Dit jaar krijgen we op de Olympische Spelen weer te maken met een superstar op de renbaan, Usain Bolt.
Bolt, die meerdere Olympische medailles heeft gewonnen, is de snelste man ooit gemeten. De Jamaicaanse sprinter is het meest bekend om zijn prestatie van de zomerspelen in 2008 in Peking. Daar sprintte hij 100 meter in 9.58 seconden. Dat is ongeveer 37 kilometer per uur.
Videos by VICE
Sommige wetenschappers zijn niet echt onder de indruk, en denken dat zijn snelheid gewoon te maken heeft met zijn lichamelijke bouw. De sprinter is met zijn 1.96 meter veel langer dan zijn tegenstanders en zijn lange benen kunnen grote stappen maken. Andere professionele runners maken gemiddeld 44 stappen per 100 meter; Bolt 41.
Maar omdat hij zo groot is, heeft Bolt ook extra kracht nodig om zijn lichaam zo snel te dragen. “Usain Bolt is uniek omdat hij als de beste kan versnellen, maar ook de topsnelheid kan behouden,” zegt Dr. Annette Hosoi, een werktuigbouwkundige van MIT.
Hosoi en Samuel Hamner van de Stanford Universiteit, hebben beide de fysieke structuur van het lichaam van Bolt bestudeerd om te begrijpen hoe hij zo snel kan rennen. Ze willen daarbij niet alleen zijn atletische prestaties nog verder verbeteren; ook hopen ze iets te vinden waarmee mensen die problemen hebben met bewegen geholpen kunnen worden.
“Als we precies de functies van de verschillende spieren begrijpen, dan kunnen we die kennis gebruiken in de training van Usain Bolt om het nog sneller te laten rennen,” zei Hamner.
Ik ben een klein beetje jaloers. Toen ik vroeger nog sprintte op de middelbare school kon ik amper 2 kilometer in 9 minuten rennen. Ik wist ook dat mijn snelheid nogal afhing van mijn bouw.
Maar er zijn veel verschillende krachten aan het werk tijdens de verschillende fasen van het renproces. “Iedere spier wordt tijdens het rennen apart bestuurd,” zegt Hamner. “Als je die krachten niet goed genoeg timet, dan val je om. Je moet dus precies op het juiste moment een elektrische signaal vanuit je hersenen naar je spieren sturen voor een perfecte krachtbalans.”
Laten wij langzame mensen hopen dat wetenschappers dit snel gaan begrijpen. Misschien kunnen we met deze nieuwe inzichten ook ooit nog een keer een wedstrijdje winnen.
