Dennis M. Hope, de eigenaar van de maan.
Het is een stuk makkelijker om de eigenaar van een planeet te worden dan jij misschien denkt. Het enige wat je hoeft te doen, is een snelle blik op een astronomische kaart werpen, een leuke planeet of maan uitkiezen, tegen iedereen zeggen dat die van jou is, en klaar is kees. Het is een beetje hetzelfde als in een kroeg tegen een gast zeggen dat het biertje dat hij net heeft gekocht van jou is. Alleen een beetje minder gevaarlijk omdat er, als het om de maan gaat, niemand zal proberen je halsslagader door te snijden met een kapotgeslagen Heineken-flesje.
De Amerikaanse Dennis M. Hope is de zelfbenoemde eigenaar van de maan, Mars, Venus, Mercurius en Io (een maan van Jupiter). Dennis was toevallig blut toen hij planeten begon te verzamelen, en bedacht een manier om geld te verdienen aan z’n nieuwe hobby: door via de VN juridisch eigendom te claimen, z’n buitenaardse land in percelen te verdelen, en die te verkopen. Het is waarschijnlijk het beste businessmodel dat ik ooit heb gezien (behalve piramide-systemen dan: die dingen zijn goud waard). Het was in ieder geval zo succesvol dat Dennis er sinds 1995 riant van kan leven.
Mijn vader kreeg dit jaar voor z’n verjaardag een stukje maan van Moon Estates, het bedrijf van Dennis, cadeau. Het herinnerde me aan al die andere keren dat ik hoorde dat iemand een stukje planeet had gekregen en dacht: Dit is dom, hoe kan iemand nou de maan bezitten? Ik belde Dennis om antwoord te krijgen op die vraag.
M’n vaders eigendomsbewijs voor een stukje land op de maan.
VICE: Hoi Dennis. Hoe kwam je erbij om stukjes van de maan te gaan verkopen?
Dennis M. Hope: Ik begon ermee in 1980, toen ik in een echtscheiding zat. Ik was blut, en bedacht me dat het jammer was dat ik geen land bezat, omdat ik daar anders wat geld aan had kunnen verdienen. Toen keek ik uit het raam, zag ik de maan, en dacht ik, hé, daar is een heleboel land! Dus ging ik naar de bibliotheek, en zocht ik het Ruimteverdrag uit 1967 op, en daar staat in Artikel 2: “Geen enkel land zal door middel van toe-eigening soevereiniteit uitoefenen over een hemellichaam.” Wat betekent dat de maan geen eigenaar had.
Maar hoe werd jij er dan eigenaar van?
Ik stelde een eigendomsclaim op voor de maan en de acht andere planeten, en stuurde die naar de VN met een briefje dat het mijn bedoeling was om het land op de planeten te verdelen in kleinere percelen en die te verkopen. Ik zei dat als ze daar een juridisch probleem mee hadden, ze me dat maar moesten laten weten.
En hebben ze daar op gereageerd?
Nee, ik heb nooit antwoord gekregen. Maar geen enkele regering op deze planeet heeft ooit mijn eigendomsclaim in twijfel getrokken. Er zijn veel mensen die zeggen dat ik niet het recht heb om dit te doen, maar dat is alleen maar hun mening.
Hoeveel land heb je tot nu toe verkocht?
Genoeg om er sinds 1995 van te kunnen leven, en dit te doen als fulltime baan. We hebben 250 miljoen hectare op de maan verkocht, 130 miljoen hectare op Mars, en in totaal 50 miljoen hectare op Venus, Io en Mercurius.
Dennis met z’n kaart van de maan. In het rood de stukken die hij al verkocht heeft.
Wie koopt er eigenlijk stukjes planeet?
Iedereen. Onze jongste landeigenaar was een pasgeboren kind in Duitsland, en onze oudste is 97 jaar oud. Er zijn politici over de hele wereld die een stukje land op één van de planeten bezitten, inclusief drie voormalige Amerikaanse presidenten: Jimmy Carter, Ronald Reagan en George W. Bush. Ze kochten de stukken land niet zelf: de secretarissen van Carter en Reagan kochten hun land voor ze, en één van onze klanten kocht een stukje maan voor George W. Bush. We hebben klanten in 193 landen op deze planeet, en zijn bekender dan de International Astronomical Union.
Als ik heel eerlijk ben, wist ik niet eens wat dat was zonder het te googlen. Maar hoe groot is een perceel en hoeveel kost het? Is het een beetje betaalbaar?
Het kleinste perceel dat je bij ons kunt kopen is 0,4 hectare groot. Het grootste is wat wij een “continent-perceel” noemen. Dat is 2,16 miljoen hectare groot, en kost 10 miljoen euro. Zo’n perceel hebben we nog niet verkocht, maar we hebben wel een heleboel percelen van 730 hectare en 810 hectare verkocht. Er zijn op deze planeet 1.800 grote bedrijven die van ons land hebben gekocht voor een specifiek doel, inclusief de Hilton- en Marriott-hotelketens.
Dus mensen kopen land in de ruimte met de bedoeling er echt iets mee te gaan doen? Of is het meer een noviteit?
Nou, als je noviteit definieert als “iets dat uniek of nieuw is, een klein massaproduct”, dan klopt dat precies. Ik vind het niet erg als mensen het een noviteit noemen. Uit onze eigen bestanden weten we dat maar 17% van de mensen die ons product kopen, dat als noviteit doen. Maar we weten ook dat 42% van onze klanten het land registreren in de naam van een trust dat ze hebben opgezet, wat betekent dat ze het serieuzer nemen. En we weten natuurlijk dat de meeste grote bedrijven die land bezitten daar een specifieke bestemming voor in gedachten hebben.
Is iemand al begonnen zo’n project te plannen?
Nog niet, aangezien er nog geen betaalbare manier is om ernaartoe te reizen.
Een kopie van de Maan-grondwet en de brief die je krijgt als je land koopt op de maan.
Oké. En hoe ga je al dat land verdedigen en beschermen?
In 2001 kreeg ik 163.000 e-mails van klanten die me hetzelfde vroegen. De oplossing die wij bedachten was om een democratische republiek op te zetten die we de Galactische Regering noemden. Het kostte ons drie jaar om de grondwet te schrijven. We publiceerden hem in maart 2004, toen we 3,7 miljoen landbezitters hadden en 173.562 stemmen ter ratificatie hadden. En nu zijn we een volledig grondwettelijke geratificeerde, soevereine natie. We onderhouden diplomatische relaties met dertig regeringen op deze planeet, en we proberen zo veel mogelijk landen zo ver te krijgen dat ze ons erkennen, want het is onze bedoeling om ons aan te sluiten bij het Internationaal Monetair Fonds.
Echt waar?
Ja. Hoewel we niet op aarde gevestigd zijn, hebben we wel een valuta voor onze regering. We zijn de enige regering die een dekking voor z’n valuta heeft: de helium-3 reserves op het maanoppervlak. We hebben voor 4,5 biljard euro aan heliumreserves in onze schatkist.
Dat is krankzinnig… Daar is Carlos Slim nog niks bij. Maar juridisch gezien, als iemand op de maan wil landen, heeft diegene dan jouw toestemming nodig?
Nee, want in dezelfde overeenkomst waarmee ik mijn eigendomsrecht vaststelde, staat ook dat “alle naties op deze planeet nog steeds het recht op exploratie hebben”. We vinden het dus niet erg als een regering de ruimte in gaat en op ontdekking uitgaat. Waar we wel bezwaar tegen hebben, is als ze permanente faciliteiten op de planeten willen bouwen. Daar hebben ze, omdat ze geen eigenaar zijn van het land, geen recht op.
Als het over honderd jaar ofzo mogelijk is om op de maan te bouwen, wat gaat er dan gebeuren?
In 2008 patenteerde de Galactic Government het eerste antizwaartekracht-aandrijvingssysteem. Dat voertuig zou in theorie van de aarde naar de maan kunnen reizen in 30 minuten. We verwachten dat al onze praktische situationele problemen opgelost zullen worden in drie tot vijf jaar, en hopen dat we voor 2020 op het maanoppervlak zullen zijn, en daar de eerste stad kunnen gaan bouwen.
De vlag van de Galactische Regering.
Wow. Hoe gaat die stad eruitzien?
Wij willen dat het een gesloten piramide wordt, drie bij drie kilometer bij de basis en 2,5 kilometer hoog, met een inhoud van 5,7 miljard vierkante meter. De eerste twee verdiepingen zullen worden gebruikt voor landbouw en veeteelt, en de landbouw zal ook helpen met de zuurstofproductie in het gebouw. Het moet natuurlijk volledig veilig zijn, dus alles zal uitgebreid getest worden voordat er iemand kan gaan wonen. We hebben al werknemers klaar staan om daar voor ons aan de slag te gaan.
En zou dat dan de uitvalsbasis zijn voor het bedrijf?
Nou, er zouden zo’n 70.000 mensen in passen, dus elke regering van deze planeet zal er gerepresenteerd zijn en er een kantoor hebben. Er zullen restaurants en ziekenhuizen en theaters zijn. Alle dingen die je in elke stad op deze planeet vindt, zul je ook in de stad op de maan vinden.
Dat klinkt nogal ambitieus. Ben je op veel weerstand gestuit sinds je stukjes van de maan verkoopt?
Ik heb wel wat negatieve reacties gehad, maar het grootste deel van de reacties die ik krijg zijn erg positief. In de 32 jaar dat ik dit doe, hebben maar zes mensen hun geld terug gevraagd. Ik heb op dit moment meer dan 6 miljoen klanten, dus dat geeft wel aan dat de meeste mensen erg tevreden zijn met ons product. En uiteindelijk is het natuurlijk zo dat als mensen dit land niet zo graag wilden kopen, ik geen bedrijf had gehad.
