Πάρε Καλά Παπούτσια και Διάβασε τον Οδηγό Tρεξίματος για Nτεφορμέ Tεμπέληδες

Μετά από μια σύντομη, αλλά θλιβερή συνάντηση με έναν ολόσωμο καθρέφτη μετά το ντους, πριν από έναν χρόνο, αποφάσισα να ξεκινήσω τρέξιμο.

Η συνάντησή μου με τον καθρέφτη συνέβη σε μια στιγμή που αρκετοί συγγενείς και στενοί μου άνθρωποι είχαν πεθάνει από διαφορετικές αιτίες μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Όταν βιώνεις ένα τέτοιο κύμα θανάτου, είναι αδύνατο να μην αναλογιστείς έντονα τη θνητότητά σου. Δεν ήταν απλώς το αγύμναστο σώμα, που με αηδίαζε φυσικά τελείως, αλλά όταν κοίταζα στον καθρέφτη, ένιωθα στα 27 μου ότι έπρεπε να κάνω μια επιλογή. Μπορούσα να συνεχίσω να είμαι τεμπέλης και να αγνοώ την υγεία μου ή να κάνω κάτι γι’ αυτό.

Από τότε, έκοψα το ποτό, το κακό φαγητό και άλλες ανθυγιεινές συνήθειες. Ακόμη ενδίδω κάποιες φορές, αλλά ας πούμε πέντε φορές τον μήνα - και όχι 95% του μήνα. Για μένα, το να τρέχω τακτικά είναι το πιο δύσκολο απ’ όλα. Δεν είμαι καλός στο τρέξιμο και το σιχαίνομαι. Τρέχω όπως να ’ναι, με φόρμες, ενώ είμαι καπνιστής και έτσι καταπίνω αέρα αμέσως. Ακόμη και αφότου έμαθα ότι είναι μαλακία τρόπος να αδυνατίσεις, εξακολουθώ να τρέχω τρεις φορές την εβδομάδα, επειδή αισθάνομαι ότι ασκούμαι.

Ακόμη και αν δεν είναι το καλύτερο για μένα, τουλάχιστον είναι κάτι - δεν χρειάζεται να πληρώνω συνδρομή, δεν χρειάζεται να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους και μια στο τόσο μου θυμίζει πόσο ωραία σε κάνει να αισθάνεσαι η άσκηση. Όμως και πάλι είμαι άθλιος στο τρέξιμο – αλλά μιας και είμαι δημοσιογράφος, τηλεφώνησα σε κάποιον, για να δω πώς θα μπορούσα να το κάνω πιο εύκολο.

Τηλεφώνησα στον John Bingham, έναν δρομέα που έχει γράψει αρκετά βιβλία για το θέμα. Αμέσως με συγχάρηκε για την απόφασή μου να ξεκινήσω το τρέξιμο. Μου είπε ότι ξεκίνησε να τρέχει το 1994, όταν ήταν υπέρβαρος και τελείως αδρανής. Είχε κατάθλιψη και είχε δοκιμάσει πολλά για να συνέλθει, και αυτό που τον βοήθησε ήταν το τρέξιμο. Όταν τον ρώτησα γιατί πρέπει να συνεχίσω να τρέχω, μου έδωσε μια απλή απάντηση – μια απάντηση που την ήξερα και εγώ.«Είναι πάντα καλύτερα να είσαι δραστήριος, παρά αδρανής». Εντάξει, λογικό, αλλά πώς το κάνεις χωρίς να υποφέρεις;

Το πρώτο που μου είπε ήταν να αφήσω στην άκρη το κοινωνικό άγχος και να βρω ένα τοπικό μαγαζί με είδη για τρέξιμο, όπου μπορείς να μάθεις από ανθρώπους που ξέρουν. Εδώ θα ανακαλύψεις τα καλύτερα μέρη για τρέξιμο –και στο ίντερνετ προφανώς, που είναι εξίσου καλή πηγή–, έτσι δεν θα είσαι ο παράξενος φοβισμένος τύπος που τρέχει σε πολυσύχναστους δρόμους στις τέσσερις το μεσημέρι. Μικρά μονοπάτια και διαδρομές που δεν τις διακόπτει τίποτα είναι τα καλύτερα για να ξεκινήσεις.

Στην αρχή αυτής της προσπάθειας, ως ηλίθιος, νόμιζα ότι τα All Star θα ήταν μια χαρά για τρέξιμο και έτσι κατέληξα με δυο τραυματισμένους αστραγάλους. Ένα διπλό διάστρεμμα φυσικά κάνει το βάδισμα πολύ επώδυνο, αλλά επιπλέον σε κάνει να δείχνεις τελείως χαζός όποτε κινείσαι

VICE Video: Ο Έλληνας Rocky

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο Bingham είπε ότι θα πρέπει να το κάνεις όποτε σε βολεύει, αλλά αν τρέχεις το απόγευμα, φρόντισε να έχεις φάει μεσημεριανό – άλλο ένα λάθος αρχάριου που έκανα. Η ώρα της ημέρας δεν είναι σημαντική, λέει ο Bingham, σημαντικό είναι να τηρείς ένα πρόγραμμα. «Δεν έχει σημασία αν τρέχεις 20 χιλιόμετρα την εβδομάδα ή 200, στόχος είναι να ενσωματώσεις αυτήν τη δραστηριότητά στον τρόπο ζωής σου», είπε. «Δεν είναι καλή ιδέα να τρέξεις 20 χιλιόμετρα τη μια εβδομάδα και να μην τρέξεις τις επόμενες τρεις. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να είσαι συνεπής, πρέπει να είναι σημαντικό για σένα. Σκέψου το όπως το βούρτσισμα των δοντιών».

Άρα, το πρόγραμμα είναι σημαντικό, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, αν διαβάζεις αυτό το άρθρο, μάλλον δεν είσαι άνθρωπος που ξυπνάει νωρίς. Έτσι, ενώ όλοι θεωρούμε τους δρομείς πρωινούς τύπους, πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς οι τεμπέληδες μάλλον θα πρέπει να τρέχουμε το βράδυ. Μην τρέχεις το μεσημέρι, ιδίως αν κάνει ζέστη – άλλο ένα λάθος αρχάριου που έκανα. Τα σαββατοκύριακα, όμως, όταν δεν έχεις την πίεση της καθημερινότητας, μπορείς να δοκιμάσεις να σηκωθείς από το κρεβάτι και να βγεις στο δρόμο στις εννιά ή δέκα το πρωί σαν παραγωγικό μέλος της κοινωνίας.

Αν υπήρχε κάτι που με έκανε να συνεχίζω, ακόμη και αφότου έμαθα ότι το τρέξιμο δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να χάσεις βάρος, ήταν η ιδέα της ευφορίας του δρομέα. Πρόκειται για ένα μυθικό πλάσμα για το οποίο οι φίλοι μου, μου μιλάνε συνέχεια – αυτό που νιώθεις, όταν τρέχεις μια μεγάλη απόσταση, αφότου περάσεις ένα όριο. Μίλησα για αυτό στον Bingham και γέλασε στα μούτρα μου.

«Η ευφορία του δρομέα είναι τόσο αληθινή, όσο το Τέρας του Λοχ Νες», είπε. «Υπάρχει μια επίδραση στο σώμα σου, καθώς φτάνεις στο αερόβιο όριό σου, κάτι που οι άνθρωποι το περιγράφουν ως ευφορία του δρομέα. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν στο σημείο του να τρέξουν τόση ώρα και με τόση ταχύτητα, ώστε να το νιώσουν».

Ορίστε λοιπόν – τρέξε για σένα και για να είσαι δραστήριος, αλλά μην τρέχεις για την ευφορία, επειδή θα κυνηγάς διαρκώς χίμαιρες. Τρέξε, αν θέλεις να τρέξεις. Γίνεται όλο και πιο εύκολο – ακόμη και για μας τους τεμπέληδες.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.

Περισσότερα από το VICE

Οι Άνθρωποι που Μαζεύουν Μηχανάκια (και Νιπτήρες) από τον Βυθό των Ελληνικών Θαλασσών

Ο Μάκης Παπαδημητρίου Θέλει να Πει ένα Σεξιστικό Ανέκδοτο

Κύριε Νικολαΐδη, πώς Είναι να Σώζεις Χιλιάδες Μωρά Κάθε Μέρα;