We spraken Ryan Gosling over zijn nieuwe film Lost River

Een verdorven heerser die de lippen van zijn vijanden afsnijdt; een bankier die ook de eigenaar is van een club voor mensen met een moordfetisj; een overstroomde stad waar een mysterieuze bovennatuurlijke kracht heerst. Het is de duistere setting van Lost River, het debuut van Ryan Gosling als regisseur, dat op 10 april in première gaat. In een stijl die doet denken aan Mario Bava, vertelt de film het verhaal over een moeder (Christiana Hendricks) en haar zoon (Iain De Caestecker), die er alles aan doen om te overleven. De cast bestaat verder uit Saoirse Ronan, Ben Mendelsohn en Matt Smith. Daarnaast werkten cameraman Benoît Debie (Spring Breakers) en Johnny Jewel, de componist van de muziek van Drive, mee aan de film.

Gosling speelde al langer met de gedachte om een verhaal over Detroit maken. Als groot fan van Motown besloot hij op eigen houtje naar de stad af te reizen, tussen zijn werk als acteur door. In plaats van een welvarende, majestueuze metropool trof hij verlaten theaters, gesloten bedrijven en vervallen huizen aan, terwijl er aan de rand van de stad juist een opleving plaatsvond. Gosling begon foto’s te maken—eerst met zijn iPhone, later met een spiegelreflexcamera en een RED-camera. Daarna besloot hij dus een hele filmcrew naar deze eigenaardige omgeving te halen. Na de voorpremière van Lost River tijdens South by Southwest sprak ik met Gosling over de mix van realiteit en fantasie in de film, zijn gecancelde regiedebuut over kindsoldaten, en veel meer.

Videos by VICE

The Creators Project: Hoe kwam het script voor Lost River tot stand? Is het in één ruk geschreven, of ging er meer tijd overheen?

Ryan Gosling: In de loop van een jaar ben ik meerdere keren naar Detroit gegaan. Terwijl ik daar research deed, schreef ik het script in mijn hoofd. Toen ik eenmaal ging zitten om het op te schrijven, ben ik er een paar maanden mee bezig geweest. Uiteindelijk heb ik samen met de acteurs veel van de gaten in het script verder ingevuld. Omdat we met mensen uit de omgeving samenwerkten, ging de film een eigen leven leiden. De film is echt in fases tot stand gekomen.

De film is gebaseerd op archetypen en symbolen uit verschillende sprookjes—welke kwaliteiten van de door jou gekozen cast komen overeen met hun personages?

Christina bezit een erg sterke combinatie van kracht en kwetsbaarheid; dat is inherent aan haar personage Billy. Saoirse straalt een schuldigheid uit die ik heel graag wilde zien. En Iain vond ik op een site die Cast It Talent heet, waar je geen agent nodig hebt om auditie te doen. Het is heel leuk om daar te kijken, je ziet zoveel verschillende audities. Sommige zijn opgenomen als een korte film, anderen gebruiken gewoon hun iPhone. Het is erg intiem en veelzeggend. Het was voor mij een manier om mijn eigen film voor me te zien met een miljoen verschillende gezichten.

Ik ben de site erg dankbaar, omdat ik via hun Iain heb gevonden. Hij verhuisde voor een maand naar Detroit om samen met een professionele sloper gebouwen af te breken. Hij ging volledig in de rol van zijn personage zitten. Op die manier kreeg zijn vertolking de authenticiteit die we nodig hebben, omdat we al die fantasie tot realiteit proberen te maken.

Tijdens het filmen liet je de cast iedere ochtend hun dromen opschrijven, om ze vervolgens met de rest van de cast te delen. Wat is het idee daarachter?

Deze stijl van acteren is op dit moment erg populair, waarbij de acteurs hun dromen gebruiken om dichter bij het materiaal te komen waar ze op dat moment mee werken. Ik had in eerste instantie zo mijn twijfels over—maar ja, je probeert het gewoon en je kijkt wat er gebeurt. Het paste mooi bij de overkoepelende verhaallijn van de film, waarin de dromen van een vrouw veranderen in een nachtmerrie. Ik vond dat we tijdens het filmen zelf ook zoiets moesten meemaken. Dus dacht ik dat we het eerst in onze privésfeer konden proberen en daarna in een meer letterlijke zin. Ik besef dat dit een beetje verknipt klinkt, maar het staat symbool voor een hoop andere dingen. En het geeft je een kapstok. Ik heb ook nog nooit eerder het woord verknipt gebruikt, dus dat is al bijzonder.

Je hebt ook erg uitgesproken keuzes gemaakt voor de media die in de film zichtbaar zijn, zoals het geanimeerde informatiespotje over het onderwater zetten van de stad of het oude tv-programma voor kinderen met een ridder die met een draak vecht.

Dat oude programma is eigenlijk een oude industriële musical uit Detroit. Die maakten ze in de hoogtijdagen. Dat informatiespotje over het onder water zetten van de stad hebben we zelf bedacht en is door de ontwerper van het storyboard gemaakt. Hij was een animator voor The Secret of Nimh. We hebben die film als referentie gebruikt voor het spotje, samen met dingen die belangrijk waren uit mijn kindertijd—de geanimeerde intro’s van Breakin’, Who Framed Roger Rabbit? en de onderwaterscène uit De Kleine Zeemeermin.

Er waren negatieve reacties in Cannes afgelopen jaar. Dit was niet de eerste keer dat de media inspeelden op bepaalde aspecten van je persoonlijkheid, of je werk. Wat voor invloed had dat op je, nu het gaat over een eigen film en niet alleen je acteerwerk?

Nou, de middelbare school bereidt je voor op dit soort dingen. Dit is niet veel anders, eigenlijk. Op de middelbare school waren er altijd mensen die je bekritiseerden wanneer je je nek uitstak. In Hollywood is dat niet anders. Het is gewoon hun mening over de film en mijn mening over hun mening is: twee duimpjes omlaag.

Een van de meer verrassende dingen die ik je hoorde zeggen tijdens SXSW was dat je bijna een film hebt geregisseerd over kindsoldaten. Wat was de setting en hoe ver is de ontwikkeling van die film gekomen?

Toen ik begin twintig was, ben ik via Soedan naar Tsjaad gereisd en daar ontmoette ik mensen die mij het een en ander over de LRA (Lord’s Resistance Army) vertelden. Daarna ben ik naar Oeganda gegaan om te gaan filmen. Ik had destijds een Aaton A-Minima 16mm camera en begon met filmen in de hoop dat ik de beelden ooit voor een film zou kunnen gebruiken. Toen schreef ik het script en stuurde het in een opwelling naar Benoit. Ik had nooit verwacht dat hij zou reageren, laat staan dat hij zou er akkoord mee zou gaan.

Ik stond niet op een punt in mijn carrière waarop ik zo’n film kon maken. Ik had het netwerk dat ik nu heb simpelweg niet tot m’n beschikking. Daar kwam bij dat het in Afrika was: er zat geen enkel blank persoon in de film. Mensen bleven zeggen dat we er een bekende acteur in moesten stoppen, maar dat was niet wat we met deze film wilden bereiken. Ik besloot het dus helemaal niet te doen.

Lost River was een geleidelijke opbouw van elementen, een proces dat twee jaar in beslag nam. Zijn er projecten, films of iets anders die je op het oog hebt als volgend project?

Ik focus mij nu vooral op dit project. Er moeten trailers gemaakt worden, de muziek moet gemonteerd worden en de posters en artwork moeten nog afgerond worden. Ondanks dat ik de film een tijd geleden geschoten heb, valt er nog veel werk aan te verrichten. Ik wacht dus nog even voordat ik m’n oog op iets nieuws laat vallen.

Meer over films en televisie:

70 mensen zijn gewond geraakt bij het maken van deze film

Dit zijn de 5 beste animatiefilms op het Holland Animation Film Festival

Het verhaal van Tyrion Lannister samengevat in een supercut van 4 minuten