Bang dat je onze beste verhalen mist? Schrijf je in voor onze wekelijkse newsletter en volg ons op Instagram.
Ik verdien niet zoveel geld. Dat is een probleem, want hoe ouder ik word, hoe duurder mijn smaak – terwijl mijn inkomen hetzelfde blijft. Toen ik vijftien was had ik niet meer nodig dan een pakje saffen en af en toe een fles Smirnoff Ice (12 euro). Als student had ik genoeg aan een pil en een kaartje voor de club (20 euro). Maar vandaag de dag houd ik van fancy restaurants, Scandinavische kledingmerken en in een mooi appartement wonen (??? euro).
Videos by VICE
Aangezien ik al deze dingen eigenlijk amper kan betalen, zou het een idee kunnen zijn om iemand te vinden die dat wel kan. Ik heb ook daadwerkelijk flink wat mannen gedatet die een goedgevulde portemonnee hadden. Maar juist uit die ervaringen weet ik dat dat helemaal geen goede manier is om zelf wat meer te besteden te hebben. Tenzij je een personage bent in een Victoriaanse roman of een liedje van Lana del Rey.
Dit is waarom.
Rijke mensen willen waarschijnlijk sowieso niet met jou daten (of dat uitmaakt is bijzaak)
Rijke mensen kunnen doen wat ze willen, dus waarom zouden ze ervoor kiezen om met jou een avond door te brengen bij snackbar ‘t Hoekje, terwijl jij ze probeert te vertellen hoe authentiek Vlaams de Bicky Burger eigenlijk wel niet is?
Mensen die veel geld verdienen – te herkennen aan het woord ‘ambitieus’ in hun Tinderbio – kijken vaak naar hun potentiële romantische partners als een financiële investering. Zij willen over tien jaar een huis hebben op Ibiza, en jij mag allang blij zijn als je tegen die tijd nog steeds een huis in in het centrum kunt betalen.
Wil je überhaupt wel een rijk iemand daten? Lily, een 25-jarige vrouw die in Londen woont, weet wel beter: “Misschien scheer ik ze nu een beetje over één kam, maar iedere rijke man die ik ooit heb ontmoet was of megasaai, of had een politieke voorkeur die ervoor zorgde dat ik hem het liefst in een goelag zou opsluiten. Of allebei.”
“Ik heb ook nog steeds geen rijke man ontmoet die me aan het lachen kan maken,” gaat ze verder. “Of die goed in bed is en een vrouw ziet als meer dan ‘iets waar je een paar minuten ongeïnspireerd in kunt stoten en vervolgens bovenop in slaap valt.’ Ja, Daniël van Tinder, dit gaat over jou.”
Rijke mensen kunnen heel gierig zijn
Elke relatie kent een balans van geven en nemen, en je zou ervan mogen uitgaan dat je die balans kunt bewaren zonder er gelijk een boekhouder bij te moeten slepen. Opvallend genoeg zijn juist de mensen met veel geld meestal het slechtst in staat om dat te doen. Denk aan een rijke vriend die een biertje voor je betaalt en je de volgende dag een betaalverzoek stuurt voor drie euro. Of een partner die heel secuur bijhoudt wat jullie allemaal samen uitgeven en je een bonnetje geeft als het in zijn of haar nadeel uitkomt. Of je huisbaas die iedere maand de helft van je inkomsten vraagt, terwijl hij ondertussen nog andere vijftien huizen bezit.
Waarom zijn rijke mensen vaak zulke verschrikkelijk gierige hufters? Komt het doordat ze zich irriteren aan het feit dat iedereen de hele tijd iets van ze wil? Is hun spaarzaamheid de reden dat ze zo rijk zijn (of dat hun ouders dat zijn)? Dat laatste zou wel wat kort door de bocht zijn, want daarmee zou je ook zeggen dat arme mensen weinig geld hebben omdat ze slecht met geld om kunnen gaan. Dan klinkt de eerste verklaring toch wat plausibeler.
Het is niet leuk om altijd alles maar gratis te krijgen
Met iemand zijn die alles voor je betaalt, kan een nogal lastige dynamiek opleveren. Vorig jaar vroeg een man, waar ik nog maar een paar weken mee aan het daten was, of ik met hem mee wilde op zijn zakenreis naar Los Angeles. Ik wist best dat dit geen ontzettend slim idee was, maar ook dat ik zo’n tripje zelf nooit zou kunnen betalen, dus ik zei ja. Ik zat in een wat moeilijke periode, en voelde me gevleid dat iemand die zo succesvol was me zoveel aandacht en complimenten gaf. Hij zei dat ik “volslagen uniek” was, en ik dacht dat ik hem leuk vond. Maar zodra we op het vliegveld waren geland, besefte ik dat dit helemaal niet waar was.
Een week lang aten we overdreven chique maaltijden in het restaurant van het hotel, gingen we naar privéclubs, snoven we te veel coke en sliepen we elke dag onze roes uit. Ik betrapte mezelf vaak op de gedachte dat ik het leuker had moeten hebben dan hoe ik het had, en dat ik mezelf de schuld gaf. Ik was omgeven door luxe, maar was er weinig van onder de indruk, en vond het saai en cliché. Ik had het waarschijnlijk meer naar m’n zin gehad in een goedkoop hostel in Europa, mits ik daar met iemand was geweest die ik wél leuk vond.
De seks leed er ook onder. Ik vond hem niet meer aantrekkelijk, maar voelde me wel verplicht om met hem naar bed te gaan, aangezien hij me mee had genomen en ik nergens voor hoefde te betalen. Dat was geen fantastisch gevoel, om in te stemmen met iets wat je eigenlijk niet wil doen. Voor de duidelijkheid: er is niets vernederends aan met iemand slapen voor het geld. Maar sekswerk is, tja, werk, en met iemand daten omdat je van de levensstijl houdt die je daardoor kan genieten, is dat niet. En dat maakt het moeilijker om grenzen te stellen en de controle te behouden.
Toen we op onze laatste avond op een feestje waren, probeerde hij me over te halen om een triootje te doen met een andere man die we daar hadden ontmoet. Ik wilde niet, maar hij bleef proberen om me te overtuigen, en beschuldigde me ervan dat ik “de vakantie verpestte”, waardoor ik me behoorlijk ondankbaar voelde. Uiteindelijk wist ik hem duidelijk te maken dat ik het echt niet wilde, en liet hij het erbij zitten. In de taxi naar het hotel kreeg ik een paniekaanval, en ik deed geen oog dicht die nacht. We hebben geen woord tegen elkaar gezegd tot we weer thuis waren, waar we een koel afscheid hadden. Daarna hebben we elkaar nooit meer gezien. Het was zonder twijfel een van de naarste ervaringen van mijn leven.
Maar hey, ik ben wel even mooi in LA geweest!
Hun superieure levensstijl maakt je sowieso jaloers
Een van de rijke mannen waarmee ik heb gedatet had een levensstijl die zo glamoureus was dat de jaloezie aan mijn ziel begon te vreten. Hij was simpelweg altijd op vakantie. Terwijl ik aan het werk was in een café, stuurde ik hem af en toe stiekem een naaktfoto vanuit de kelder, omringd door de spinnenwebben en loshangende kabels. Daar reageerde hij vervolgens op met foto’s van luxe zwembadstoelen, dure drankjes en prachtige vakantiehuizen. Ik voelde me behoorlijk slecht over hoe armetierig mijn eigen leven was vergeleken met dat van hem.
Dit was iemand die in staat was om een beetje op zijn telefoon te kijken, een jasje van 600 euro tegen te komen dat hij mooi vond, en dat dan gewoon maar te kopen. Als een bijzonder stijlvolle, maar ook bijzonder arme man vind ik dit nog steeds een ernstige onrechtvaardigheid. Je kan je niet voorstellen hoe goed ik me zou kleden als ik meer geld had gehad. Zo modieus, zo smaakvol.
Hoewel ik er verder absoluut niet verbitterd over ben, fantaseer ik wel graag over een soort revolutie waarbij elk kledingstuk op een gewelddadige manier van deze gast wordt afgetrokken en persoonlijk aan mij wordt overhandigd. Dat is toch uiteindelijk waar het communisme over gaat.
Met iemand daten voor het geld is niet woke
Afgelopen week zag ik een discussie op Twitter, over of rijke mannen daten wel feministisch is. Als man weet ik dat het niet helemaal aan mij is om daar uitspraken over te doen, dus vroeg ik het aan Lily, een vrouw.
“Vrouwen die expres met rijke mannen daten vind ik iets heel vermoeiends, juist als ze het proberen te verdedigen vanuit een feministisch oogpunt,” zegt ze. “Het heeft niks met feminisme te maken, want het kapitaal is nog steeds in handen van de man.”
Lily vindt dat er een onderscheid gemaakt moet worden tussen dit soort relaties en sekswerk, zegt ze. “Sekswerk is een zakelijke transactie, maar voor vrouwen die met rijke mannen daten is het altijd maar de vraag wat ze ervoor terugkrijgen. Er staat niks zwart op wit, je betaalt met je waardigheid.”
Je zou het daten van rijke mannen ook kunnen zien als manier om rijkdom opnieuw te verdelen, dus als iets rechtvaardigs. En misschien pakt dat ook weleens zo uit. Als je het zelf wil doen, dan heb ik daar heus geen oordeel over, maar blijf je wel bewust van de machtsverhoudingen. Het zal misschien niet overal zo gaan als in LA, maar dat voorbeeld laat wel zien hoe het in het ergste geval kan uitpakken. Ik dacht dat het me rijkdom op zou leveren, maar het enige dat ik kreeg was een paniekaanval in een taxi.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op VICE NL.
