Portretten van Duitse LARPers

Vorige maand won de Duitse fotograaf Felix von der Osten de Breakthrough Undergraduate Photography Award voor zijn serie The Buffalo That Could Not Dream, die hij maakte op het Fort Belknap indianenreservaat in Montana. Voordat hij zich op deze gemeenschap stortte, legde hij heel iets anders vast, namelijk een groep LARPers in Duitsland. Ik sprak hem over de aantrekkingskracht van Live Action Role-Play, waarom het een positieve invloed heeft op het echte leven, en romantiek binnen het LARPen.

VICE: Hoe kwam je erbij om je in de LARP-wereld te verdiepen?
Felix von der Osten: Ik vond het altijd vet om die mensen in hun middeleeuwse outfits te zien, dus begon ik ze op een gegeven moment te fotograferen bij Spectaculum, een festival in de buurt van Keulen. Een vriendin van me deed hieraan mee, dus fotografeerde ik haar, en zo leerde ik anderen kennen. Iedereen vond het leuk en stond er voor open. Helaas zijn er veel onterechte vooroordelen rondom het LARPen.

Zoals wat precies?
Veel mensen denken dat het een manier is om aan de realiteit te ontsnappen. Het was heel boeiend om te kijken wat deze mensen nou echt beweegt; en waarom sommige mensen ervoor kozen om een barman in een oude kroeg te spelen, als je je ook als koning of ridder kan verkleden. Ze willen gewoon van alles uitproberen in het leven, en in heel veel verschillende sociale situaties verkeren. De een neemt het serieuzer dan de ander, maar in deze situaties kun je allerlei verschillende dingen uitproberen.

Ze experimenteren met eigenschappen waar ze wat onzeker over zijn in het echt?
Ja, precies. Dat is wat ik bedoel: je kan niet falen in het LARPen, en niets kan je overkomen – het is allemaal een spel. Zo kun je van alles maken en dingen doen die je normaal niet kan of durft.

Raken mensen nooit in de war? Komen hun LARP-karakters nooit naar buiten in het normale leven?
Nee. Althans, zulke extreme mensen ken ik niet. Er bestaan wel mensen die meer hun personage zijn dan zichzelf, maar ik heb niet meegemaakt dat mensen bij de kassa opeens veranderen in hun rol als wolf, of zo.

Zou je het zelf ooit proberen?
Het was heel leuk om er zo tussen te zitten en ze van binnenuit te fotograferen, zonder er zelf echt deel van uit te maken. Ik denk verder niet dat het mijn ding is. Alleen omdat ik het zelf dus niet deed was het soms wel goed ongemakkelijk als ik iemand sprak die niet uit z'n rol wilde treden. Dat leverde de nodige maffe gesprekken op.

Hoe ging je daarmee om?
Ze spraken vaak oud Duits. Ik praatte dan gewoon op een soort gelijke manier terug, en dat vonden ze dan vaak wel leuk. "Wat bent u aan het doen met dan rare lens-apparaat voor uw ogen?" vroegen ze steeds. Maar ze vinden het ook gewoon leuk om op de foto te gaan, aangezien er eindeloos veel werk in hun kostuums zit.

Dat verraste mij ook wel, hoe gedetailleerd hun karakters zijn – niet alleen hun kostuums, maar ook echt de hele persoonlijkheid eromheen.
Ja absoluut, het is vaak echt hun levenswerk. Ze bedenken een hele geschiedenis voor hun personage – de manier waarop hij of zij is geworden tot wat-ie is. Soms sterft hun personage ook op een festival, en dan zijn ze weer terug bij af. Dan bedenken ze gewoon weer een nieuwe.

Wat gebeurt er op deze festivals als ze niet aan het poseren of aan het vechten zijn?
Er gebeurt echt van alles. Als je naar je tent loopt, loop je het risico om door struikrovers besprongen te worden en bestolen te worden van je goud, maar het kan ook zo zijn dat je ze weet te vermoorden. Alle deelnemers vinden dat het allermooist: festivals waar ze meerdere dagen kamperen.

En er doen ook veel vrouwen mee toch?
Ja, het is ongeveer gelijk verdeeld qua mannen en vrouwen.

Hoe gaat het dan als er een relatie ontstaat in hun fantasiewereld? Loopt dat door in het echte leven?
Ik ken een stel dat elkaar dus inderdaad ontmoette tijdens het LARPen. Ze bleven elkaar op de festivals zien, maar als ze elkaar in het normale leven zagen wisten ze niet waar ze over moesten praten. Ze kenden alleen elkaars personages. Dus toen moesten ze helemaal opnieuw beginnen.

Het is een interessante situatie. Voor veel mensen kan het ook juist helpen. Als je het in het echt moeilijk vindt om op iemand af te stappen, is dat soms makkelijker in je rol. Zo kun je op een leuke manier de broodnodige sociale vaardigheden oefenen. Nou, daar is toch niks mis mee?