“Hey dames en heren! Houden jullie een beetje van hiphop?” Dit is de vaste openingszin van Smitty Smijt. Als je regelmatig door de straten van Amsterdam slentert, heeft deze goedlachse rapper je waarschijnlijk al een keer (en waarschijnlijk een stuk vaker) zijn cd proberen te verkopen. In een tijd waarin het vooral draait om internetfaam, is Smitty overal waar jij ook kunt zijn om zijn muziek aan de man te brengen. Smitty is niet de bekendste rapper, maar in Amsterdam is hij zeker een cultfiguur, dus besloot ik een drankje met hem te doen in café de Duivel.
Dat drankje ging overigens vrijwel meteen niet door omdat de muziek te hard stond voor het interview. Smitty stelde voor shoarma te halen bij Baba. Zo gezegd, zo gedaan.
Videos by VICE
Noisey: Laat me beginnen met je naam: hoe kom je bij Smitty Smijt?
Smitty Smijt: Smith is mijn achternaam en Smijt, tja, ik smijt met geld als ik het heb.
Sommige mensen noemen je ook wel de Hazes van de hiphop. Wat doet dat met je als rasechte Amsterdammer?
Het is een eer, brada. Hazes is misschien geen rapper, maar hij stond wel voor Amsterdam en hij sprak over het leven. Dat is ook wat ik doe, maar dan met hiphop (neemt een hap van zijn broodje shoarma). Je weet toch hoe 50 Cent op de hook zingt? Als ik een hook zing dan doe ik dat met een beetje volkszang (hij begint op z’n Jordanees over zijn moeder te zingen). Mijn muziek kun je het beste omschrijven als een combinatie van Hazes, Osdorp Posse, 2Pac en Smitty.
Heb je eigenlijk altijd in het plat Amsterdams gerapt?
Nee, ik heb eerst drie Engelstalige cd’s uitgebracht onder de naam Skizo. Ik ging vroeger met gasten als Sugacane (nu Redlight Boogie) en Prins Hector op stap. Zij rapten allemaal in het Engels in die tijd, dus was het normaal dat ik ook in het Engels ging spitten. Op een gegeven moment wilde ik dingen gaan bespreken die hier relevant waren en daarnaast had Nederlandstalige hiphop zich heel erg ontwikkeld. Daarom ben ik in het Nederlands gaan rappen. Toen heb ik besloten om mijn al platte Amsterdamse tongval te accentueren. We zeggen geen bitches maar mokkels. We zeggen geen honderd procent maar honderd pssent. Smitty moet net zoals die drie kruisjes een Amsterdams boegbeeld worden.
Ik weet niet of je al net zo’n boegbeeld bent als de kruisjes, maar in Amsterdam ben je al best bekend. Dat komt vooral door de manier waarop je je cd’s verkoopt denk ik. Waarom ga je de straat op, en niet voor internet fame?
Ik ben van een generatie waarin de verkoop van cd’s heel normaal was. Zelfs toen ik nog niet met muziek bezig was, ging ik gappies helpen cd’s te verkopen. Het is moeilijk om geld te verdienen met hiphop als je puur en alleen MC bent. Daar supporten we elkaar niet genoeg voor. Dus moet je wel iets ondernemen om aan je brood te komen. Ik heb economie gestudeerd en de cijfers moeten gewoon kloppen.
Oh shit! Heb je economie gestudeerd?
Ja, ik heb MER gestudeerd (Management, Economie en Recht) en heb me gespecialiseerd in fiscale economie. Mensen hebben vooroordelen als ze zien dat je rapt en gouden kettingen draagt. Ik doe nu overigens vrij weinig met die studie hoor. Ik wou mezelf de tijd gunnen om te kijken of ik wat van mijn muziek kon maken. Ik heb altijd nog een diploma om op terug te vallen als het niks wordt.
Maar hoe zit het nu dan met werk? Leef je gewoon van je muziek?
Ik help met mijn fiscale kennis op freelance basis vrienden die aan het ondernemen zijn, maar dat is sporadisch. Eén keer in de maand of twee maanden, maar in principe ben ik voltijd met muziek bezig. Ik wou nog wat zeggen over internetfaam: je kan tegenwoordig met de mafste dingen bekend worden op internet. Als je een gekke scheet kan laten, kun je ook bekend worden. Ik doe het helemaal niet voor de fame. Ik wil graag dat mijn producten bekend zijn en gewaardeerd worden. Fame moet sowieso gecompenseerd worden. Mannen zijn famous, maar zitten in de tram – dat slaat toch nergens op? Je bent bekend, maar je hebt geen cent te makken. Ze hebben hun economische shit niet op orde.
Ik wist niet dat cd’s verkopen zo lucratief kon zijn.
Het is meer dan alleen cd’s verkopen. Wat ik doe valt onder ‘direct marketing’: ik investeer in mezelf, ik ben een echte zzp’er. Ik vind het leuk om met mensen een babbeltje te maken, zo kan ik een beetje werken aan mij social skills. Ik spreek iedereen overal aan. Al zit je op de wc, ga ik je vragen of je van hiphop houdt. Mijn filosofe is ‘nee heb je, ja kun je krijgen’. Mensen zien in mij een normale jongen die positief aan zijn droom werkt en ze willen dat supporten. Mijn manier van aanpakken is daarnaast ook goed voor het netwerken. Elke keer als ik met mensen praat vraag ik ook wat zij in het dagelijkse leven doen. De één is filmmaker, de ander is fotograaf en ik ben jou ook zo tegengekomen.
Wat is het gekste wat je het meegemaakt tijdens het verkopen van cd’s?
Nou… ik heb een keer een cd verkocht vanuit een rijdende auto.
Wat?
We stonden bij het stoplicht terwijl de muziek aanstond en toen heb ik die guy in de auto naast ons gevraagd of hij van rap hield. Hij antwoordde van wel. Ik zei dat ik mijn cd’s verkocht, maar het stoplicht sprong opeens op groen. Dus toen heb ik naar hem geschreeuwd dat mijn cd tien euro kostte. Hij kwam dichterbij rijden en hij gooide een propje van tien euro naar ons en mijn neefje gooide een cd in zijn auto, hahaha.
Sick! Oké, laten we het over iets anders hebben: zijn er nog mensen met wie je wilt werken?
Nee, ik zou met iedereen wel willen werken die talent heeft en een toegevoegde waarde kan hebben voor Smitty Smijt.
Maar zou je niet met wat bekendere mensen willen werken om zo ook je fanbase te vergroten?
Zo denk ik er niet echt over na, het eindproduct moet gewoon kloppen. Daarnaast heb ik al met grote artiesten gewerkt zoals Onyx en Mavado.
Oké, dit moet je wel even uitleggen.
Nou, Mavado ontmoette ik tijdens een vakantie nog voordat hij bekend werd, en Onyx kwam ik backstage tegen tijdens een hiphopfestival. Toen heb ik ze mijn cd verkocht. Ik vertelde ze gelijk dat ik fan was en dat ik een track met ze wou opnemen. Ze gaven me het nummer van hun manager die ik de volgende dag moest bellen. Dat deed ik en ik mocht ze meteen ophalen bij hun hotel om naar de studio te gaan. Terwijl ik met ze was ging ik nog cd’s verkopen bij de stoplichten. Ik heb me doodgelachen me die mannen.
Maar wacht, je hebt je cd zelfs aan Onyx niet gratis gegeven?
Tuurlijk! Die gasten krijgen sowieso duizend keer per dag te horen dat ze naar shit moeten luisteren. Ik onderscheid mezelf hiermee. Al ben je een rijke papi, als je ergens voor betaalt ga je het checken. Je moet je waarde kennen. Ik stop er gewoon tijd in, dus dan vraag ik er geld voor. Ik dwing je niet om het aan te nemen, maar het kost wel wat als je het wil hebben. Heb mijn cd’s al aan veel bekende mensen verkocht hoor.
Kun je een paar namen noemen?
Ali B, maar dat is een gappie van me, ehm… Paul de Leeuw, René Froger, Gerard Joling, Holleeder. Allemaal laat ik ze betalen.
Hahahahaha zelfs Holleeder?
Ik zei tegen hem: jij bent de man hier in Amsterdam van de onderwereld, ik ben de Hazes van de hiphop. Koop mijn shit (hij lacht).
Wat kunnen we in de toekomst nog meer verwachten van Smitty Smijt?
Ik ben nu bezig met een tekenfilm, De avonturen van Smitty Smijt – het is een beetje in de sfeer van South Park gemaakt. Het is 2D, maar het gaat niet per se om de graphics, meer om de humor die erin zit. De personages vergroten de stereotypen die in Nederland heersen. In de vriendengroep heb je een Antilliaan, een Marokkaan en een Hollander. Ze hebben allemaal hun eigen karakter, zoals Kyle en Cartman dat ook hebben.
Waarom wil je een tekenfilm beginnen?
De tekenfilm moet het centrale punt van het merk Smitty Smijt worden. Hiphop pakt maar een deel van de mensen, maar iedereen kijkt naar South Park. De tekenfilm moet de rest van de producten promoten, denk aan de muziek, maar ik wil ook mijn kledinglijn uitbreiden en zelfs speelgoed maken. Smitty is for the kids. Misschien maak ik ook koekjes. ‘Smitty Smijt is goed voor de gezondheid’, volkorenkoekjes bijvoorbeeld.
Ik kan in ieder geval niet wachten.
[We zijn overigens alsnog na het interview naar de Duivel gegaan om dat drankje te doen.]
