Welke conclusies trekt onze redactie-Belg uit de JVT-albumsampler?

In het kader van ons diversiteitsquotum hebben we momenteel een echte Belg op onze redactie lopen: Gilles (fonetisch: Zjiel). Gilles komt naar eigen zeggen uit een Vlaams dorp op een halfuur van Eindhoven, en we kunnen hem (soms) nauwelijks verstaan. Omdat het zonde is een Belg niet in te zetten waar je kunt, lieten we hem luisteren naar bovenstaande albumsampler van het nieuwe de Jeugd van Tegenwoordig-album Manon, dat aanstaande vrijdag uitkomt. Gilles moet meer moeite doen om de teksten te verstaan, want voor hem is de Hollandse taal soms maar lastig te ontcijferen – en dit wordt nog een tikkeltje zwaarder als het gaat om JvT-taal natuurlijk. Gilles hoort door zijn optimale concentratie dingen die de Nederlandse redacteuren totaal ontgaan. Benelux forever!

Dit zijn de bevindingen die Gilles deed tijdens het luisteren van de sampler, geschreven vanuit zijn Vlaamse gehoorperspectief:

Met de titeltrack Manon zit de sfeer er al direct in. Het klinkt als het vervolg op Marjolijn van de Belgische boyband Get Ready. Als Manon eenmaal is opgewarmd is het tijd voor Lente in Bed. Ik kan alleen maar concluderen dat Nederlandse meisjes vreemde kicks hebben, want het lied klinkt als de postcoïtale roze wolk die ontstaat wanneer je tot in de ochtend met een kinky meisje als Manon hebt liggen poepen.

Zakmuitdeheup klinkt op het eerste gehoor meer als de oude Jeugd. Wat er eigenlijk op neerkomt dat ik er geen zak van begrijp. Watskeburt, Buma in me Zak, Een Barkie… WTF betekent al die shit? “Steel die blikken, je paka is een poef.” Huh? Ik luister liever naar de diepe teksten van Willy Sommers: “Alleen in dat kleine plekje voel ik nog steeds de pijn.”

Track vier ondertussen: “Laat fotograaf Wil maar op je liggen focussen. Ik vind je oncontroleerbaar knopje. Laat de buren maar genieten want we wiepen op het tempo.” Als het album een succes wordt in België, dan is dat zeker als zelfhulp-cd, want romantiek is de meeste Belgen vreemd.

Stuntro, het volgende nummer, is niet te horen op de sampler. Ik kan hieruit alleen maar opmaken dat het nummer staatsgevaarlijke informatie bevat die voor vrijdag niet naar buiten mag komen. Conclusie: hou uw hart vast voor Stuntro.

Vanaf Neonlichten in de Regen wordt de boel een stuk serieuzer. We gaan terug naar Manon, maar de romance loopt niet van een leien dakske. In Futurophobia wordt duidelijk wat er mis is: Manon wil meer dan stoeien zonder verplichtingen. Bij het achtste nummer (Ik Was een Klootzak) heeft Manon de jongens echter volledig in haar greep. “Ik was een klootzak tot ik jou zag. Nu wil ik lief doen tegen jou.” Manon heeft De Jeugd kunnen temmen.

In Broertje Ik Heb Je horen we de broer van de jongens: “Ik weet dat je het weet, maar ik heb het op tape. Broertje, ik heb je.” Manons cockblock heeft hen tussen de benen van een ander gestuurd. En nu zijn ze gepakt. Het broertje wil geld zien, maar stuurt uiteindelijk de tape toch naar Manon.

Manon is diep gekwetst. We horen haar in Ze Kan Me Wel Schieten part 1 aan de telefoon met Willy. “Ik kan haar wel snappen. Ik wil mezelf ook klappen.” De jongens hebben duidelijk diepe spijt van wat er is gebeurd. En Manon plant wraak: “Jouw volgende feest wordt je begrafenis.” Niet zo plezant.

Het album eindigt met een open einde, maar één ding is zeker: na zes minuten naar de sampler te hebben gestaard, ben ik zeker dat die witte kat Manon is. En geef de jongens eens ongelijk. Wat een hete tijger!