieshows zijn Congolese sporters erin geslaagd om twee oorspronkelijk gescheiden werelden bij elkaar te brengen en zo het fenomeen van het "fetisjistisch worstelen" te creëren.

“Fétiche”, omdat het in de eerste plaats om groots spektakel gaat. De fetisjen zijn er om indruk te maken op en het publiek te vermaken. Door te doen alsof ze hun tegenstander hypnotiseren, door objecten uit het niets te laten verschijnen, komt er een theatrale kant naar voren in de gevechten.

Wanneer we hem vragen of de wereld van het worstelen gemakkelijk toegankelijk is voor een buitenstaander, legt Colin uit dat “het redelijk eenvoudig was om worstelaars te vinden, maar het kostte veel tijd om wedstrijden te fotograferen, die vaak 's nachts plaatsvonden in afgelegen delen van de stad.” Zonder precieze informatie over locatie of tijdstip waren zijn ontmoetingen vaak willekeurig. Volgens hem beleefde het Congolese worstelen zijn hoogtijdagen in de jaren 70, een beetje zoals in België. Toch trekt het tegenwoordig niet meer zulke grote menigten, maar er zijn nog steeds veel aanhangers, vooral in Kinshasa, in bepaalde gemeentes.

Onder de grote namen die in deze discipline overblijven, trok een van de legendes de aandacht van Colin. “De meest bekende worstelaar in het land is Edingwe, die ik aan het einde van het project heb ontmoet,” legt Colin uit. “Hij vocht bijna niet meer. Edingwe begon zijn carrière in 1982: hij belichaamt de geschiedenis van deze sport. Hij is een voormalig nationaal kampioen en heeft indruk gemaakt omdat hij kannibalisme nabootste door de ingewanden van zijn tegenstanders op de ring uit te rukken en op te eten.”

De straat bood Colin niet alleen de gelegenheid om worstelaars tegen te komen, maar ook tal van personages met sterke symboliek en mystieke voorstellingen. Het resultaat daarvan is het Fulu Act-project (“fulu” betekent afval of vuilnis in het Lingala). In de straten van Kinshasa, de op twee na grootste stad van het continent, sensibiliseren kunstenaars de burgers voor de uitdagingen waarmee de hoofdstad wordt geconfronteerd. In een steeds verslechterende omgeving stellen deze kunstenaars vragen over de overvloed aan consumptiegoederen en afval, die ze recyclen tot kostuums. Als een collectief treden ze op straat op en maken ze zich sterk voor maatschappelijke problemen zoals gebrek aan gezondheidszorg, vervuiling, ontbossing en overconsumptie.

Het is nu al meer dan zes jaar geleden dat dergelijke evenementen bestaan, op straat, gericht op performance. Het fenomeen begon ongeveer tien jaar geleden op te komen aan de Academie voor Schone Kunsten in Kinshasa. “In 2016 heb ik een performance van Michel Ekeba, Kongo Astronauts, gefotografeerd en daarna ontmoette ik de andere performers,” legt Colin uit. “Ik had enkele momenten van uitwisseling, maar het zijn vooral artistieke performances in een stedelijke omgeving.” Door de stedelijke cultuur met de performances te combineren, initiëren ze een dialoog met de bewoners van de stad.

Dit is een van de opmerkelijke eigenschappen van deze projecten - de fotoreeksen van Colin, de performances en ook de cultuur van het fetisjworstelen: het zijn allemaal kunstwerken die zowel artistiek indrukwekkend als maatschappelijk betrokken zijn.

Colin op Instagram.

Ontdek hier andere Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons een mailtje op beinfo@vice.com

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.