In deze serie onderzoekt Djanlissa Pringels de wereld van fetisjes. Niet alleen laat ze mensen in de fetisjwereld hun verhaal doen, ook gaat ze langs bij fetisjisten om het zelf te ervaren. Bijvoorbeeld als ze zich in de touwen laat hangen door een bondagefetisjist. Ditmaal spreekt ze Tom Verhoeven, de man achter BDSMradio.eu .
Ik zit in de trein naar Castricium, op weg naar Tom – een man die ik ontmoette via Fetlife (een soort Facebook voor mensen met fetisjes). Tom is 53 jaar, houdt ervan om gedomineerd te worden in de slaapkamer en heeft zijn eigen online radiostation, BDSMradio.eu. Op de zender nemen meesteressen een uurtje de radio over, hoor je podcasts over fetisjes en wordt er ook muziek gedraaid. De website van BDSMradio.eu is volledig in begin 2000-stijl, inclusief comic sans en extreme kleurencontrasten. Er surfen maandelijks gemiddeld 30.000 unieke luisteraars naar de site – waarvan ongeveer tien procent uit Nederland en Vlaanderen en de rest van over de hele wereld.
Videos by VICE
Ik had eigenlijk vorige maand al afgesproken met Tom, maar hij kreeg een hartinfarct en moest wekenlang herstellen. Vandaag haalt hij me op in zijn autootje bij het treinstation. Precies op tijd. “Ik ben nog conducteur geweest, dus ik ken alle vertrek- en aankomsttijden van de trein uit mijn hoofd,” vertelt hij.
In de auto ligt een kleine walkietalkie, waar wat gebrabbel uit komt. “Dat is een machine voor amateurradio, een soort sport waarbij je met je zender zo ver mogelijk wil komen. Het is al eens gebeurd dat ik thuis met een grote kortegolfzender aan het uitzenden was en antwoord kreeg uit Amerika, van iemand die ook met zijn walkietalkie verbindingen probeerde te zoeken,” zegt hij trots. Tom wilde al zijn hele leven iets met radio doen. “Op mijn zesde deed ik altijd alsof een balpen mijn microfoon was en ik werd boos als de juf niet naar mijn radio luisterde,” zegt hij.
Een ander ding dat Tom al op op jonge leeftijd doorhad, is dat hij het fijn vindt om vernederd te worden. “Op de kleuterschool speelde ik altijd graag politietje en ik vond het heerlijk om vastgebonden te worden. In mijn pubertijd had ik pas echt door dat ik een fetisj had. Dat was best heftig om te beseffen. Als onderdanige man is het niet zo gemakkelijk om aan je trekken te komen, maar uiteindelijk had ik de moed bijeengeraapt en een advertentie geplaatst met een oproep om eens een BDSM-ervaring te hebben. Die ervaring kwam er, en was fantastisch,” zegt Tom. Hij werd uiteindelijk verliefd, maar durfde zijn vriendin (inmiddels zijn vrouw) niet te vertellen over zijn fetisj. “Pas toen we gingen samenwonen kwam ze erachter, toen ze allemaal Massads vond – een SM/fetish-tijdschrift,” vertelt Tom. “Ze werd boos, voelde zich bedrogen en ik moest naar een psycholoog toe om ‘van mijn afwijking’ af te komen, zoals ze het zei. Toen ik bij de psycholoog zat, vertelde die me dat ik geen afwijking heb. Nu snapt mijn vrouw dat vanillaseks [niet-BDSM-seks] heel anders is dan BDSM: bij vanillaseks heb je een hele bijzondere, intieme band nodig, bij BDSM niet per se.”
Zijn liefde voor zowel radio als BDSM, maakten het logisch om uiteindelijk een BDSM-radiozender te beginnen. Bovendien is het een manier om in de BDSM-wereld te duiken, zonder dingen te doen die zijn vrouw liever niet heeft. Hij gaat bijvoorbeeld naar een SM-studio van een meesteres, waar hij met een microfoon de vernedersessies met een slaaf opneemt. Vervolgens neemt hij nog een interview met de meesteressen op na de sessie.
We komen aan bij Toms huisje. Het is een typisch Nederlands beeld: een gazonnetje voor de deur, versierd met stenen kikkers en kleine plantjes. Alleen een grote antenne op zijn dak verraadt zijn hobby. “Radiofans plakken ook stickers van mijn zender op de straatlantaarns,” zegt Tom. “Dus ik vermoed dat de buren het wel weten.” We gaan naar zijn zolderkamer, waar Tom zelf zijn studio heeft gebouwd. De kamer is tot op de nok gevuld met apparaatjes, draadjes en microfoons. Tom zet de radio hard, die nu op een automatische playlist staat.
Alle nummers die je hoort op BDSMradio.eu zijn nummers die hij gewoon leuk vindt, of die de afgelopen jaren een keer zijn aangevraagd door luisteraars. “Dit nummer is The Kink Panther, van Necro,” zegt hij. Ik luister – het is duidelijk geen zoetzappig liefdesliedje. “ The only thing worth living for as far as I’m concerned is a nice juicy, white, open cunt hole. This is the meaning of life for me. When I’m stuffing my cock into a nice, slimy pussy,” klinkt door de radio. Ook andere nummers die we horen zijn een duidelijke verwijzing naar de fetisjwereld, zoals Black Leather van The Runaways of S&M van Thin Lizzy. Tussen de nummers door zijn er interviews met meesteressen van over de hele wereld, of met mensen met een specifieke fetisj, zoals een hypnosefetisj. Je kan advertenties plaatsen op de website, meekijken naar de studio via een webcam, en chatten met andere BDSM’ers. Soms nodigt hij gasten uit in de studio en gaat hij live op de webcam. Ook heeft hij normaal gezien verschillende dj’s – waaronder meesteressen of mensen met een specifieke fetisj – die wekelijks de radio overnemen, maar aangezien dat enorm tijddodend is en niet iedereen wekelijks tijd kan vrij maken, valt dat geregeld stil.
In 1998 richtte Tom een post-orderbedrijf op voor kinky speeltjes. Met dat geld kon hij in 2001 zijn radiozender oprichten. Hij investeerde in materiaal, zoals een mixtafel en microfoons, om zijn eigen radiostudio te maken via een mp3-spelertje op een gratis website als piraat. Later kwam Radionomy, een online radio-netwerk waarop je als amateurradiomaker je eigen programma kan hebben. Daar hoefde hij geen Buma- en Senarechten betalen, zolang hij af en toe wat reclame liet horen. “Na vijf jaar ontdekte Radionomy echter dat BDSM-radio over seks ging, en van de ene op de andere dag werd de zender uit het Radionomy-netwerk gegooid. Ze willen hun reclame niet op een radiozender die over taboes gaat,” legt Tom gefrustreerd uit.
Tom zocht manieren om zijn kosten te dekken, waaronder een crowdfunding of een stunt waarbij hij zijn lichaam verhuurt als slaaf. De crowdfunding werd echter stilgelegd, zodra de website ontdekte dat BDSMradio.eu iets met BDSM te maken had. “In het begin moest ik eerst een halve dag prutsen op mijn zolderkamer om mijn analoge opnames digitaal te maken, vervolgens duurde het nog een halve dag voordat het geupload was, omdat mijn verbinding nog erg traag was,” legt hij uit, “maar hoe professioneler mijn studio en opnamemateriaal werd, hoe vlotter alles ging. Daarbij leerde ik ook veel mensen kennen uit de industrie, waardoor ik alsmaar leukere interviews kon doen. Er is elke dag wel wat nieuws in de BDSM-wereld en ik leer zo veel. Zo interviewde ik voor BDSMradio.eu eens een man met een hypnose-fetisj die mensen hypnotiseert, zodat ze zich niet meer kunnen bewegen. Hoe meer interviews ik deed, hoe vaker mensen zichzelf spontaan begonnen aan te bieden.” Voor de verhalen, gaat Tom op stap met een microfoon en soms een camera, om een video te maken voor op zijn youtubekanaal, zoals een rondleiding in de BDSM-studio van Meesters Madieanne of een interview met de FatBrats, pornosterren die pleiten voor meer zwaarlijvige vrouwen in de porno-industrie.
Een van de mensen die hij leerde kennen, is Yvonne van den Bergh, een actrice uit Kaapstad die in haar privéleven BDSM-meesteres was en door een stalker geblackmaild werd. Ze besloot uiteindelijk om naar buiten te treden met ‘haar geheim’ en werd zo een bekende meesteres in de BDSM-wereld. “Yvonne kwam een weekje met haar man naar Nederland en logeerde in de kamer van mijn dochter, die er even niet was,” vertelt Tom, terwijl hij me enkele filmpjes die hij maakte voor de radio laat zien, “Ik heb haar geïnterviewd voor BDSMradio.eu en vervolgens zijn we naar een SM-studio gegaan waar ze me flink toetakelde. Dat laatste heb ik niet opgenomen, maar was enkel voor mijn eigen plezier.”
Yvonne nam ook jingles bij hem op. Ook ik krijg de eer om er eentje in te spreken. Ik probeer zo zwoel mogelijk “BDSM-radio, 24/7 choquerende muziek” in te spreken. Ik voeg zelfs een geil kreetje toe en hoewel het resultaat waarschijnlijk het hoogtepunt is van mijn prille carrière als stemactrice, hoor ik later pas dat ‘24 op 7’ Vlaams is, en gek klinkt in het Nederlands.
Beneden zitten zijn vrouw en dochter ondertussen gewoon op de bank. “Mijn kinderen zijn allebei op de hoogte van wat ik uitspook op mijn zolderkamer.” Hij vertelt me ook dat zijn vrouw het sinds een paar jaar zelfs oké vindt dat hij afspreekt met meesteressen om zelf vernederd te worden. De vernedersessies neemt hij niet op, want die wil hij liever privé houden. “Ze wil wel weten of alles oké is, als ik met een lichaam vol blauwe plekken terugkeer van een afspraak, zolang ik haar maar niet vertel wát er precies gebeurd is,” zegt Tom.
We drinken nog koffie in de tuin. Zittend in zijn stoel, kan ik me goed voorstellen hoe hij ooit treinen bestuurde. “Ik mis mijn baan wel heel erg” zegt hij als ik hem dat zeg, “Ik moest stoppen, omdat ik Polyneuropathie heb, een zenuwaandoening waarbij mijn handen en voeten stoppen met werken. Ik heb constant pijn en als ik vijfhonderd meter wandel, moet ik een uur bijkomen in bed.” Ik vraag hem of het niet gek is om je pijn te laten doen door een meesteres, als je al constant pijn hebt. “Het gekke is dat ik juist minder pijn heb na zo’n rammelsessie. De keren dat mijn billen bijna open lagen van de spankings, vergat ik twee dagen lang alle andere pijn.”
Hij steekt een sigaret op, iets wat me niet ideaal lijkt voor iemand die een maand geleden nog een hartaanval had. “Ik kan het niet laten,” zegt hij. “In de 27 jaar dat ik als conducteur werk, heb ik 12 zelfmoorden meegemaakt. Iedere keer als er eentje sprong, kwamen alle vorige slachtoffers op visite.” Tom vertelt me over hoe hij keer op keer een strikt protocol moet opvolgen: hij kijkt of de machinist in orde is en moet vervolgens met zijn EHBO-spullen en afdekzeiltje kijken wat er over is van het slachtoffer. Een keer stond hij in mensenvlees en dat gevoel blijft hem tot op de dag van vandaag achtervolgen. “Ook die keer dat een negentienjarige vrouw haar beide benen verloor en alleen maar kon schreeuwen van de pijn, is iets waar ik ‘s nachts nog regelmatig van wakker schrik,” zegt Tom. “BDSM is ook op dat vlak ontladend, want je kan aan niets anders meer denken dan de vernedering en pijn die je op dat moment voelt. Je hoofd is helemaal leeg. Hetzelfde geldt voor radio: het is iets waardoor ik mijn zinnen even kan verzetten.”
Als ik Tom gedag heb gezegd besef ik dat het leven onvermijdelijk soms pijn doet, en dat afgeranseld worden voor sommige mensen een manier is om dat even helemaal te vergeten. En anders is er dus altijd nog een radiozender, voor als je geen zin hebt in een roodgloeiende bilpartij.
