Gareth Bale en Oliver Burke zijn op dit moment de enige grote Britse talenten die hun geld op het vasteland verdienen. Maar waarom gaan er zo weinig Britse spelers naar het buitenland? Is het de eilandmentaliteit? Is het een superioriteitsgevoel? Of zijn ze niet bereid om zich aan te passen aan een ander land en een andere cultuur?
Waarschijnlijk komt het door geld. Heel veel geld. Het Engelse profvoetbal is overspoeld met vette contracten, bonussen en premies die niet in dezelfde mate aanwezig zijn in de Spaanse, Duitse en Italiaanse competities. Hoewel niet elke Engelse profclub die enorme financiële mogelijkheden heeft, zijn er genoeg rijke clubs die de grote meerderheid van de Britse spelers op het eiland houden.
Dat is niet altijd zo geweest. In de jaren zeventig en tachtig waren de Britse clubs minder welvarend in vergelijking met andere Europese topcompetities. Het Britse voetbal stond er niet goed voor. Dit kwam door het opkomende supportersgeweld en de Britse overheid die het voetbalwereldje verwaarloosde.
In die jaren werden de grootste Britse spelers regelmatig naar succesvolle clubs in het buitenland gelokt. In navolging van John Charles en Jimmy Greaves, gingen Laurie Cunningham en Kevin Keegan naar het buitenland. In de jaren tachtig volgden Trevor Francis, Graeme Souness, Mark Hateley, Steve Archibald en Mark Hughes de weg naar het Europese vasteland.
Maar veruit de meest succesvolle transfer in die jaren was die van Gary Lineker. De man die nu Match of the Day presenteert, maakte naam als veelbelovende spits in zijn geboorteplaats Leicester. Hij ging in 1985 naar Everton en scoorde daar 38 doelpunten in 52 wedstrijden. Hierdoor was hij verzekerd van een plaats in de Engelse WK-selectie. Engeland werd uitgeschakeld door de beroemde ‘Hand van God’ van Maradona, maar Lineker werd topscorer. Hierdoor werd Lineker wereldberoemd en was er direct interesse vanuit de Europese top.
Uiteindelijk kocht Barcelona hem op aandringen van Bobby Robson. De Engelsman Terry Venables was in 1984 manager geworden van de club die al tien jaar geen titel meer had gewonnen, maar hij won in zijn eerste seizoen meteen de competitie. Steve Archibald was de enige Britse speler dat jaar, maar Mark Hughes en Gary Lineker volgden in de jaren daarna. De Britse invasie werd dus groter.
Videos by VICE
Hij had een droomstart, want in zijn eerste wedstrijd scoorde hij twee keer. Uiteindelijk maakte hij dat seizoen 21 doelpunten. Het hoogtepunt voor Lineker was ‘El Clasico’. Hij scoorde een hattrick en zei later over deze wedstrijd: “Ik scoorde twee keer in de eerste vijf minuten en het publiek ging tekeer. Ik kreeg er kippenvel van. Het was ongelofelijk.”
De politieke lading van deze wedstrijd was Lineker niet ontschoten. Tegen de BBC zei hij eens: “De sfeer in deze wedstrijden is onvoorstelbaar. Er zijn vaak 120.000 supporters en ik denk niet dat er een andere klassieker is die je kan vergelijken met El Clasico. Het is meer dan een voetbalwedstrijd. Tijdens de onderdrukking, in de tijd van Generaal Franco, was Camp Nou de enige plek waar de Catalanen hun eigen taal konden spreken.”
Lineker scoorde daarna nog twee keer de winnende tegen Real Madrid in Camp Nou, waardoor de Catalanen hem als één van hen zagen. In zijn tweede seizoen scoorde hij twintig keer en won de Spaanse beker. Helaas werd Venables halverwege dat seizoen ontslagen en dat had meteen invloed op Linekers positie bij Barcelona. Hij leed aan blessures en deed dus vaak niet mee. Bovendien werd hij vaak als buitenspeler opgesteld door de nieuwe manager, Johan Cruijff.
Om alsnog een plaats af te dwingen in de WK-selectie van 1990, keerde hij terug naar Engeland. Tottenham contracteerde hem en hij kon alsnog terugkijken op een geslaagde periode bij Barcelona. Hij scoorde er veel en deed Real Madrid regelmatig pijn in de onderlinge wedstrijden. Dat is alles wat de fans van hem konden vragen.
Zijn periode was misschien niet zo succesvol als het Cruijff-tijdperk, maar de Britse invasie heeft wel de basis gelegd voor het daaropvolgende succes. Hoewel het een gok was voor Lineker om in Spanje te gaan voetballen, heeft hij er uiteindelijk wel een blijvende indruk achtergelaten. Bovendien heeft hij er een mooie zongebruinde huid aan overgehouden. Als dat al niet genoeg is om naar het buitenland te vertrekken, wat dan wel?
—
Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.
