Dit jaar bestaat Lowlands 25 jaar, en al sinds 1995 heeft Comedytrain, het bekendste stand-up-collectief van Nederland, een plek op het festival. In de Juliet staan op alle drie de avonden cabaretiers op het podium, en Soundos El Ahmadi is iedere avond de vrouw die de show presenteert. We belden haar op om te vragen wie ze absoluut niet wil missen op Lowlands, of ze in de rij gaat staan voor de douches, en of een krokant festivalpubliek wel samengaat met comedy.
Broadly: Ha Soundos, ga je douchen op Lowlands denk je?
Soundos El Ahmadi: Zeker wel, ik zit namelijk in een hotel. Bovendien: sinds ik aan Expeditie Robinson heb meegedaan, douche ik op elk moment van de dag dat ik kan douchen.
Videos by VICE
Ging je vroeger al naar Lowlands als bezoeker?
Nee, ik ben geen festivalmens. Ik houd er niet van: het is warm, er zijn veel mensen, je staat urenlang in de rij, je moet in een tent slapen. Als ik wakker word heb ik rust nodig en wil ik niet dat er mensen tegen me praten, ik wil gewoon rustig koffie kunnen drinken. Al sinds mijn twaalfde ben ik eigenlijk een oud vrouwtje.
Dus je gaat ook nooit naar andere festivals?
Wel af en toe een dagje – ik kan best één dag sexy doen en mijn buik inhouden. Ik ben bijvoorbeeld naar Kwaku geweest, naar Gaasper Pleasure, naar Latin Village. Haha, dat is allemaal bij mij in de buurt, in Amsterdam-Zuidoost. Dan kan ik thuis beginnen en eindigen.
Ga je als je dan toch op Lowlands bent wel naar optredens toe?
Ik zag dat Ronnie Flex op zaterdag speelt, daar ben ik stiekem heel goor fan van. En misschien wil ik naar Sean Paul, maar toen ik daar 17 jaar geleden ofzo naartoe ging in Arnhem, kwam hij veel te laat en was hij na een madley van 30 minuutjes alweer weg. Dus eigenlijk verdient hij het niet, ik ben nog steeds boos.
Heeft een krokant festivalpubliek eigenlijk wel zin in stand-up comedy? Ik vind het niet per se een logische combinatie.
Ik heb overal gestaan: op campings voor drie mensen die met hun rug naar mij toe zaten, in café’s, op televisie. Ik weet daardoor wat niet werkt, maar vooral ook wat wel. Mensen moeten speciaal voor jou komen, ze moeten geld hebben betaald voor een kaartje, anders worden ze lui. En het moet stil zijn en de deuren van de zaal moeten dicht kunnen.
Ja precies, dan is een festival dus zo ongeveer de slechtst denkbare plek.
Inderdaad, en toch werkt het op Lowlands heel goed. Laat ik beginnen met het publiek, daar ben ik echt lyrisch over. Het maakt namelijk echt niet uit hoe je eruitziet – ik ben wel eens op andere festivals geweest waar je zogenaamd jezelf kan zijn, maar op Lowlands is dat echt zo. Die sfeer is er over het hele terrein, en mensen hebben gek genoeg geen kwade dronk op Lowlands. Het is een soort hippiegemeenschap, en met die liefde staan de mensen in de rij voor de comedy-avonden. We zijn de enige tent waar echt altijd een rij voor de deur staat.
Hoe lang ben je al MC van deze avonden?
De eerste keer dat ik was gevraagd voor Lowlands, meer dan tien jaar geleden, stond ik in een tentje voor 200 man op te treden. Later die avond ging ik kijken bij Daniël Arends in de Juliet – die tent is gewoon zo groot als een schouwburg, daar passen 1200 man in. Ik zag hem bezig en ik dacht: dit wil ik ook. Het jaar daarop mocht ik het doen, en blijkbaar deed ik het heel goed, want ik doe het nog steeds.
Moet je veel voorbereiden?
Op vrijdagochtend doe ik altijd een briefing met alle presentatoren, en met Eric, de directeur. Ik wist eerst niet eens dat hij de directeur was, dat kwartje viel pas toen ik hem een paar jaar later op tv zag. Ik dacht altijd: oh, dat is gewoon een of andere dope gast die daar werkt, iemand die erbij staat. Dat is toch leuk, dat de directeur jou het gevoel geeft dat je één familie bent?
Het klinkt alsof je er veel zin in hebt.
Altijd, het is zó leuk. Het lijkt wel alsof ik ben ingehuurd om reclame hiervoor te maken, maar dat is niet zo hoor. Elk jaar loop ik daar rond en denk ik: jeetje, ik ben er weer. Zelfs zwanger heb ik het gedaan, met een dikke buik stond ik op het podium, en dan overdag zoveel mogelijk uitrusten in het hotel.
In een interview met Nieuwe Revu zei je dat het grootste misverstand over comedy is dat het “leuk” is. Wat is het dan wel?
Het is elke dag vechten. Wat Rico Verhoeven en Badr Hari één keer per jaar doen, voor een hele hoop PR en 1 miljoen euro, doe ik elke dag, voor niks. Het is een heel zwaar vak, het is niet een leuke hobby ofzo. Je moet goed tegen kritiek kunnen, want iedereen is tegenwoordig recensent. En je moet op je bek durven gaan en kwetsbaar durven zijn, dat is iets wat mensen snel als een zwakte zien. Maar mensen die dat durven, zijn juist mijn helden – het is wat hele goeie mensen goed maakt. Als ik zelf op safe had willen spelen, was ik wel economie gaan studeren. Dan was ik sowieso geen artiest geworden, geen comedian, en dan ook nog – tegen mijn zin – een pionier: een Marokkaanse vrouw in een mannenwereld.
Ja, vrouwen in de stand-upwereld zijn er niet echt veel hè?
Er zijn mannelijke collega’s van mij die denken dat wij dezelfde kansen hebben. Terwijl zij vergeten dat ik door tien miljoen soorten ruis heen moet voordat mensen naar mijn talent kijken. Mannen hebben geen flauw idee. Zij maken nooit mee dat een directeur vraagt: “Wiens vriendin ben jij?” Of dat een programmeur tegen jouw impresariaat zegt: “Nee, we hebben al genoeg allochtonen dit seizoen.” Dus zeg niet tegen me dat we op hetzelfde niveau staan qua kansen, want ik moet tienduizend keer harder werken. Dat is niet erg of zielig, en ik doe het ook gewoon dus uiteindelijk kom ik wel waar ik wil, maar leuk zou ik het niet noemen. Ik hoop niet dat mijn kind comedian wordt.
Zijn (veel) mannen schaamtelozer op het podium denk je, en komen ze daardoor met meer weg?
Mannen zijn egoïstischer, ze kunnen makkelijker aan zichzelf denken. Dat heb je nodig op het podium. Vrouwen zijn vaak zorgzamer en willen dat mensen het goed hebben, maar je kan niet iedereen uit het publiek pleasen. Je moet controle hebben: ik ga dit verhaal vertellen, jij gaat het interessant vinden en erom lachen. Dat vrouwen minder grappig zijn is onzin, vrouwen zijn minder egoïstisch en moeten daarom tegen hun natuur in.
Zijn er Nederlandse comedyvrouwen die we in de gaten moeten houden?
Yora Rienstra, Yentl en de Boer, Maartje & Kine, en mij natuurlijk – live in het theater ben ik heel goed. Oh, en Janneke de Bijl, die werkt hard! Ze heeft een raar eigen stijltje, iets wat we bij comedytrain alleen maar aanmoedigen, ook al is het in het begin nog niet hilarisch. En door het harde werken heeft ze zich ontwikkeld en nu is ze zo goed dat ik van mijn stoel val van het lachen. Zij is zaterdag op Lowlands. Ik ben heel benieuwd waar ze mee komt. Ze is een soort surprise-ei.
Mensen kunnen je elke avond in de Juliet vinden dus?
Ja. Ik heb al tegen Eric gezegd dat ze die tent eigenlijk gewoon de Soundos moeten noemen. Ik ben bovendien net zo groot en luidruchtig.
