Vrouwen vertellen hoe verschrikkelijk ze hun trouwdag vonden

“Het was echt de mooiste dag van mijn leven,” roepen bruiden en bruidegoms overal ter wereld. Serieus? De mooiste dag van je leven? Ooit? Maar je kunt niet uitslapen, niet relaxen, je moet een te strakke jurk aan en je moet een kamer vol dronken vrienden en familie onder controle weten te houden – en dat allemaal terwijl je je dood zweet. 

Een bruiloft heeft zoveel potentie om in een groot drama uit te lopen. Persoonlijk zit ik liever samen met mijn man uitgezakt voor de tv terwijl ik de overgebleven restjes van gisteren naar binnen werk, dan dat ik opnieuw met hem zou moeten trouwen. En blijkbaar is dit sentiment niet eens zo zeldzaam als ik van tevoren had verwacht.

Videos by VICE

Ik was de hele tijd aan het huilen. Niet omdat ik blij was, maar omdat ik wist wat voor enorme fout ik aan het begaan was.

Sarah* 
Mijn beste vriendin ‘vergat’ te komen en het enige wat mijn vader wist uit te brengen tijdens zijn speech was: “Bedankt voor jullie komst.” Vervolgens werden er tijdens de receptie vreselijke foto’s van mijn man op zijn vrijgezellenfeest naar me doorgestuurd. Verrassend genoeg zijn we jaren later nog steeds getrouwd. 

Jolene
Ik haatte echt elke minuut van de dag, omdat ik het helemaal verkeerd aanpakte. Zelfs onderweg naar de kerk, waar zeventig mensen op me zaten te wachten, was ik aan het huilen. Niet omdat ik blij was, maar omdat ik wist wat voor enorme fout ik aan het begaan was. Natuurlijk dacht iedereen dat ik gewoon een beetje nerveus was. Ik had al geprobeerd om het af te blazen, maar niemand luisterde en mijn verloofde had zelfs gedreigd zelfmoord te plegen. 

Aan het einde van de bruiloft was ik niets meer dan een zielig hoopje ellende. Ik kreeg een paniekaanval op de wc en mijn schoonvader smokkelde me door de achterdeur naar de auto. Ik bracht de avond door in de badkamer, totdat ‘manlief’ in slaap was gevallen. Tien maanden later heb ik hem verlaten. 

Amy
Op de ochtend van mijn bruiloft was ik alleen. Ik weet nog dat ik op bed zat, met mijn trouwjurk in mijn handen, en dacht: “Klotezooi.” Toen vroeg het vriendje van mijn zusje haar ook nog ten huwelijk op de dansvloer. Ze vroeg de dj om hun verloving aan te kondigen en wilde per se hun eigen eerste dans doen. Ik was aan het eind van de avond zo boos, dat ik aan de dj vroeg om wat nummers van de Manic Street Preachers te spelen. Het enige nummer dat hij van ze had was If You Tolerate This [een nummer over de Spaanse burgeroorlog, red.], dus daar begon ik in mijn eentje op te dansen. Hoe je dat doet? Gewoon, eindeloos rondjes draaien.


Suzanne
Ik heb me eigenlijk de hele tijd klote gevoeld. Ik kan er sowieso niet goed tegen om in het punt van belangstelling te staan, dus besloten we om op vakantie in Italië te trouwen en het ‘goede’ nieuws de avond ervoor aan de familie te vertellen.En dat ging goed mis. Onze families dachten dat we gewoon op vakantie gingen, dus ze werden heel boos. Ineens realiseerde ik me hoe egoïstisch ik was geweest. Hoewel de locatie prachtig was (Malcesine aan het Gardameer), waren de paar foto’s die ik had vreselijk, met dank aan mijn rode, opgeblazen jankgezicht. 

Net voordat we naar de kerk gingen, vertelde mijn moeder dat ze mijn jurk had aangepast (die bij haar thuis hing) en dat mijn vader haar erin gefotografeerd had. 

Meg
Op mijn grote dag liep mijn moeders vriend de zaal binnen op mijn muziek, voordat ik daar de kans toe kreeg. Ik was woedend. Iedereen praatte de hele dag over ‘zijn moment’, in plaats van onze bruiloft. Toen werd onze zogenaamde strandbruiloft ook nog eens verpest door een onverwachte storm, waardoor we de hele dag in een vergaderzaal hebben gezeten, in plaats van van zomerse cocktails, strandwandelingen en een BBQ te genieten. 

Ik was dertien weken zwanger, dus ik kon niet eens drinken om mezelf een beetje vrolijk te houden. Tot op de dag van vandaag kan ik er nog steeds niet over praten of naar de foto’s kijken.

Rosa
Net voordat we naar de kerk gingen, vertelde mijn moeder dat ze mijn jurk had gepast (die bij haar thuis hing) en dat mijn vader haar erin gefotografeerd had. 

Onze cadeaus werden gestolen tijdens de receptie, en de speech van mijn mans getuige ging alleen maar over zijn eigen bruiloft; hij bleef maar doorpraten en had niks over mij of de bruidegom te vertellen. Mijn schoonmoeder was volledig in het zwart gekleed en vertelde aan iedereen die wilde luisteren wat voor verdrietige dag het was, omdat ze haar enige kind kwijtraakte. 

Eén van de gasten had de bruiloft gemist, maar kwam volledig bezweet en met een korte broek aan wel opdagen bij de receptie, omdat ze net terugkwam van de vrouwenfinale van Wimbledon. Onze fotograaf zegde op het laatste moment af. Mijn vader had het geheim gehouden zodat ik niet in paniek zou raken, en had hem vervangen met een fotograaf die normaal gesproken lijken in het lokale mortuarium fotografeerde.

Overigens zijn dat nog steeds de beste foto’s die er ooit van me gemaakt zijn. 

Mijn schoonmoeder was volledig in het zwart gekleed en vertelde aan iedereen die wilde luisteren wat voor verdrietige dag het was, omdat ze haar enige kind kwijtraakte. 

Katie
Mijn man is Amerikaans, dus zijn ouders besloten om een tweede bruiloft voor ons te organiseren in de Verenigde Staten, aangezien ze geen zin hadden om naar de eerste bruiloft toe te komen. Zijn moeder boekte een of andere ordinaire kapel en kocht voor mij een jurk bedekt met strassstenen. 

Tegen mijn man zei ze: “Het maakt me niet uit wat zij wil. Dit is mijn dag!” Ze heeft die dag niet één keer met me gepraat. Tijdens het diner had ze het zo gepland dat mijn man haar gedurende het eerste liefdesliedje dat afgespeeld werd een boeket met rode rozen zou geven, in plaats van aan mij (uiteindelijk gaf hij één bloem aan haar en de rest aan mij.)

Ook wilde ze dat er tijdens de eerste dans tussen haarzelf en haar zoon een nummer afgespeeld zou worden dat zij leuk vond. Uiteindelijk hebben we nog voor elkaar gekregen dat dat Suspicious Minds van Elvis werd. Vervolgens ging er een foto rond van mijn man (nee, niet van ons samen) die door iedereen ondertekend werd met berichtjes aan mijn man, maar niet aan mij. Mijn man en ik zijn er, zo snel we konden, tussenuit gepeerd. We zijn samen gaan karten en hebben de avond afgesloten in een margaritabar. 

We hebben laatst ons vijftienjarig jubileum gevierd. 

Rachel
Mijn verloofde kwam uit Zuid-Afrika en we trouwden in Durban. Ik had twee eisen: ik wilde niet in een countryclub trouwen en ik wilde per se een dj. Zijn vader boekte onze bruiloft bij een countryclub en huurde een band in. Terwijl we op het terras zaten te eten, begon er een golfer voor onze neus een potje te spelen. Een vriendin van me liep naar de man toe en zei: “Sorry, maar waar ben je mee bezig?”, maar die gast ging ongestoord verder – met de boodschap dat hij aan het trainen was voor een toernooi en dat hij niemand zou raken met zijn golfballen, want hij was “een ervaren golfer.”

En tijdens zijn vrijgezellenfeest, een avond voor de bruiloft, had mijn verloofde heel veel drugs gebruikt. Hij was zo vreselijk gaar op de grote dag zelf. Het duurde wel twee weken voor hij weer normaal functioneerde. 

Sadie
Ik heb de dvd van onze bruiloft nog niet eens bekeken, want ik kan het gewoon niet aan. De bruiloft zelf was prachtig, maar de receptie was minder. Mijn vader (die me blijkbaar toch niet zo goed kent) gaf een rare speech en we hebben de hele dag gehoopt dat mijn alcoholische moeder zich zou gedragen. 

Mijn zogenaamde vriendin zat de hele tijd met onze zorgvuldig opgestelde playlist te rommelen. En toen gaf ik na een paar drankjes een speech waarin ik mijn oudere tante noemde, om er vervolgens nog snel aan toe te voegen: “… Maar ze is niet dood, hoor.”

Toen we al lang en breed begonnen waren aan het ontbijt, kwam er een vriend te laat binnen: hij had de voetbalwedstrijd tussen Schotland en Azerbaijan zitten kijken en die liep uit op penalties. 

* Naam is aangepast, echte naam bekend bij de redactie. 

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.