Wat hebben we toch genoten van de ninenties he? Flanel was populairder dan zijde, een apathische houding was de norm en het populairste album op aarde was Nirvana’s Nevermind. Het album kwam in september 1991 uit, en binnen een jaar tijd kwam de explosie: ze verkochten vier miljoen platen en werden instant wereldberoemde sterren. Maar thuis in Seattle stelden fans van het eerste uur aardig nogal wat vraagtekens bij die transformatie.
11 september 1992: Nirvana is terug op het oude nest voor een show voor 15 duizend fans in Seattle Center Coliseum samen met Helmet en Fitz of Depression. Het is dan een jaar geleden dat ze voor het laatst in die omgeving hebben gespeeld. MTV was ook aanwezig en interviewde fans en familie vlak voor de show. Die video zie je hierboven.
Videos by VICE
En hoewel hij niet in de video voorkomt, was die avond ook de vader van Kurt, die hij al zeven jaar niet had gezien, aanwezig. Hij dook op samen met Kurts halfbroer Chad. Volgens het boek Heavier Than Thou van Charles R Cross wist zijn vader backstage te komen door de security zijn rijbewijs te laten zien. Backstage ontmoette hij ook Courtney Love en dochter Frances Bean voor het eerst. Het schijnt een emotionele reünie te zijn geweest, slechts een paar minuten voor de show.
De interviews geven je ook een idee van hoe toentertijd naar de band werd gekeken. Vandaag de dag hebben we nogal de neiging om het beeld van Nirvana als band die moeiteloos het gezicht van de alternatieve muziek veranderde te romantiseren. In 1992 was dat anders. De fans reageerden met de nodige argwaan op de groeiende populariteit van de band, helemaal de fans uit Seattle. Veel van de geïnterviewden zeggen dat ze balen dat de band niet meer het “oudere, harde werk” speelt en niet meer de kleinere clubs aandoet. Ofwel: het oude vertrouwde verhaal van fans die een band tof vinden, de band populair zien worden en daarom vervolgens de band de rug toekeren.
Live beeldmateriaal van de show
