Afgelopen weekend kwamen duizenden aspirant- en professionele dragqueens bijeen in een conferentiecentrum in Londen voor Drag World. Het evenement werd aangekondigd als “de grootste dragconferentie van Europa” en georganiseerd ter ondersteuning van het televisieprogramma RuPaul’s Drag Race, waarin deelnemers nu al negen seizoenen lang met kittige humor, tranen en doorgelopen mascara strijden om ‘America’s next drag superstar’ te worden.
Gelukkig was de sfeer bij de conferentie in Londen veel minder competitief dan in het programma. Jonge, vrouwelijke fans stonden schouder aan schouder met vijftigjarige mannen die hakken van twintig centimeter en synthetische pruiken droegen. Er waren een paar kraampjes die te dure make-up, tuigjes en RuPaul-merchandise verkochten en er waren liveoptredens van Drag Race-queens.
Videos by VICE
Het beste van de dag waren echter de panelgesprekken, die over belangrijke sociale kwesties gingen, zoals het vinden van je queerfamilie en het begrijpen van niet-binaire genders. Er werd ook geschamperd: alleen bij een drag-panelgesprek wordt Taylor Swift een witte nationalist genoemd.
We spraken met de aanwezigen over waarom RuPaul’s Drag Race zoveel voor hen betekende dat ze bereid waren om er veel geld aan tickets en de reis aan te besteden, en ze zich in sommige gevallen zelfs verplicht voelden om hun ouders mee te nemen. Was Drag World een commerciële zwijnerij, of de ultieme veilige omgeving voor queers?
Aaron, 19, Nederland
VICE: Hoi Aaron. Waarom ben je vanuit Nederland naar Engeland gekomen voor Drag World?
Aaron: Ik heb al lang een passie voor gender en het buigen daarvan, en ik voel me hier als transjongen ‘normaal’, of zoals iedereen. Ik houd ook van make-up en doe soms drag. Ik zou graag willen optreden, maar dat heb ik nog niet gedaan, dus doe ik het in m’n slaapkamer omdat het zo leuk is om te doen.
Woon je bij je ouders?
Ja. Zij houden ervan, en vinden de manier waarop ik me uitdruk met make-up echt cool. Ze hopen dat ik er later een baan uithaal, bijvoorbeeld als make-upartiest.
Wat zou je moeten doen om drag in een carrière om te zetten?
Je moet eropuit, jezelf bekend maken. Ik zou willen optreden, maar op dit moment woon ik niet in een grote stad. Er zijn maar een paar dragqueens en ik heb geen idee hoe ik ermee zou moeten beginnen. Ik ga soms naar dragclubs met vrienden, maar niet vaak, dus het is tof om dit allemaal te zien.
Heb je meet and greet-tickets gekocht? Hoeveel kostten ze?
Ik heb er vandaag twee – met Adore Delano en Alaska, een van de redenen waarom ik hier ben – en morgen heb ik er drie. Een regulier ticket kost ongeveer 75 euro, en voor een meet and greet komt daar nog maximaal 10 euro bovenop. Ik heb de kaarten al maanden geleden gekocht, dus het voelt niet alsof ik extra heb betaald.
Kiera, 24 en Shannon 17, Wales
Vertel me over jullie looks.
Shannon: Ik ben gekomen als Little Pound Cake, het alter ego van Alaska van seizoen vijf. Deze jurk komt uit een tweedehandswinkel, ik heb m’n haar een beetje getoupeerd, deed wat make-up op en dat was het.
En jij, Keira?
Keira: Ik ben al sinds november aan het bedenken wat ik aan moest, en ik scheet ‘m een beetje. Zelfs deze glitter is al een grote stap voor me – normaal gesproken draag ik gewoon een spijkerbroek en een T-shirt. Ik voel me alsof ik een beetje opval, hoewel dat niet zo is.
Wat hadden jullie op een normale zaterdag gedaan als jullie niet hier waren geweest?
Allebei tegelijk: RuPaul’s Drag Race kijken!
Hoe vaak hebben jullie het gezien?
Shannon: We hebben elk seizoen tien keer gekeken.
Wat vinden jullie er zo leuk aan?
Keira: Het past gewoon bij me. Ik wil niet overdreven overkomen, maar het heeft mijn leven veranderd. Ik voel me zo zelfverzekerd als ik erover praat, wat ik normaal gesproken nooit heb.
Op welke manier heeft het je zelfvertrouwen gegeven?
Keira: Voordat ik Drag Race ontdekte, ging ik door een donkere periode en had ik een beetje een inzinking, waardoor mijn leven even ophield. Toen ik de show ontdekte, begon ik langzaamaan weer zelfvertrouwen te ontwikkelen. Ik zag die mensen, die waren zoals ze wilden zijn en er niks om gaven wat anderen erover dachten. Ze waren gewoon zichzelf en ik was gewoon mezelf.
Wat hebben jullie vandaag geleerd?
Shannon: Dat er geen regels in drag zijn, dat we allemaal weirdo’s zijn en dat we plezier kunnen hebben en gewoon kunnen doen wat we willen.
Minerva Whip, Zwitserland
VICE: Treed jij op?
Minerva Whip: Nee, ik doe dit gewoon voor de lol. Ik doe drag maar vijf keer jaar, op conferenties, de Pride of in clubs.
Waarom houd je van RuPaul’s Drag Race?
Het feit dat het diversiteit bevordert. Het is heel belangrijk dat dat gewoon wordt. Sommige mensen vinden het geen goede zaak dat het zo populair wordt, maar het is echt goed dat diversiteit zo zichtbaar wordt. We moeten dingen die anders zijn dan onszelf kunnen zien om ze te begrijpen.
Is Drag World wat je ervan verwachtte?
Nee, ik had gedacht dat het groter zou zijn. Iedereen is wel heel aardig, de andere dragqueens zijn vriendelijk, wat echt fijn is. Dat had ik wel verwacht – dat mensen gewoon blij zijn om elkaar op zo’n plek te zien.
Jim en Gemma, Engeland
VICE: Hoi, wat brengt jullie hier?
Jim: Gemma is laatst begonnen op mijn werk, en een van de eerste dingen waar we over praatten was onze liefde voor Drag Race. Toen we erachter kwamen dat dit evenement werd georganiseerd, met zo veel queens van het programma, wisten we dat we erheen wilden. Ik volg Drag Race al sinds het eerste seizoen, nog voordat het op Netflix was, en ik kende heel lang niemand – zelfs geen homo’s – die het leuk vonden. Dus zodra je iemand vindt die het ook leuk vindt, is het zo van ‘YES!’. We zagen net een panelgesprek met Jinx Monsoon en BenDeLaCreme, en zij zeiden dat drag een manier is om jouw soort mensen te vinden. Ik denk dat dat voor mij ook geldt: Drag Race is een manier om gelijkgestemde mensen te ontmoeten – het is een snelkoppeling.
Een snelkoppeling voor wat precies?
Jim: Dat je openstaat voor dingen, open bent om gendernormen, andere normen en sociale constructen te bevragen. Dat je bereid bent om op een andere manier over dingen te denken, dat je andermans verschillen respecteert.
Waarom vind jij het leuk, Gemma?
Gemma: Ik begon het te kijken tijdens seizoen drie of vier, en toen heb ik alles teruggekeken. Het is de expressie en het creatieve eraan – je hebt het idee dat je kunt zijn wie je wilt zijn, dat als je je op een bepaalde manier voelt of op een bepaalde manier naar de wereld kijkt, je dat mag omarmen. Het is inspirerend om iedereen hier vandaag precies dat te zien doen. Het is een kans om naar buiten te treden. We leven in een wereld waarin mensen nog steeds vervolgd worden omdat ze gewoon zichzelf zijn. Het is geweldig om dat soort mensen nu bij daglicht in Kensington en Chelsea te zien lopen.
Hoe denken jullie dat drag is veranderd?
Jim: Vijf jaar geleden zouden hier vooral homoseksuele mannen zijn geweest en dan ook nog een bepaald type homoman, maar nu zijn er – volgens mij – veel mensen die cisgender en hetero zijn, en er zijn veel jongeren. Drag was altijd underground, maar nu kun je als jongere op het internet of op Netflix zoeken naar soortgelijke mensen, en dan kun je hierheen komen, elkaar ontmoeten en jezelf uiten.
Gloria Gaybar, Lola Collins, Florine Elyssa, Zwitserland
Hoe kennen jullie elkaar?
Gloria: Lola is mijn beste vriendin, we hebben elkaar vijftien jaar geleden ontmoet tijdens mijn eerste dragoptreden.
Lola: Dat was zeventien jaar geleden!
Florine: Ik ontmoette hen op nieuwjaarsavond, toen ik in drag was.
Wat zouden jullie zeggen tegen iemand die zegt dat dragqueens gemeen zijn?
Lola: Ik zou zeggen dat ze gelijk hebben! Nee, niet echt. Maar er zullen altijd artistieke verschillen zijn, zoals Madonna en Lady gaga, bijvoorbeeld.
Gloria: Er zijn veel verschillende soorten drag. Ik ben meer burlesque.
Lola: Terwijl mijn soort drag meer pop en fashion is, een beetje campy. Ik ben geïnspireerd door Joan Collins, Joan Crawford; en grote sterren uit de jaren tachtig, zoals Cindy Lauper, Celine Dion en Liza Minnelli.
Florine, jij bent sinds kort queen. Zou je zeggen dat Drag Race je heeft geïnspireerd om drag te doen?
Florine: Ik doe nu tien maanden drag, maar het was niet Drag Race dat me inspireerde. Ik zat depressief in Antwerpen, maar toen ontmoette ik Dina Prince, een andere dragqueen, en ik realiseerde me dat drag kunst is en leuk en ik dacht: dat wil ik doen!
Wat denken je ouders ervan?
Florine: Mijn moeder was extatisch, en mijn vader… dat was iets ingewikkelder. Hij zei iets van ‘doe maar wat je wilt doen’, maar ik weet niet zeker of hij wel begrijpt wat drag is.
Amy, 22, en Effie, 21, Engeland
VICE: Heeft Drag Race je veel geleerd over de dragwereld?
Amy: Voordat ik het begon te kijken, wist ik niet veel over de dragcultuur. Ik heb veel geleerd toen ik de drags zag praten over de sociale problemen in de homoseksuele gemeenschap. En om ze te zien veranderen in verschillende personen – ze worden mooiere vrouwen dan ik ben!
Had je ooit eerder drag gezien?
Amy: Alleen tijdens de Pride, maar ik was nog nooit naar een drag-optreden geweest voordat ik Drag Race had gezien. Nu wel. Mijn universiteit organiseerde een show met Alyssa en Trixie Mattel. Ook zijn we naar de comedyshow van Bianco del Rio geweest, en nu zijn we natuurlijk hier.
Wat vind jij van deze conferentie?
Effie: Ik ben ook naar Comic Con geweest en hier zijn veel minder kostuums, en het is minder druk, maar ik denk dat dat nog wel gaat veranderen. De dragwereld wordt bekender – populair zelfs. Een boel mensen vinden het nu leuk, en ik weet dat RuPaul zijn eigen grote Drag Con in Amerika heeft. Het voelt wel alsof deze op gelijke hoogte kan komen met die daar – er is dit eerste jaar al een enorme opkomst.
Jan en Heather, 18, Engeland
Kijken jullie allebei naar het programma?
Heather: Mijn moeder heeft een paar afleveringen gezien. Ik heb alle seizoenen gekeken. Ik kijk het samen met mijn broertje van dertien.
Jan, wat vind jij van deze conferentie?
Jan: Ik vind het geweldig. Ik was bij een paneldiscussie over de grenzen van gender, dat was erg inspirerend. We hebben allemaal een perceptie van gender – meisjes moeten dit doen, jongens houden daar van, maar dat hoeft niet zo te zijn, of wel? Het is gewoon wat de maatschappij van je maakt. Het staat nergens opgeschreven. Het heeft me aan het denken gezet.
Waarom heb je je moeder meegenomen, Heather?
Heather: Ik ben achttien, dus ik had ook alleen kunnen komen, maar ik wilde dat mijn moeder dit begreep. Mijn ouders vroegen me waarom ik zoveel van drag houd, en het is moeilijk onder woorden te brengen wat je ziet – jongens en meisjes en alles ertussenin komen hierheen. Het gaat er niet om dat mannen zich als vrouw verkleden of vice versa: drag is iets heel anders geworden. Hier heb je alle kinderen die op school de buitenbeentjes waren in één gebouw. Het is gek dat zoiets als drag al die mensen bij elkaar brengt.
Denk je dat sommige mensen het verrassend vinden dat jonge vrouwen zoveel van drags houden?
Heather: Drags zijn de nieuwe popsterren. Het is bizar hoeveel volgers ze op Instagram en Twitter hebben. Traditionele drag was meer een parodie op vrouwen, maar het is geëvolueerd tot een afschildering van sterke vrouwen. Sasha Velour is een voorbeeld van een vrouw die onbeschaamd is. Dat spreekt meisjes aan. Jongens vertellen ons dat we dit teveel doen of dat te weinig, of dat we teveel make-up dragen. Drags doen alles teveel en ze verontschuldigen zich niet.
Jan, wat heb jij vandaag geleerd?
Jan: Dat we deze beweging door moeten zetten. Als je ziet dat iemand negatief doet tegen een ander, zeg er dan iets van. Als ze zeggen dat het niet oké is om homo te zijn, zwijg dan niet. Moedig mensen aan om zichzelf te zijn, wat dat ook mag zijn.
Dante, 32, VK en VS
Met wie ben jij hier en waarom?
Dante: Ik ben hier met mijn man. Ik heb geëxperimenteerd met drag in New York en ik reisde rond met een dansgezelschap, dus ik heb al wat drag gedaan door heel Amerika. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in optreden, maar ik ben ook kostuumontwerper, dus ik steel hier ook ideeën, ik kijk wat mensen dragen. Ik hou ervan om mannelijke en vrouwelijke dingen te combineren – ik koop zowel mannen- als vrouwenkleren – dus het is interessant om dat hier te zien.
Heb je ooit zoveel drags gezien bij daglicht? Nee, nooit. Er zijn discussies en mensen zijn nuchter – voor het grootste gedeelte. Er heerst een gevoel van verbondenheid op een ander level zonder dat mensen van de kaart zijn. Mensen komen daadwerkelijk met elkaar in contact.
Voel je je hier veilig? Ja. Ik dacht daaraan toen ik mezelf aankleedde vanochtend. Ik woon niet in een gevaarlijke buurt, maar ik dacht eraan hoe ik het huis zou verlaten in deze kleding en toen ik hier aankwam was ik totaal op mijn gemak. Mijn manier van kleden zou in New York niet per se gek zijn, maar we zijn nog niet op het punt dat het geaccepteerd wordt om ‘anders’ te zijn op straat, dus ik denk dat we het een stapje verder moeten brengen. Het is prachtig hoeveel mensen hier zichzelf zijn en experimenteren. Als je dat wil, is het fijn dat er een gemeenschap is, andere mensen zoals jij. Daar draait dit om.
